دو انتخاب در دو دنیای متفاوت بخشش یا عدم بخشش

دو انتخاب در دو دنیای متفاوت بخشش یا عدم بخشش

دو انتخاب در دنیایی که:
خصلت انسانهایش جایـز الخـطا بودنست
طبیعت آدمهایش ناسپاسی و قدر ناشناسی است
فضـیلـت اخـلاقی اش دروغ مصـلـحتـی گفـتـن است
استراتژی رابطه هایش خدعه و نیرنگ و فریب دادن است
مهارت های گفتاری اش زیبا سازی و تزیین کلمات کلیشه ای است

در چنين دنيايى انتظار خطا ندیدین و توقع قدردانی کردن و راستی و صداقت و حقیقت شنیدن از اکثر آدما انتظاری بیهوده و مأیوس کننده و زجــر آور است.

در این شرایط دو تصمیم می توان گرفت:
یــا دور خودمان حصار بکشیم و رابطه ها را قطع کرده منزوی بشویم.
یــا قانون “ببخش و نادیده بگیر و زندگی ات را بکن” را فرا بگیریم.

زیرا نداشتن روح “بخشیدن مقصرین” در این روزگار یک فاجعه است. به خاطر همین عیسی مسیح گفت: خطاکارانت را نه هفت بار بلکه “هفـتاد مرتبه” هفت بار باید ببخشی (متی 18: 21ـ22)

یعنی باید شخصی که 490 مرتبه بما خطا کرده است را ببخشیم؟
آیا پررو نمی شود؟ آیا فکر نمی کند ضعیفیم و قدرت دفاع از خودمان را نداریم؟

کسی که رفتار اشتباهی کرده حتماً هم فکر اشتباه خواهد کرد. فکر او مهم نیست. مهم اینست که باید طبیعت ما به “بخشیدن مقصرین” تبدیل شود و این تمرین زیادی می خواهد.

فرض کنید وقتی از ابتدای تولد تا به حال همۀ کارها را با دست راست انجام داده اید. حالا بخواهید با دست چـپ انجام دهید خیلی سخت است؛ مگر اینکه صدها مرتبه انجام دادن کار ها را با دست چپ تان تمرین کنید.

همین طور ما نیز که یک عمر به خصلت نبخشیدن یا کینه داشتن و شاید هم انتقام گرفتن از خطاکاران عادت کرده ایم حالا برای بخشیدن آنها احتیاج داریم “هنر بخشیدن” را حداقل 490 مرتبه تمرین کنیم . زیرا تنها طریق بخشیده شدن خطایمان بخشیدن خطای دیگران است (مرقس 11: 25).

جلیل سپهر

@jalilsepehr