خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: جسارت بی‌محابا (روز ششم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: جسارت بی‌محابا (روز ششم)

لوقا 11: 5-8

دکتر باب بَگلی مبشری بود در آفریقا و در آن جا ساختمانی نداشتند بلکه در سایۀ درختی که نزدیک روستا بود خدا را می پرستیدند. در آن روستا ساحری بود که از حسادتش آن درخت را لعن کرد و آن درخت خشک شد. دکتر باب می دانست اگر اقدامی نکند موقیعتشان به خاطر این رویداد در خطر خواهد افتاد. پس او مردم را برای دعای گروهی دعوت کرد و دست بر درخت گذاشت و برای احیای آن درخت دعا کرد. دعایش چنین بود: «خداوندا این نام من نیست که در خطر هست بلکه نام تو». این درخت نه فقط دوباره زنده شد بلکه برعکس درختان هم نوع خود که سالی یک بار میوه می دهند، درخت مذکور سالی دو بار میوه می دهد. هللویاه.

اگر از خدا درخواست نکنیم خدا صد در صد دعای ما را پاسخ نخواهد داد.

اگر ما با ایمان دعا کنیم، این نام ما نیست که در خطر می افتد بلکه نام خدا. چرا؟ چون این خداست که وعده داده که دعای ایمان را جواب می دهد.

چرا چنین فکر می کنیم که وقتی دعایی می کنیم که غیر ممکن به نظر می رسد، این دعای ما خدا را می رنجاند؟ حقیقت این است که خدا از درخواستی که کمتر از غیرممکن باشد می رنجد!!!

خدا از دعاهایی که خودمان توانایی انجام دادنش را داریم محزون می شود. دعاهایی که غیر ممکن هستند، باعث برافراشته شدن نام خدا می شوند.

خدا در دعا فقط به دنبال رفع نیازهایمان نیست بلکه به دعاهایی که به جلال او می انجامند علاقه مند است.

زیبایی این کار در این است  که وقتی دعا می کنیم و به خدا می سپاریم، در واقع باری که بر دوش ما است برداشته و به خداوند و پادشاه  پرقدرت خود تقدیم می کنیم.

گاهی اوقات این هراس را به خود راه می دهیم که برای معجزه دعا نکنیم چون  فکر می کنیم  که شاید خدا جواب ندهد! این خداست  که دعای ما را پاسخ می دهد و اجابت دعای ما به ما مربوط نمی شود. مسئولیت ما خواستن است و کار خدا پاسخ دادن به خواستۀ ما است.

دعای درخواست نشده پاسخی هم ندارد.

دایره ای دور خود بکش: بطلب، جستجو کن، و کماکان در را بکوب.

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان