«توقف شما در این کوه بس است» (تثنیه 1: 6)

«توقف شما در این کوه بس است» (تثنیه 1: 6)

وقتی قوم از اسارت مصر بیرون آمده از دریا عبور نموده و به آزادی رسیدند در کوه حوریب توقف کرده دیگر حرکت نمی کردند و خدا گفت: «توقف شما در این کوه بس است.»

معمولاً شور و هیجان روزهای اولِ شروع کار بعد از مدتی به دلایلی از بین می رود و دیگر آن انرژی روزهای اول را نداریم چرا؟ چرا قومی که با اشتیاق از موسی اطاعت کرده به طرف دریای بسته به راه افتادند حالا در کوه حوریب توقف کرده و جلو نمی روند؟

چون دیگر مشکلات دوران اسارت را نداشتند و در آزادی و رفاه نسبی خود، طرح خدا برای رهایی از اسارتشان را فراموش کردند.
خدا به فرعون گفته بود : «قوم مرا رها کن تا مرا عبادت کنند.» (خروج 8: 1)

خطر فراموش کردن انگیزه و رؤیای زندگی در زمانی که به آزادی می رسیم بیشتر از خطر دوران اسارت ما را تهدید می کند. مواظب رؤیا و انگیزۀ زندگی تان در دورانی که به خواسته هایتان رسیده اید باشید.

خدا به همسرانی که بعد از رسیدن به وصال در عشق و احساس، توقف کرده اند، می گوید: «توقف شما در این کوه بس است.»

خدا به کسانی که بعد از گذراندن دوران اسارت و آوارگی و پناهندگی به سرزمین آزاد رسیده و در تعهد و مسئولیت و ارزش های انسانی خود توقف کرده اند، می گوید: «توقف شما در این کوه بس است.»

خدا به کسانی که اشتیاق روزهای اول ایمان آوردن به مسیح را از دست داده و در باورشان توقف نموده اند، می گوید: «توقف شما در این کوه بس است.»

خدا به همۀ کسانی که کار مفید و روابط سازنده و موضوع ارزشمندی را به خاطر انگیزۀ ایمان به خدا شروع کرده و حالا به خاطر نگاه به انسانهایی که به ایمان عمل نمی کنند و در مسئولیت و خدمت و مشارکت اجتماعی توقف کرده اند، می گوید: «توقف شما در این کوه بس است.»

پیغام مستقیم خدا امروز به همۀ کسانی که به هر نوعی و به هر دلیلی در زندگی حرکت نمی کنند، اینست که دیگر توقف شما در این سطح، در این جایگاه، در این وضعیت، در این روحیه و در این درجا زدن دیگر بس است.

لطفاً توقف کردن را ساده نگیرید زیرا توقف ماشین در سربالایی کوه زندگی، به معنی فقط ایستادن و جلو نرفتن نیست بلکه به معنی به عقب برگشتن و به درّه افتادن است. برخیز حرکت کن زیرا راه برای تو هنوز بسیار است.

جلیل سپهر
@jalilsepehr