با فقدان نزدیکانمان چگونه روبرو می شویم؟

آنانی که دیگر با ما نیستند:

دیدن جای خالی آنانی که با ما بودند و دیگر نیستند خیلی سخت و درد آور است و جای خالی شان را با هیچ شخصی و هیچ چیزی نمی توان پر کرد زیرا خدا از هر شخصی فقط یک نفر آفریده و خاطرات خاصی که با آنها داریم با هیچ شخص دیگری قابل تکرار نیست. هیچ کس جایگزین هیچ کس نخواهد شد.

تنها راه تحمل کردن نبودن این عزیزان این است که:
به یاد اوقات خوشی که در کنارمان بودند عمیقاً شکرگزاری کنیم.
از خدا برای وجودشان و خاطرات خوشی که از آن ها داریم قدردان باشیم.
از یادآوری نیکویی هایشان انگیزه ای برای نیکو بودن برای دیگران بگیریم.
روش و نگاه زیبایشان را به درسی و چراغی برای ادامۀ زندگی تبدیل کنیم.

در اوج دل تنگی به این حقیقت شیرین فکر کنید:
قرار نیست کسانی که دیروز به ما شادی و شور و نشاط زندگی بخشیدند، امروز با یادآوری خاطراتشان این شادی و شور و نشاط را از ما پس بگیرند و باعث یأس و ناامیدی و دلشکستگی ما بشوند! افسردگی ما خواست آن ها نیست.

نگذارید آنانی که بودنشان شما را بلند کرد، نبودنشان شما را زمین بزند.
نگذارید خاطرات شیرین آن ها تلخی امروز شما بشود.
نگذارید ارزش خاطراتتان به بی ارزشی روزهایتان تبدیل شود.
نگذارید دوست داشتن آن ها به نفرت از زندگی بینجامد.
نگذارید خاطرات پیروزی دیروزتان با شکست فرصت های امروزتان تمام شود.

بیایید «غم روز های نبودنشان» را با یادآوری خاطرات خوش مهربانی هایشان در حضور خدا به «شادی روزهای بودنشان» مبدّل سازیم.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr