ناظران کلیساها و وظایف آن ها

ناظران کلیساها و وظایف آن ها

“پس نگاه دارید خویشتن و تمامی آن گله را که روح القدس شما را بر آن اسقف مقرر فرمود تا کلیسای خدا را رعایت کند که آن را به خون خود خریده است.” (اعمال 20: 28)

هیچ کلیسایی نمی تواند بدون رهبران منتخب و برگزیده دارای عملکرد مؤثری باشد. بنابراین همانطور که اعمال 14: 23 نشان می دهد اشخاصی خاص و پر از روح القدس که ارادۀ خدا را با روزه و دعا جستجو می کنند، و دارای خصوصیاتی روحانی هستند که به وسیلۀ روح القدس در 1تیموتائوس 3: 1-7 و تیطس 1: 5-9 وضع شده است، به عنوان شیخ یا ناظر تعیین می گردند (به موضوع خصوصیات اخلاقی اسقف، رجوع کنید). بنابراین، در نهایت، این روح القدس است که شخصی را ناظر کلیسا می سازد. سخن پولس به مشایخ افسس (اعمال 20: 18-35) متنی برجسته از اصولی است که کلام خدا را در مورد نحوۀ عملکرد ناظران کلیسا در اختیار ما قرار داده است.

رشد ایمان:

1) یکی از وظایف اصلی ناظران، تغذیه ایمانداران به وسیلۀ تعلیم کلام خداست. ناظران می باید همیشه در ذهن خود به خاطر داشته باشند که کلیساهایی که به آن ها سپرده شده، قومی است که خدا با خون پر بهای پسرش برای خود خریده است (اعمال 20: 28؛ 1قرنتیان 6: 20؛ 1پطرس 1: 19؛ 2: 9؛ مکاشفه 5: 9).

2) پولس در اعمال 20: 19-27 نحوۀ خدمت خود را به عنوان شبان کلیسای افسس شرح می دهد. او وفادارانه ارادۀ خدا را از طریق هشدارها و تعلیم برای مسیحیان افسس آشکار ساخته (20: 27) و می تواند بگوید: «از خون همه بری هستم» (20: 26). امروزه نیز ناظران باید به کلیسای خود تمامیت ارادۀ خدا را آشکار سازند. آنها می باید به کلام موعظه کرده…. با «کمال تحمل و تعلیم توبیخ و نصیحت نمایند» (2تیموتائوس 4: 2) و از اینکه در جستجوی خشنودی مردم بوده و فقط چیزی را بیان کنند که باعث رضایت آنان می گردد، خودداری کنند (2تیموتائوس 4: 3).

حفظ ایمان:

شبان واقعی باید شدیداً گلۀ خود را از دشمنانشان حفظ کند، پولس می دانست که در آینده شیطان، معلمین کاذب را در درون کلیسا برپا خواهد کرد و از خارج نیز شیادانی به درون کلیسا نفوذ می کنند که آموزه های غیر کتاب مقدسی را تعلیم داده، دنیوی فکر کرده و دارای ایده های الحادی و انسانی هستند و ایمان کتاب مقدسی قوم خدا را نابود خواهند ساخت (به موضوع معلمین دروغین، رجوع کنید). پولس آنان را گرگان درنده می نامد که اشاره به قوی و خطرناک بودن ایشان دارد (اعمال 2: 29؛ متی 10: 16). چنین افرادی مردم را از تعالیم مسیح دور ساخته و به طرف خود و انجیل تحریف شدۀ خود می کشانند. درخواست مصرانۀ پولس در اعمال رسولان 20: 25-31، تمام رهبران کلیسا را متعهد و ملزم می سازد تا از کلیسا حمایت کرده و با هر آنچه که مکاشفۀ اساسی ایمان عهد جدید را مشوش می سازد مخالفت و مقابله کنند.

1) کلیسای حقیقی فقط شامل کسانی است که به وسیلۀ فیض مسیح و مشارکت روح القدس نسبت به خداوند عیسی مسیح و کلام خدا وفادار هستند (به موضوع الهام و اعتبار کلام خدا، رجوع کنید). بنابراین به عنوان یک جنبۀ اصلی در حفظ کلیسای خدا، رهبران کلیسا باید تأدیب کرده، در محبت اصلاح کنند (افسسیان 4: 15) و شدیداً با هر چه که در کلیسا راستی را از طریق تعالیم مخالف با کلام خدا و شهادت رسولان مختل می سازد، مخالفت کنند (1تیموتائوس 4: 1-4؛ تیطس 1: 9-11؛ اعمال 20: 30).

2) شبانان، خادمین و رهبران کلیسای محلی باید نسبت به اعضاء به خوبی وظایف خود را انجام دهند زیرا خداوند عیسی آنان را مسئول خون تمام اشخاصی ساخته که حفاظت از آنان را به عهدۀ ایشان سپرده است (اعمال 20: 26-27؛ حزقیال 3: 20-27). اگر رهبران کلیسا در اعلام و انجام تمام اهداف خدا برای کلیسا (اعمال 20: 28) به خصوص در محدوده ای که حفاظت از گله به عهدۀ آنان سپرده شده، کوتاهی کنند (اعمال 20: 27)، «از خون همه بری» نخواهند بود  (اعمال 20: 26؛ حزقیال 34: 1-10). در عوض خدا نیز آنان را مسئول خون کسانی می داند که به دلیل کوتاهی آنها از حفاظت گله در مقابل کسانی که کلام خدا را تحریف کرده و مغشوش می سازند، لغزش خورده اند (2تیموتائوس 1: 14؛ مکاشفه 2: 2).

3) تربیت و تمرین در ارتباط با مسائل الاهیاتی، آموزه ای و اخلاقی، بخصوص برای کسانی که مسئول هدایت کلیسا هستند مهم است. صحت تعالیم، زندگی و انتقال صحیح مطالب کتاب مقدس باید با دقت در دانشکده ها، آموزشگاه های کتاب مقدس، سمینارها، مؤسسه های انتشاراتی و تمامی ساختارهای تشکیلاتی کلیسا حفظ گردد (2تیموتائوس 1: 13-14).

4) موضوع اصلی که در اینجا مطرح است نگرش فرد نسبت به الهامی بودن کتاب مقدس است که پولس آن را «کلام فیض» می نامد (اعمال 20: 32). معلمین، شبانان و رهبران کاذب به وسیلۀ تعالیم تحریف کننده و اصول غیر کتاب مقدسی خود سعی دارند که اقتدار کتاب مقدس را تضعیف سازند. آنان با رد اقتدار کامل کلام خدا در تعالیم خود، راستی و ارزش کتاب مقدس را انکار می کنند (اعمال 20: 28-31؛ غلاطیان 1: 6؛ 1تیموتائوس 4: 1 و2تیموتائوس 3: 8). به سبب حفظ کلیسا باید این افراد را تأدیب نموده و یا از مشارکت با آنان دوری کرد (2یوحنا 9: 11؛ غلاطیان 1: 9).

5) کلیسایی که در کار تقدیس کلیسا توسط روح القدس شراکتی ندارد (اعمال 20: 18-35) نمی تواند در دفاع از راستی ایستادگی کرده و از تأدیب آنانی که اقتدار کلام را مغشوش می سازند، خودداری می کند. چنین کلیسایی به زودی حیات خود را به عنوان کلیسایی مطابق با معیارهای عهد جدید از دست خواهد داد (اعمال 12: 5 و به موضوع کلیسا، رجوع کنید). این کلیسا از مکاشفۀ اصلی مسیح و رسولان دچار ارتداد گشته و هر چه بیشتر از هدف، قدرت و حیات عهد جدید دور خواهد گردید.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس