منظور خداوند در باب ۹ پیدایش آیه ۴ چیست؛ مگر گوشت‌ را با جانش‌ که‌ خون‌ او باشد، مخورید؟

در کتاب مقدس مکتوب است که جان بدن در خون است (لاویان 17: 11) و نیز فرمان خدا در عهد عتیق این بوده است که خون حیوانات خورده نشود و این از نظر پزشکی نیز ثابت شده است که خوردن خون اختلالاتی در سیستم سلامتی بدن ایجاد می کند. در عهد جدید نیز فرمان داده شده که خون حیوانات را نخوریم (اعمال رسولان 15: 29). 

اما مذهب خاصی وجود دارد بنام شاهدان یهوه که معتقدند انتقال خون به شخص بیمار امری اشتباه است و این خلاف کتاب مقدس است که می فرماید : خون را نخوریم چون جان بدن در خون است. کتابمقدس به هیچ وجه با انتقال خون و واکسیناسیون که خود باعث دادن حیات و زندگی به شخص بیمار و محتاج می شود مخالف نیست و این امر از دیدگاه کتابمقدس کاملا مجاز است. باید دانست که این حکم الهی در وفاق کامل با یافته ها و دستورات پزشکی نیز می باشد و انتقال خون و واکسیناسیون چیزی غیر از تغذیه را شامل می شود. هدف این عمل تغذیه نمی باشد بلکه احیاء جریان خون، انتقال اکسیژن و عناصر منعقد کننده لازم برای خون و سیستم مصونیت بدن از طریق گلبولهای سفید خون به هنگام خطر مرگ می باشد. نکات نامبرده شده با تغذیه مستقیم خون احیاء نمی شوند بلکه تنها از طریق انتقال خون میسر است. پس انتقال خون برابر با تغذیه نیست و بر خلاف آموزه غیر کتابمقدسی مذهب شاهدان یهوه این امر در خلاف با کتابمقدس نیست و کاملا کتابمقدسی و رواست و به غیر از تمام این دلایل باید گفت که برای انتقال خون حیات حیوان یا انسانی گرفته نمی شود، بلکه بالعکس از کسی که زنده است کمک گرفته می شود تا به کسی که در حال مرگ است، زندگی بخشیده شود.

در محبت مسیحایی،

کشیش ورژ باباخانیان