بُتهای مذکور در کتاب مقدس: بعل بریت

بعل بریت       Baal-berith  

لغت فوق به معنای   خداوند عهد و پیمان   می‌باشد.

بعل بَرِیت نام بتی بوده که پس از وفات جِدْعُون، توسط اهالی شکیم که از قوم اموریان بودند، مورد پرستش قرار گرفت. بعل بریت خدای حمایت کننده و محافظ عهد و پیمانها بوده است. این بت، ئیل بریت نیز نامیده شده است.

 منابع کتاب مقدس:     داوران باب ۸ و ۹

  داوران باب ۸ آیه ۳۳
۳۳ و واقع شد بعد از وفات جِدْعُون كه بنی اسرائیل برگشته، در پیروی بعلها زنا كردند، و بعل بَرِیت را خدای خود ساختند.  

  داوران باب ۹ آیه ۴
۴ و هفتاد مثقال نقره از خانة بعل بَرِیت به او دادند، و اَبیمَلِك مردان مهمل و باطل را به آن اجیر كرد كه او را پیروی نمودند.  

  داوران باب ۹ آیه ۴۶
۴۶ و چون همة مردان برجِ شكیم این را شنیدند، به قلعة بیت ئیل بَرِیت داخل شدند.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com