آیا یهویاکین وقتی پادشاه اورشلیم شد ۱۸ سال داشت (دوم پادشاهان ۸:۲۴) یا ۸ سال (دوم تواریخ ایام ۹:۳۶)؟
آیا یهویاکین وقتی پادشاه اورشلیم شد ۱۸ سال داشت (دوم پادشاهان ۸:۲۴) یا ۸ سال (دوم تواریخ ایام ۹:۳۶)؟
بار دیگر در این دو نسخه دلایل کافی وجود دارد که به ما میگوید سن ۸ سال اشتباه و ۱۸ سال درست است. هشت سالگی سنّ کم و نامناسبی برای تصدّی رهبری یک دولت است. با اینحال مفسرانی هستند که معتقدند چنین امری میتواند کاملاً ممکن باشد. آنان معتقدند که هنگامی که یهویاکین هشت ساله بود، پدرش او را به عنوان نایبالسطنه منصوب کرد تا او به این وسیله برای مسئولیت پادشاهی تربیت شده و آماده شود. پس از فوت پدرش، یهویاکین در سن هجده سالگی رسماً به پادشاهی رسید.
با این حال، سناریوی محتملتر این است که این موردِ دیگری از خطای نسخهبرداری است که معمولاً در رونویسی عددها رخ میداد. شاید در اینجا اشاره به این نکته مفید باشد که سه روش شناخته شده برای نوشتن اعداد به زبان عبری وجود دارد. قدیمیترین آنها، مجموعهای از یادداشتهایی هستند که توسط مهاجران یهودی در پاپیروسهای فیلی (این پاپیروسها شامل مجموعهای از ۱۷۵ سند هستند که چندین هزار سال قدمت دارند) در قرن پنجم قبل از میلاد استفاده میشدند (که در زیر با جزئیات بیشتر توضیح داده شده است). این یادداشتها روشی داشتند که به موجب آن از حروف الفبایی برای اشاره به اعداد استفاده میشد. روش دیگری معرفی شد که به موجب آن املای کامل اعداد توسط انجمن سوپِریم تجویز میشد. خوشبختانه ما پروندۀ هجیمی از اسناد به شکل پاپیروس از این سه منبع در اختیار داریم که میتوانیم به آنها مراجعه کنیم.
یکی از این موارد اختلافاتِ عددی همانا نگارش دههها است. مشاهدۀ این نکته آموزنده است که نشانههای اعدادی که ساکنان یهودی در پاپیروسهای فیلی قرن پنجم قبل از میلاد در زمان عزرا و نحمیا به کار میبردند و اتفاقاً این بخش از آیههای مورد بحث ما که از آن زمان به ما رسیده، نشاندهندۀ شکل ابتدایی نشانهگذاری عددی است. این شامل یک حرکت افقی بود که به یک قلاب رو به پایین در انتهای سمت راست آن ختم میشد تا اعداد را به شکل ده نشان دهد (بنابراین دو حرکت افقی یکی بالای دیگری نشاندهندۀ عدد ۲۰ بود). ضربات عمودی برای نشان دادن هر چیزی کمتر از عدد ده مورد استفاده قرار میگرفت. بنابرین عدد هشت به این شکل بود III IIII/، اما عدد هجده همین شکل با افزودن یک خط افقی و یک قلاب رو به پایین بود. به همین ترتیب، بیست و دو به این شکل بود I/ که همراه دو قلاب افقی بود، و عدد چهل و دو به همان شکل عدد بیست و دو به علاوۀ دو دسته از قلابهای افقی نوشته میشد (مرا بابت نقصهای رایانهای در ترسیم خطوط ببخشید. تقصیر پژوهشگر عزیز ما دکتر آرچر نیست).
اگر خواندن نسخۀ اولیه که از روی آن رونویسی میشد به هر علتی مشکل میبود و یا آن نسخه دارای لکّههایی بود، این امکان وجود داشت که در نسخهبرداری با یک یا چند نماد دهساله خطایی صورت پذیرد. احتمال بسیار کمی وجود دارد که نسخهبردار پس از آنکه نتواند ضربهای را که لکّهدار شده بود مشاهده کند، به اشتباه ده ضربۀ اضافی را که در نسخۀ اصلی او وجود نداشت دیده باشد.
در ترجمۀ هزارۀ نوی کتاب مقدس فارسی، اصلاحات در متون گنجانده شده است. با این حال، برای وضوح، در پاورقیهای این ترجمه در قسمت پایینِ صفحهها به خطای نسخهبرداری در نسخۀ عبری اشاره شده است. در حالی که نسخۀ هفتادتَنان و سریانی و همچنین یک نسخۀ عبری شامل اعداد صحیح است. اصلاح اعداد فقط زمانی معنا میدهد که خطای نسخهبرداری مشهود باشد. با این حال، این امر به هیچ وجه اعتبار و اصالت متن کتاب مقدسی را که ما در اختیار داریم، خدشهدار نمیکند.
اینگونه خطای نسخهبرداری در نوشتههای نویسندگان بتپرست مختلف نیز یافت میشود. به عنوان مثال در سنگ نبشتۀ بیستون که توسط داریوش اول تنظیم شده است، میبینیم که در ردیف ۳۸ ستون بابلی، تعداد کشتهشدگان ارتش فرادا را ۵۵۲۴۳ نفر با ۶۵۷۲ اسیر نشان می دهد. نسخههایی از این کتیبه که در خودِ بابل یافت شده است، تعداد زندانیان را ۶۹۷۳ نفر ثبت کرده است. اما در ترجمۀ آرامیِ این کتیبه که در اِلِفانتین یعنی جزیرهای که در رود نیل در مقابل شهر اسوان درمصر واقع است کشف شد، تعداد زندانیان تنها ۶۹۷۲ نفر قید شده است. به همین ترتیب، در ردیف ۳۱ همان کتیبه، ستون بابلی به ۲۰۴۵ کشته در ارتش شورشی فراوارتیش به همراه ۱۵۵۸ اسیر اشاره کرده، در حالی که نسخۀ آرامی از بیش از ۱۵۷۵ نفر به عنوان تعداد اسیران یاد کرده است.
(Archer 1982:206-207, 214-215, 222, 230; Nehls pg.17-18; Light of Life II 1992:204-205)
منبع مقاله: https://answeringislamblog.wordpress.com/2020/11/26/101-cleared-up-contradictions-in-the-bible/
ترجمۀ: اِلما غریبیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |