گذراندن زمانی برای به خود آمدن!

گذراندن زمانی برای به خود آمدن!

گاهی لازمه بی خیال آدما بشی کارای خونه رو کنار بذاری و همه چی رو به حال خودش رها کنی چاییت رو بیاری بنشینی کنار پنجره و بذاری دست نوازشگر باد صورتت رو نوازش بده و داغی چای رو با فوت کردن توی نعلبکی سردش کنی که دهنت نسوزه و آروم آروم به یک نفر فکر کنی.

گاهی لازمه همۀ آدما و هَپی فیس و لایک و قلب های دنیای مجازی رو فراموش کنی. قهوه ت رو بیاری توی بالکنی بایستی و خیلی آهسته به یک نفر فکرکنی. راستش همه مون باید یه وقتای خلوتی داشته باشیم و به اون یک نفر فکر کنیم.

ببینیم داره چکار می کنه با زندگیش؟
بفهمیمش. حالشـو بپرسیم
روحیه اش رو درک کنیم
ببینیم موهاش چه رنگیه الآن؟
نبض غم و شـادی هاشو بگیریم
ببینیم توی چه قسمت هایی احساسش کوبیده شده؟
وضع پوست و طپش قلب و طرز نفس کشیدناش چجوریه؟
یخورده خاطره هاشو فشار بدیم ببینیم کجاهاش آخ میگه؟

بعد با مهربونی بهش بگیم: هـی نگران نباش مسیح و من همیشه کنارتیم. هرکی رو از دست بدی. توی هر شرایطی بیفتی. هرکی طـرد و ترکت کنه ما رو داری. همیشه روی منو مسیح حساب کن.

و بعد نفس عمیق بکش بگو دوسش داری. براش شکرگزاری کن. وقتی آروم شدی برو جلوی آینه و اونی که داشتی بهش فکر می کردی رو ببین و عاشـقانه بهش چشمک بزن و بگو “زیاد سخت نگیر زندگی یـه طنـز خنده داره باید باهاش کنار بیای و بهش بخندی.”

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr