عطایای خدمتی کلیسا: رسولان

عطایای خدمتی کلیسا

«و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشرین و بعضی شبانان و معلمان را». (افسسیان 4: 11)

بخشنده عطایا:

افسسیان 4: 11 شامل عطایای خدمتی (یعنی بخشش رهبران روحانی) است که توسط مسیح به کلیسا داده می شود. پولس بیان می دارد که مسیح این عطایا را بدین منظور به کلیسا می بخشد که: 1) قوم خدا برای کار خدمت آماده گرداند (4: 12).

2) برای رشد روحانی و بنای بدن مسیح به صورتی که خدا در نظر دارد (4: 13-16 و به موضوع عطایای روحانی، رجوع کنید).

رسولان:

عنوان رسول در عهد جدید برای مشخص کردن رهبران به کار می رود. فعل apostello به معنی فرستادن فردی به عنوان نمایندۀ شخصی به یک مأموریت خاص، می باشد. این عنوان برای مسیح (عبرانیان 3: 1)، دوازده شاگرد (متی 10: 2)، پولس (رومیان 1: 1؛ 2قرنتیان 1: 1؛ غلاطیان 1: 1) و سایرین (اعمال 14: 4، 14؛ رومیان 16: 7؛ غلاطیان 1: 19؛ 2: 8-9؛ 1تسالونیکیان 2: 6-7) استفاده شده است.

1) واژه رسول در عهد جدید به صورت کلی برای نماینده منتخب کلیسا برای انجام یک مأموریت، مانند اولین مبشر مسیحی، استفاده شده است.

بنابراین در عهد جدید واژه رسول اشاره به تعیین هر نوع نماینده و فرستادن آن به منظور مسئولیتی خاص دارد (اعمال 14: 4، 14؛ رومیان 16: 7؛ 2قرنتیان 8: 23؛ فیلیپیان 2: 25). رسولان، مردانی می باشند که رهبری روحانی خارق العاده ای را ظاهر ساخته، با قدرت مقابلۀ مستقیم با نیروهای تاریکی مسح شده، انجیل را با معجزات تأیید ساخته و وقف تأسیس کلیساهایی مطابق با راستی و پاکی رسولان شده اند. این خادمین سیار، زندگی خود را به سبب خداوند عیسی مسیح و توسعه انجیل در معرض خطر قرار می دهند (اعمال 11: 21-26؛ 13: 50؛ 14: 19-22؛ 15: 25-26). آنها مردانی پر از روح القدس با ایمان و اهل دعا هستند (اعمال 11: 23-25؛ 13: 2-5، 46-52؛ 14: 1-7، 14، 21-23).

2) رسولان در این مفهوم کلی برای اهداف خدا در کلیسا ضروری هستند.

اگر کلیسا مردان پر از روح را نفرستد، توسعۀ انجیل به تمام جهان به تأخیر می افتد. از طرف دیگر، مادامی که کلیسا چنین اشخاصی را آماده کرده و می فرستد، وظیفۀ بشارتی خود را به انجام رسانده و نسبت به مأموریت بزرگ خداوند وفادار می ماند (متی 28: 18-20).

3) همچنین واژۀ رسول دارای مفهوم خاص است و مربوط به اشخاصی می گردد که عیسی را بعد از قیام او دیده و شخصاً توسط خداوند قیام کرده مسئولیت موعظۀ انجیل و تأسیس کلیسا را یافته اند (یعنی دوازده رسول و پولس).

این اشخاص در درون کلیسا اقتدار بی مانندی داشته اند که به مکاشفه الهی و پیغام اصلی انجیل مربوط می گردید (افسسیان 2: 20).

4) یکی از وظایف اولیه رسولان عهد جدید تأسیس کلیسا و اطمینان از بنا  یا احیا و وقف صادقانۀ آن به مسیح و ایمان عهد جدید است (یوحنا 21: 15-17؛ 1قرنتیان 12: 28؛ 2قرنتیان 11: 2-3؛ افسسیان 4: 11-12؛ فیلیپیان 1: 17).

این وظیفه دارای دو مسئولیت اصلی است:

الف) تمایلی شدید از جانب خدا برای حفظ تقدس کلیسا و جدایی آن از گناه و جهان (1قرنتیان 5: 5-1؛ 2قرنتیان 6: 14-18؛ یعقوب 2: 14-26؛ 1پطرس 2: 11؛ 4: 1-5؛ 1یوحنا 2: 1، 5-17؛ 3: 3-10).

ب) احساس مسئولیت و بار قلبی برای اعلام خبر خوش انجیل و دفاع از آن در مقابل مرتدان، اشخاصی که تمایل به آوردن تعلیم جدید دارند و معلیمن دروغین (رومیان 16: 17؛ 1قرنتیان 11: 2؛ 2قرنتیان 11: 3-4، 14؛ غلاطیان 1: 9؛ 2پطرس 2: 1-3؛ 1یوحنا 4: 1-6؛ 2یوحنا 7-11؛ یهودا 3-4، 13-12؛ به موضوع ناظرین و وظایف آنها، رجوع کنید).

5) کلیسا هنوز هم به کلام، پیغام و ایمان رسولان وابسته است.

کلیسا می باید از مطالب آنان اطاعت کرده و نسبت به آن وفادار بماند. رد مکاشفۀ الهامی رسولان در واقع به حیات کلیسا مطابق با طرح کتاب مقدسی آن خاتمه داده و انکار خداوند است (یوحنا 16: 15-13؛ 1قرنتیان 14: 36-38؛ غلاطیان 1: 9-11). از طرف دیگر، ایمان به پیغام رسولان، اطاعت و حفظ آن در مقابل هر نوع تحریف، وفاداری نسبت به روح القدس بوده (اعمال 20: 28؛ 2تیموتائوس 1: 14)، ادامه حیات، برکت و حضور خدا در کلیسا را تضمین می کند (افسسیان 2: 20).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس