تعلیم کتاب مقدس: شخصیت انسان

شخصیت انسان

“قبل از آنکه مفتول نقره گسیخته شود و کاسه طلا شکسته گردد و سبو نزد چشمه خورد شود و چرخ بر چاه منکسر گردد و خاک به زمین برگردد به طوری که بود و روح نزد خدا که آن را بخشیده بود رجوع نماید.” (جامعه 12: 6-7)

از میان مخلوقات خدا، انسان از تمام آنان عظیم تر و پیچیده تر است، به هر حال، انسان اغلب به دلیل غرورش خالق خود را فراموش کرده و این حقیقت را که او مخلوق است و به خدا وابسته می باشد از یاد برده است. این مقاله نظر کتاب مقدس را در ارتباط با شخصیت انسان بررسی می کند.

شباهت شخصیت انسان به خدا:

1) کتاب مقدس به وضوح تاکید دارد که نژاد انسان با تصمیم خاص خدا به شباهت او آفریده شد (پیدایش 1: 26-27).

بنابراین آدم و حوا محصول تکامل نبودند (پیدایش 1: 27؛ متی 19: 4؛ مرقس 10: 6، به موضوع خلقت، رجوع کنید). به دلیل شباهتی که به خدا داشتند، قادر بودند که با او مشارکت داشته و محبت، جلال و تقدس او را منعکس سازند (پیدایش 1: 26).

2) حداقل به سه جنبه متفاوت از تصویر خدا در انسان می توان توجه کرد (پیدایش 1: 26).

آدم و حوا به دلیل شباهت اخلاقی که به خدا داشتند، عادل و مقدس بودند (افسسیان 2: 24). آنها همچنین می توانستند محبت کنند و تمایل به انجام دادن کاری داشته باشند که صحیح است. آنان از نظر فهم به خدا شباهت داشتند زیرا با روح، فکر، احساسات و قدرت انتخاب آفریده شدند (پیدایش 2: 20-19؛ 3: 6-7). از نظر جسمانی نیز از بعضی جهات برخلاف حیوانات به شباهت خدا آفریده شدند. خدا به انسان ظاهری همانند ظهور خود که روزی به دنیا می آمد، بخشید (لوقا 1: 35؛ فیلیپیان 2: 7).

3) زمانی که آدم و حوا گناه کردند، شباهت آنها به خدا دچار تباهی گردید ولی کاملاً از بین نرفت.

الف) در واقع زمانی که گناه کردند شباهت اخلاقی آنها به خدا تباه گردید (پیدایش 6: 5) به طوری که دیگر کامل و مقدس نبوده و تمایلی نسبت به گناه در آنها به وجود آمد که قابل انتقال به فرزندان ایشان نیز بود (پیدایش 4؛ رومیان 5: 12). عهد جدید تباهی این شباهت را با بیان این حقیقت تایید می کند که ایمانداران نجات یافته می باید در شباهت اخلاقی اولیه خود به خدا احیاء گردند (افسسیان 4: 24-22؛ کولسیان 3: 10).

ب) از طرف دیگر، انسانهای گناهکار هنوز از بسیاری جنبه ها مانند شعور خود به خدا شباهت داشته و دارای ظرفیتی برای مشارکت و ارتباط با او هستند (پیدایش 3: 8-19؛ اعمال 17: 27-28). این بعد از شباهت انسان به خدا نیز تحت تاثیر قرار گرفته ولی کاملاً با گناه آدم و حوا در باغ عدن از بین نرفت (پیدایش 9: 6؛ یعقوب 3: 9).

اجزای شخصیت انسان:

کتاب مقدس آشکار می کند که شخصیت انسانی که به شباهت خدا آفریده شده دارای اجزاء سه گانه ای متشکل از روح، نفس و جسم است (1تسالونیکیان 5: 23؛ عبرانیان 4: 12).

1) خدا آدم را از خاک زمین (جسم) آفرید و به داخل بینی وی نفس حیات (روح) را دمید و او “نفس زنده” (نفس، پیدایش 2: 7) گردید.

خدا چنین تصمیم داشت که انسان با خوردن از درخت حیات و اطاعت از فرمان او مبنی بر عدم خوردن از درخت تمییز نیک و بد تا به ابد زندگی کند (پیدایش 2: 16-17؛ 3: 22-24). فقط پس از وارد شدن مرگ به جهان به عنوان یکی از نتایج گناه، کلام خدا به این واقعیت اشاره می کند که “جسم او به خاک بر می گردد و روح او به خدا خواهد پیوست” (پیدایش 3: 19؛ 35: 18؛ جامعه 12: 7؛ مکاشفه 6: 9، به موضوع مرگ، رجوع کنید). به عبارت دیگر، جدایی جسم از روح و نفس در نتیجه لعنت نژاد انسان توسط خدا و به دلیل گناه بوده و سرانجام روزی فقط با قیام بدن ها در ایام آخر علاج خواهد گردید (به قیامت جسم از مردگان، رجوع کنید).

2) کلمه نفس (کلمه عبری Nephesh، یونانی Psyche) اغلب “حیات” ترجمه شده و به صورت خلاصه به جنبه های غیر مادی شخصیت انسان یعنی فکر، احساس و اراده اشاره دارد و ناشی از اتحاد روح و جسم است.

نفس تا زمانی که جسم انسان به حیات خود ادامه می دهد در کنار روح انسان باقی خواهد ماند. نفس انقدر با شخصیت درونی انسان ارتباط نزدیک دارد که در بعضی موارد به صورت مترادف با کلمه شخص یا “فرد” به کار رفته است (لاویان 4: 2؛ 7: 20؛ یوشع 20: 3). بدن (کلمه عبری Basar و یونانی Soma) به طور خلاصه به عناصر مادی وجود انسان که در هنگام مرگ او به خاک باز خواهد گشت، اشاره می کند (همچنین جسم نیز نامیده شده است) روح (عبری Ruach یونانی Pneuma) به حیات غیر مادی وجود انسان که ظرفیت روحی و هوشیاری ما در آن ساکن است، اطلاق می گردد و جنبه ای از شخص است که از طریق آن با روح خدا ارتباط برقرار می کند.

3) از میان سه جزء تشکیل دهنده “کل” شخصیت انسان فقط روح و نفس فنا ناپذیر بوده و مرگ را متحمل نمی گردند و در آسمان (مکاشفه 6: 9؛ 20: 4) و یا در جهنم (مزمور 16: 10؛ متی 16: 26) زندگی خواهند کرد.

با این وجود کتاب مقدس تاکید می کند که تا زمان زنده بودنمان بایستی از جسم خود با حفظ آن از گناهان غیر اخلاقی و شریر مراقبت کنیم (رومیان 6: 6، 12-13؛ 1قرنتیان 6: 13-20؛ 1تیموتائوس 4: 4) و آن را به خدمت خدا وقف سازیم (رومیان 6: 13؛ 12: 1؛ به موضوع معیارهای رفتار جنسی، رجوع کنید). این بدن در روز رستاخیز متبدل خواهد شد به طوری که شخصیت انسانی آنانی که در مسیح عیسی هستند به طور کامل رهایی خواهد یافت.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس