پاسخ خدا به بت پرستی

پاسخ خدا به بت پرستی:

خدا هیچ نوع بت پرستی را تحمل نمی کند.

1) او بارها در عهد عتیق در مقابل آن هشدار داده است.

الف) در ده فرمان، دو قانون اول مقابله با پرستش بت های دیگر به جای خداوند خدای قوم است (خروج 20: 3-4).

ب) این فرمان در جاهای دیگر نیز توسط خدا تکرار شده است (خروج 23: 13، 24؛ 34: 14-17؛ تثنیه 4: 23-24؛ 6: 14؛ یوشع 23: 7؛ داوران 6: 10؛ 2پادشاهان 17: 35، 37-38).

پ) همراه با فرمان خدمت نکردن به بتها، دستور نابودی آنها و از بین بردن تمام تصاویر بتهای سایر امتها در سرزمین کنعان داده شد (خروج 23: 24؛ 34: 13؛ تثنیه 7: 4-5؛ 12: 2-3).

2) در تاریخ قوم یهود نیز پرستش بتها بارها به چشم می خورد.

خدا به دلیل اینکه قوم او تمام بتهای سرزمین کنعان را نابود نساختند و در واقع خود را با پرستش خدایان کاذب تطبیق دادند، از قوم خود بسیار خشمگین گردید و با مسلط ساختن دشمنانشان بر آنها ایشان را مجازات کرد.

الف) کتاب داوران چرخه تکراری را بدین صورت ارائه می کند: یهودیان شروع به پرستیدن بتها و خدایان سایر قومها (که نتوانسته بودند آنان را کاملاً خارج سازند) کردند، در نتیجه خدا اجازه داد تا دشمنان آنها بر ایشان حکمفرما شوند. سپس قوم خدا به سوی خداوند فریاد برآورده و از او کمک خواستند، آنگاه خداوند صدای ایشان را شنیده و داوری برای رهایی ایشان فرستاد.

ب) بت پرستی حکومت شمالی برای مدت دو قرن ادامه یافت تا سرانجام صبر خدا تمام شد و اجازه داد که آشوریان پایتخت حکومت شمالی (اسرائیل) را نابود ساخته و ده قبیله را به اسارت برند (2پادشاهان 17: 6-18).

پ) حکومت جنوبی یهودا دارای پادشاهان خدا ترس بسیاری همچون حزقیا و یوشیا بود اما به دلیل وجود پاشداهان شریری مانند منسی، بت پرستی، ملت بهودا را نیز مبتلا ساخت (2پادشاهان 21: 1-9(. در نتیجه خدا با فرستادن انبیایی اعلام داشت که اورشلیم نابود خواهد شد (2پادشاهان 21: 10-16). با وجود چنین هشدارهایی بت پرستی ادامه یافت (اشعیا 48: 4-5؛ ارمیا 2: 30-42؛ 16: 18-21؛ عزرا 8) تا زمانی که خدا نبوت خود را با فرستادن نبوکدنصر، پادشاه بابل، به انجام رساند و اورشلیم توسط او محاصره گردید. هیکل سوزانده شده و شهر به غارت رفت (2 پادشاهان 25).

3) عهد جدید به تمام ایماندران درباره بت پرستی هشدار می دهد.

الف) امروزه بت پرستی خود را به شکل های مختلفی ظاهر می سازد و در مذاهب کاذب دنیا و همچنین در جادوگری، شیطان پرستی و به شکل های دیگر، به طور آشکار دیده می شود. در هر جایی که انسانها به جای توکل به خدا خود را به حرص، طمع و مادیات سپرده اند، در واقع بت پرستی دیده می شود. سرانجام اینکه در کلیسا نیز در آن واحد ایماندران هم می توانند خدا را خدمت کنند و نجات را تجربه کرده و برکت یابند و هم ممکن است در کارهای غیر اخلاقی و شرارت آمیر شراکت داشته باشند.

ب) در نتیجه، عهد جدید به ایماندران نسبت به حرص و طمع یا گناهان غیر اخلاقی هشدار می دهد (کولسیان 3: 5؛ متی 6: 19-24؛ رومیان 7: 7؛ عبرانیان 13: 5-6؛ به موضوع ثروت و فقر، رجوع کنید). اما از ما می خواهد که از هر نوع بت پرستی گریزان باشیم (1قرنتیان 10: 14؛ 1یوحنا 5: 21). خدا هشدارهای خود را با این عبارت که هر نوع بت پرستی ما را از ملکوت خدا محروم خواهد ساخت، قویتر می سازد (1قرنیتان 6: 9-10؛ غلاطیان 5: 20-21؛ مکاشفه 22: 15).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس