اعتقادات کلیسای کاتولیک: معصومیت مریم از گناهِ اولیه

معصومیت از گناه اولیه یا لِقاحِ مطَّهَر

معصومیت از گناه یعنی اینکه مریم از همان ابتدای وجودش بعنوان یک موجود انسانی از گناه اولیه آزاد بود. خلقت و تولد مریم به شیوه معمول ازدواج صورت گرفت. او که دختر پدر و مادری انسانی بود، از همان لحظه پیوند جان و جسمش با فیض خدا پر بود. بعضی از قدیسین مانند یحیای تعمید دهنده قبل از اینکه به دنیا بیایند از گناه اولیه مصون بودند. خدا این کار را به نحو شایسته تری برای مریم انجام داد. در لقاح مریم او وارد آن زندگی انسانی شد که گناه موروثی آن را خدشه دار نساخته بود. پاپ پیوس نهم در هشتم دسامبر 1854 رسماً اعلام نمود که:

“مریم عذرای متبارک در همان اولین لحظه لِقاحش به وسیله فیض منحصر به فرد و ممتاز خدای قادر مطلق از تمام لکه های گناه اولیه مصون نگاه داشته شد. خدا این کار را با توجه به شایستگی های عیسای مسیح نجات دهنده کل بشر انجام داد. این تعلیم به وسیله خود خدا مکاشفه شده و بنابراین باید همه ایماندارن به آن ایمانِ محکم و همیشگی داشته باشند.”

تاریخچه معصومیت از گناه اولیه

کلماتی که برای تعریف این اصطلاح بکار می رود نشان دهنده تاریخچه ای طولانی در مورد پیشرفت این علم است. یکی از اشکالاتی که وجود داشت راز گناه اولیه بود. گناه اولیه مدت های طولانی به عنوان سرنوشت مختوم تمام انسان ها مد نظر قرار می گرفت و در این میان یک استثناء وجود دارد که همانا تولد مسیح از باکره می باشد. این زمان بود که معلوم شد گناه اولیه به هیچ چیزی جسمانی بسته نیست بلکه فقدان یک کیفیت روحانی می باشد. در اینجا بود که راهی برای استثناء نمودنِ مریم از گناه اولیه یافت شد. در اینجا محرومیت از چیزی است که باید در جان های تازه مولد شده وجود داشته باشد. گناه اولیه، فقدان صمیمت با خداست که خالق اراده کرده بود تا اولین والدین انسان آن را به ما منتقل کنند.

“مطهر” (Immaculate) یعنی اینکه بانوی ما مطلقاً بی گناه، به هستی آمد. آزادی او از گناه واقعیتی بسیار با شکوه است. خدا او را کاملاً در بر گرفت و دعوت مریم از سوی خدا چنان بود که هرگز اجازه نداد فساد گناه اولیه او را لمس نماید. وجود مریم در همان اولین لحظه شکل گیری اش از فیض خدا مملو بود. از سقوط آدم به بعد، او اولین انسانی بود که رضامندی خدا را بطور کامل جلب کرد. در تمام قرونی که آگاهی در مورد تقدُّسِ مریم رشد می کرد یک مشکل اساسی وجود داشت. مشکل، این نکته بود که برای نجات واقعی مریم باید حداقل لحظه ای کوتاه تحت قدرت گناه قرار گرفته باشد. از آنجا که مریم انسان است و از نسل آدم و با توجه به اینکه مسیح یگانه منجی انسانهاست، بعضی از بزرگترین متفکران کلیسا در قرون وسطی و از جمله قدیسین، معصومیت مریم از گناه اولیه را نمی توانستند بپذیرند. آنها معصومیت مریم از گناه اولیه را مغایر با این حقیقت می دانستند که مسیح برای نجات تمام انسانها از گناهانشان مرد.

یکی از پیروان فرقه فرانسیسکن بنام دونس اسکوتوس (وفات 1308 م.) برای حل این موضوع نظر داد که معصومیت مریم از گناه اولیه، خود یک نجاتِ از قبل پیش بینی شده است. انسان های دیگر بخاطر پیمانی که قبلاً منعقد شده از گناه آزاد هستند.

خدا قبل از شکل گیری گناه اولیه، مریم را نسبت به قانون عمومی مستثنی نمود. نجات مریم به جای اینکه رهایی بخش باشد این است که گناه از او دور باشد. او بیشتر از بقیه انسانها مدیون مسیح نجات دهنده است زیرا شایستگی پسرش مسیح او را از ارتکاب گناه معاف نمود.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس