مذبح های قدردانی

?? “و داود در روزی که خداوند او را از دست جمیع دشمنانش و از دست شائول رهایی داد، کلمات این سرود را برای خداوند انشاء نمود.”
(۲ سموئیل ۲۲: ۱)

نوح زمانی که از سیل مرگبار نجات یافت، برای تشکر مذبحی برای خداوند بنا کرد و قربانی های تشکر را گذراند. کلام می گوید: ”

و خداوند بوی خوش بویید و …. (پیدایش ۸: ۲۱)

یعقوب وقتی از ملاقات با عیسو برگشت و با سلامتی به شهر شکیم آمد، مذبحی بنا کرد و اسم آنرا ایل الوهی اسرائیل نامید. (پیدایش ۳۳: ۲۰)
هارون و مریم و قوم برای رهایی از سرزمین مصر و فرعون، با دف و رقص و سرود خدا را ستایش کردند. (خروج ۱۵: ۲۰ و ۲۱)
استر و قوم در روزی که بر هامان و دشمنان خود پیروز شدند و حکم قتل عام یهودیان را باطل کردند، دو روز را عید اعلام کرده (عید پوریم) و به جشن و سرور پرداختند.
داود نیز با سراییدن مزامیر و گذراندن قربانی های تشکر، پیروزی‌های خود و قوم را جشن می گیرد.
او از عظمت کار خدا می‌گوید و آن را با سرود با دیگران به شراکت می گذارد.
داود سپاسگزاری خود را از خداوند در پشت درهای بسته انجام نمی دهد و یا در سکوت در دعا نمی گذراند، بلکه در جماعت ها آن را اعلام می‌کند.
خداوند کشتی طوفان زده تو را هم مثل کشتی نوح از هجوم سیل مشکلات رهایی داده و به خشکی می رساند.
خداوند جلیات و شائول های زندگی تو را نیز شکست می دهد و تو می‌توانی مانند داود سرود پیروزی و شادی را در جماعت ها سر دهی.
او نمی گوید بعضی از مشکلاتت را یا بعضی از دشمنانت را، بلکه می گوید: “و چون خداوند را طلبیدم، مرا مستجاب فرمود و مرا از جمیع ترسهایم خلاصی بخشید.”
خداوند کاری را نصف و نیمه انجام نمی دهد بلکه او خدای کامل است و کار او نیز کامل و بی نقص است.

” زحمات مرد صالح بسیار است، امّا خداوند او را از همه آنها خواهد رهانید.” (مزمور ۳۴: ۴ و ۱۹) ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.