پدران اولیۀ کلیسا چگونه کسانی بودند؟

پدران اولیۀ کلیسا چگونه کسانی بودند؟

پدران اولیۀ کلیسا به سه دستۀ اصلی تقسیم می شوند: پدرانی که در دوران رسولان بودند، پدران کلیسا پیش از شورای نیقیه، و پدران کلیسا پس از شورای نیقیه. پدرانی که هم دورۀ رسولان بودند کسانی مانند کلِمِنت رومی بودند که معاصر رسولان و احتمالاً توسط آنها تعلیم داده شده بودند و سُنَّت و تعالیمِ خود رسولان را ادامه می دادند. لینوس که در دوم تیموتائوس 4: 21 ذکر شده است، اسقف روم شد و کلمنت راه لینوس را ادامه داد. بنابراین، لینوس و کلمنت رومی، هر دو پدرانی بودند که به دوران رسولان نزدیک بودند. با این حال، به نظر می رسد که هیچ نوشته ای از لینوس باقی نمانده باشد، در حالی که بسیاری از مطالب کلِمِنت روم باقی مانده است. پدرانی که هم دورۀ رسولان بودند تا آغاز قرن دوم تا حد زیادی به تدریج از صحنه خارج می شدند، به جز آن عدۀ معدودی که مانند پولیکارپ از شاگردان یوحنای رسول بودند. سُنَّت کلیسا به ما می گوید که یوحنای رسول در حدود سال 98 میلادی در افسس درگذشت.

پدران کلیسا پیش از شورای نیقیه کسانی بودند که پیش از شورای نیقیه در سال 325 میلادی و پس از پدرانی که هم دورۀ رسولان بودند، آمدند. افرادی مانند آیرینیوس، ایگناتیوس و ژوستین شهید، پدران پیش از شورای نیقیه هستند.

پدران کلیسای پس از شورای نیقیه کسانی هستند که پس از شورای نیقیه یعنی بعد از سال 325 میلادی به صحنه وارد شدند. اینها افراد مشهوری مانند آگوستین، اسقف هیپو بودند که اغلب به دلیل کار برجسته اش در آموزه های کلیسا که به “کریستوستوم” معروف است، به پدر کلیسای کاتولیک رومی معروف شده و نیز به خاطر مهارت های عالی سخنوری اش به او لقب “دهان طلایی” داده شده. یا اوسبیوس، که تاریخ کلیسا را ​​از میلاد عیسی مسیح تا 324 میلادی، یعنی تا یک سال قبل از شورای نیقیه نوشت. این را باید توجه داشت که او به دوران پس از شورای نیقیه منسوب شده چون تاریخ نگاری کلیسا را تا پس از برگزاری شورای نیقیه هنوز ننوشته بود. از دیگر پدران پس از شورای نیقیه می توان جروم را نام برد که عهد جدید یونانی را به زبان لاتین (معروف به Vulgate) ترجمه کرد، و آمبروز، که عمدتاً باعث گرویدن آگوستین به مسیحیت شد.

اما پدران اولیۀ کلیسا چه اعتقاداتی داشتند؟ نگرانی بیشتر پدران هم دورۀ رسولان این بود که اعلام خبر خوش انجیل دقیقاً همان گونه باشد که خود رسولان آن را اعلام کردند. آنها علاقه ای به تدوین آموزه های الاهیاتی نداشتند، زیرا انجیلی که از رسولان آموخته بودند برای آنها کاملاً کافی بود. پدران نزدیک به رسولان مسیح به اندازۀ خودِ رسولان مسیح در ریشه یابی و افشای هر گونه تعلیم غلط که در کلیسای اولیه ظهور کرده بود غیور بودند. راست دینی پیام کلام خدا با اشتیاقی که این پدران به منظور وفادار ماندن به انجیلی که توسط رسولان به آنها آموزش داده شده بود حفظ شد. پدران پیش از شورای نیقیه نیز سعی کردند به انجیل وفادار بمانند، اما نگرانی دیگری داشتند. اکنون چندین نوشتۀ جعلی وجود داشت که ادعا می‌کردند به همان اندازۀ نوشته‌های تثبیت شدۀ پولس، پطرس و لوقا اعتبار دارند. دلیل این اسناد جعلی مشخص بود. اگر می توانستند کلیسا یعنی بدن مسیح را متقاعد کنند که یک سند جعلی دریافت کند، آنگاه خطا به راحتی در کلیسا رخنه می کرد. بنابراین پدران پیش از نیقیه زمان زیادی را صرف دفاع از ایمان مسیحی در برابر آموزه های نادرست کردند و این منجر به آغاز شکل گیری آموزۀ پذیرفته شدۀ کلیسا شد. پدران پس از شورای نیقیه مأموریت دفاع از انجیل در برابر انواع بدعت ها را انجام دادند، بنابراین پدران پس از نیقیه بیشتر و بیشتر به روش های دفاع از انجیل علاقه مند شدند و علاقۀ کمتری به انتشار پیام انجیل به شکلی واقعی و خالص داشتند. در نتیجۀ این  امر، آنها برخلاف ویژگی های بارز پدران اولیه، به آرامی شروع به دور شدن از راست دینی (ارتدوکسی) نمودند. این همان عصر متکلمین یا الاهیدانان و بحث های بی پایان در مورد موضوعات فرعی بود. پدران اولیۀ کلیسا برای ما نمونه ای از معنای پیروی از مسیح و دفاع از حقیقت هستند. هیچ یک از پدران اولیۀ کلیسا کامل نبودند، همان طور که هیچ یک از ما کامل نیستیم. برخی از پدران اولیۀ کلیسا عقایدی داشتند که اکثر مسیحیان امروز آن را نادرست می دانند. آنچه در نهایت به الاهیات کاتولیک رومی تبدیل شد، ریشه در نوشته‌های پدران پس از شورای نیقیه داشت. در حالی که ما می توانیم با مطالعۀ آثار پدران اولیۀ کلیسا دانش و بینش خوبی کسب کنیم، در نهایت ایمان ما باید بر مبنای کلام خدا باشد، نه در مطالب رهبران اولیۀ مسیحی. فقط کلام خدا راهنمای مصون از خطای ایمان و عمل ما است.

منبع مقاله: www.gotquestions.org

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان