مطابق متن کتاب مقدس ذات ملکوت خدا چیست؟

مطابق متن کتاب مقدس ذات ملکوت خدا چیست؟

متی ۱۲: ۲۸ «لیکن هر گاه من به روح خدا دیوها را اخراج می کنم، هر آینه ملکوت خدا بر شما رسیده است».

ملکوت خدا یا (بهشت) یعنی قدم نهادن خدا به دنیا. او می آید تا قدرت، جلال و تسلط خود بر تمامی قدرت ها، از جمله قدرت و تسلط شیطان بر این دنیای گتاه آلود را آشکار و معرفی می نماید. ملکوت، معرف اعمال کنونی خدا در امور مختلف و کارهای خدا در میان انسان ها است، زیرا خدا می خواهد اراده اش را به انجام برساند و خود را از طریق نقشه هایش بر مردم آشکار سازد. کار خدا فراتر از امور روحانی و کلیسایی (یعنی جماعت پیروان حقیقی مسیح) است. کار خدا، اعمال پر قدرت خدا را در بردارد که بیان گر عمل او در دنیا و زندگی تک تک افراد است. بنابراین ملکوت او شامل آشکار شدن اهداف عالی او و چگونه زیستن بشریت در زمان حال و در ابدیت است:

(۱) اگر بخواهیم در چند جملۀ ساده این مطلب را شرح دهیم و قدرت خدا را به صورت عملی توضیح دهیم، می توانیم بگوییم: خدا به عنوان یک پادشاه، سلطنت روحانی خود را بر زمین، در قلب ها و اعمال قومش، آغاز کرده است (یوحنا ۱۴: ۲۳؛ ۲۰: ۲۲). او می خواهد از طریق کسانی که خود را به وی می سپارند، وارد عمل شود. او در امور دنیایی که خلق کرده است، دخالت می کند و با تمامی قدرتش وارد آن می شود (اشعیا ۶۴: ۱؛ مرقس ۹: ۱؛ اول قرنتیان ۴: ۲۰). با این وجود ما نباید به این قدرت با دید سیاسی یا مادی گرایانه بنگریم، زیرا خدا هرگز برتری، قدرت و اختیارش را برای به نمایش گذاشتن زرق و برق امور زمینی، چون ثروت و قدرت نظامی، استفاده نمی کند. بلکه بر عکس خدا قدرتش را برای ایجاد دگرگونی روحانی به کار می گیرد. ملکوت او یک پادشاهی سیاسی-مذهبی (سلطنت سیاسی تحت نام خدا) نیست، خدا هرگز رهبری و قدرتش را از این طریق بر مردم ظاهر نمی سازد و با نظام های دولتی، اصول خود را در دنیا پیاده نمی کند. ملکوت خدا، با مقولۀ کنترل اجتماعی یا سیاسی موجود در پادشاهی های دنیوی سنجیده نمی شود (یوحنا 18: 36). امروز هدف خدا این نیست که از طریق فعالیت های حزب های اجتماعی، سیاسی یا خشونت دنیا را نجات دهد (متی ۲۶: ۵۲؛ یوحنا ۱۸: ۳۶). تا وقتی که مسیح به زمین بازگردد و نیروهای شریر را نابود سازد (مکاشفه ۱۹: ۱۱-۲۱)، دنیا همچنان دشمن خدا خواهد ماند و بر ضد قوم خدا و اهداف او خواهد بود (یوحنا ۱۵: ۱۹؛ رومیان ۱۲: ۱-۲؛ یعقوب ۴: ۴؛ ۱یوحنا ۲: ۱۵-۱۷؛ ۴: ۴).

(۲) چون خدا آشکارا خود را برترین قدرت (آسمان و زمین) معرفی می کند، باید دانست که دنیای پرگناه در وضعیت خطرناکی به سر می برد. چون دنیا به راه خود می رود و اجازه می دهد که شیطان تا حد زیادی آن را کنترل کند، امپراتوری شیطان همواره هشدار دربارۀ قدرت عظیم و برتر خدا را می شنود (متی ۴: ۳ و آیه های بعدی؛ ۱۲: ۲۹؛ مرقس ۱: ۲۴). وقتی کتاب مقدس می گوید که ملکوت خدا «نزدیک» است (مرقس ۱: ۱۵؛ لوقا ۱۰: ۱۱)، بدان معناست که همۀ انسان ها با تصمیمی مهم روبرو هستند که سلطنت خدا را به رسمیت بشناسند یا همچنان به سرکشی در برابر او ادامه دهند (متی ۳: ۱-۲؛ مرقس ۱: ۱۴-۱۵). برای این که بتوانید به ملکوت خدا بپیوندید، یکی از مهم ترین و بنیادی ترین شرط ها این است که: «توبه کنید و خبر خوش انجیل را بپذیرید». (مرقس ۱: ۱۵). توبۀ حقیقی، شامل تغییر نیّت قلبی ما نسبت به خداست، آن گاه به گناه خود اقرار می کنیم، از راه های خود (خود محوری) دست می کشیم، زندگی خود را به خدا تسلیم می کنیم و به جای رسیدگی به امور مورد علاقه مان، از ارادۀ خدا پیروی می کنیم.

(۳) پادرمیانی خدا (یعنی خدا خود وارد عمل شده و در امور بشری دخالت کرده است تا ارادۀ عالی اش را به انجام برساند) در نحوۀ ظهور قدرت او قابل مشاهده است:

(الف) او علیه قدرت روحانی ویران گر شیطان و روش های شرارت بار و سلطه جویانۀ او در کار است (متی ۱۲: ۲۸؛ یوحنا ۱۸: ۳۶؛ ر.ک. به اقتدار بر شیطان و ارواح شریر). در واقع فرا رسیدن ملکوت خدا، آغاز نابودی سلطنت شیطان است (یوحنا ۱۲: ۳۱؛ ۱۶: ۱۱) زیرا مردم را از سلطه و قدرت شیطانی (مرقس ۱: ۳۴ و ۳۹؛ ۳: ۱۴-۱۵؛ اعمال ۲۶: ۱۸) و گناه (رومیان ۶) رها می سازد.

(ب) خدا از قدرت خود برای به انجام رساندن معجزه ها و شفای بیماران استفاده می کند (متی ۴: ۲۳؛ ۹: ۳۵؛ اعمال ۴: ۳؛ ۸: ۷ ر.ک. به شفای خداوند، عطایای روحانی برای ایمانداران).

(ج) پیروان خدا، خبر خوش مسیح (انجیل) را انتشار می دهند، «زیرا قوت خداست برای نجات هر کس که ایمات آورد» (رومیان ۱: ۱۶) و مردم را نسبت به واقعیت گناه ملزم و نسبت به عدالت و داوری آگاه می سازد (متی ۱۱: ۵؛ یوحنا ۱۶: ۸-۱۱؛ اعمال ۴: ۳۳).

(د) قدرت خدا، مهیا کنندۀ نجات، تبدیل و رشد روحانی برای کسانی است که پیغام مسیح را می پذیرند، از راه های خود باز می گردند و ارادۀ خدا را پیروی می کنند (یوحنا ۳: ۳؛ ۱۷: ۱۷؛ اعمال ۲: ۳۸-۴۰؛ دوم قرنتیان ۶: ۱۴-۱۸؛ ر.ک. به مقالۀ جدایی روحانی ایمانداران).

(ه) مسیح، پیروانش را در روح القدس تعمید می دهد (یعنی فرو می برد) و به آن ها قدرت می دهد تا پیغام او را انتشار دهند و اهداف او را به اتمام رسانند (اعمال ۱: ۸؛ ۲: ۴؛ ر.ک. به مقالۀ تعمید به روح القدس).

(۴) نشانۀ تجربۀ شخصی ملکوت خدا این است که زندگی فرد مملو از «عدالت، سلامتی و خوشی روح القدس» خواهد بود (رومیان ۱۴: ۱۷).

(۵) ملکوت خدا دو جنبۀ زمانی دارد که مربوط به حال و آینده می شود. بعد مربوط به زمان حال، دنیای امروز را در بر می گیرد که خدا از طریق قومش کار می کند تا اهداف خود را به انجام برساند (مرقس ۱: ۱۵؛ لوقا ۱۸: ۱۶-۱۷؛ کولسیان ۱: ۱۳؛ عبرانیان ۱۲: ۲۸). اگر چه خدا هنوز پری ملکوتش را آشکار نساخته است و دنیا نیز قدرت کامل و بالاترین اقتدار او را تجربه نکرده است، پس عمل و تأثیر شیطان و افراد شریر همچنان تا حد زیادی به قوت خود باقی خواهد بود تا زمانی که مسیح به زمین بازگردد، داوری های نهایی خدا در روزهای آخر، بر دنیا جاری شود. (اول تیموتائوس ۴: ۱؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱-۵؛ مکاشفه ۱۹: ۱۹-۲۰: ۱۰). در آینده، مکاشفۀ جلال، قدرت و پادشاهی خدا زمانی رخ می دهد که مسیح باز می گردد تا نیروهای شریر را نابود سازد، دنیا را داوری نماید و سلطنت سلامتی را در روزهای آخر بر دنیا برقرار سازد (متی ۲۴: ۳۰؛ لوقا ۲۱: ۲۷؛ مکاشفه ۱۹: ۱۱-۲۰؛ ۲۰: ۱-۶). تحقق کامل ملکوت خدا زمانی واقع خواهد گشت که مسیح در نهایت بر تمامی شرارت ها و مخالفت ها پیروز می گردد و ملکوت (پادشاهی) را به خدای پدر تسلیم نماید (اول قرنتیان ۱۵: ۲۴-۲۸؛ مکاشفه ۲۰: ۷-۲۱: ۸؛ مرقس ۱: ۱۵، دربارۀ مکاشفه های گوناگون ملکوت خدا را در طول تاریخ ظاهر شده اند تا طبق نقشۀ او رابطۀ انسان و خدا را از نو بنا کنند). برای بررسی وسیع تر ذات، ویژگی ها و کارکرد ملکوت خدا، به جدول ملکوت خدا در مقابل پادشاهی شیطان رجوع کنید).