کشیش ورژ باباخانی عزیز, در مسیحیت دوستی سالم و یک آشنایی قبل ازدواج دو ایمان دار به چه صورت باید باشد؟ از نظر خداوند اون دوستی و آشنایی ایرادی دارد؟

دوست بسیار عزیزم سلام و روز به خیر و خوشی،

در باره سؤالی که کرده اید، کپی مقاله ای را که در وب سایت پرپاسخ موجود است، در زیر برایتان می فرستم:

کتاب مقدس دربارة قرار ملاقات/ نامزدی چه می گوید؟

 اگرچه کلمة "نامزدی" و "قرار ملاقات" در کتاب مقدس نیست، اما به ما اصولی داده شده است که مسیحیان باید قبل از ازدواج بر طبق آن اصول رفتار کنند. اول اینکه ما باید خود را از دیدی که دنیا به قرار ملاقات دارد جدا کنیم، چون راه خدا مخالف با راه دنیاست (2 پطرس 2: 20). دید دنیا این است که هر چقدر بخواهیم می توانیم با این و آن قرار ملاقات داشته باشیم، اما هدف در این ملاقاتها باید این باشد که قبل از اینکه تعهدی بدهیم به شخصیت شخص مقابل پی ببریم. باید بفهمیم که آیا آن شخص تولد تازه در روح مسیح دارد یا نه (یوحنا 3: 3-8) و آیا او همان اشتیاق ما را به شبیه مسیح شدن نشان می دهد یا نه (فیلیپیان 2: 5). هدف نهایی قرار ملاقات و نامزدی پیدا کردن همسری برای تمام عمر است. کتاب مقدس به ما می گوید که بعنوان یک مسیحی ما نباید با یک بی ایمان ازدواج کنیم (2 قرنتیان 6: 14-15) چون این مسئله رابطة ما را با مسیح ضعیف کرده، معیارهای اخلاقی ما را به خطر می اندازد. وقتی کسی در رابطه ای توام با تعهد است، چه در مرحلة ملاقات و یا در مرحلة نامزدی، مهم است که خدا را بالاتر از هر چیز دیگری دوست داشته باشد (متی 10: 37). گفتن و یا ایمان به اینکه طرف مقابل همه چیز و یا مهمترین چیز زندگی اوست بت پرستی و گناه است (غلاطیان 5: 20، کولسیان 3: 5). همچنین ما نباید بدنهای خود را با داشتن رابطة جنسی قبل از ازدواج آلوده کنیم (1 قرنتیان 6: 9 و 13، 2 تیموتاووس 2 : 22). بی عفتیهای جنسی نه تنها گناه به خداست، بلکه گناه به بدنهای خودمان است (1 قرنتیان 6: 18). خیلی مهم است که همانطور که خودمان را دوست داریم و به خود احترام می گذاریم، با دیگران هم همانطور رفتار کنیم (رومیان 12: 9 و 10) و این مطلب قطعا در ملاقاتها و نامزدی هم صحت دارد. پیروی از این اصول در قرار ملاقاتها یا نامزدی، بهترین راه برای ایجاد یک پایة مطمئن برای ازدواج است. ازدواج یکی از مهمترین تصمیم های زندگی ماست، چون وقتی دو نفر ازدواج می کنند، بهم می پیوندند و آندو در رابطه ای یکتن می شوند که خدا آنرا دائمی و غیر قابل انفکاک می داند (پیدایش 2: 24، متی 19: 5).     

منبع: www.gotquestions.org

در محبت مسیحایی،

کشیش ورژ باباخانیان