حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)- گله ها و حیوانات خانگی: اسب، الاغ و بز

حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)

گله ها و حیوانات خانگی:

اسب     پیدایش 47: 17          Horse

آن طور که از شواهد و بقایای استخوانی این حیوان پیدا است، جزو حیوانات وحشی بوده و در اندام های پیشین و پسین به ترتیب دارای چهار و سه انگشت بود. ارتفاع این جانوران کم کم افزایش یافته و انگشت های جانبی آنان به تدریج کوتاه و از بین رفته است. در آفریقای جنوبی، آسیا و اروپا و بعداً در آفریقا انتشار یافت. حیوانی از تیرۀ سم داران است که دارای گونه ها و نژادهای مختلف می باشد. استفاده از آن به عنوان اسب جنگی  برای راندن ارابه ها در آسیای صغیر و سوریه رواج یافت. آشنا شدن یهودیان با اسب به تدریج صورت گرفت. یوشع چنین دستور یافت که اسب های کنعانیان را پی سازد (یوشع 11: 6، 9). داود نیز با اسب های لشگریان صوبه چنین کرد (2سموئیل 8: 4). سلیمان تعداد اسب های موجود در پادشاهی یهود را افزایش داده و اصطبل های بزرگی را در شهرهای مختلف بنا کرد (1پادشاهان 10: 26).

اسب نشانه ای از تجمل، بت پرستی و وابستگی به قدرت های جسمی است (تثنیه 17: 16؛ 1سموئیل 8: 11؛ مزمور 20: 7؛ اشعیا 31: 1). و به تجارت اسب در پیدایش 47: 17 اشاره شده است و میان سلیمان، مصر و حتِّی ها مبادله می شد (1پادشاهان 10: 28-29). اغلب در کتاب مقدس در ارتباط با استفادۀ آنان در جنگ، به آن ها اشاره شده است. همچنین در حمل و نقل از آن ها استفاده می شد. بیشتر از اسب ها در راندن ارابه استفاده  می کردند. فرعون، یوسف را بر ارابۀ دومین خود سوار کرد (پیدایش 41: 43). نعمان به وسیلۀ اسب و ارابه مسافرت می کرد (2پادشاهان 5: 9). بعد ها اسب در اورشلیم به قدری رایج گشت که قصر سلطنتی دارای دروازۀ مخصوص اسبان بود (2تواریخ 23: 15) و یکی از دروازه های شهر به عنوان دروازۀ اسب شناخته می شد (نحمیا 3: 28؛ ارمیا 31: 40).در شکار از آن ها استفاده می گردید (ایوب 39: 18). گرچه در دوران محاصرۀ سامره به عنوان غذا استفاده می شد ولی خوردن آن ممنوع بود (2پادشاهان 7: 13). احتمالاً در خرمن کوبی استفاده می گردید (اشعیا 28: 28). سمبلی از داوری است (حبقوق 3: 8؛ زکریا 1: 8؛ 6: 1-8؛ مکاشفه 6: 2-8؛ 9: 17؛ 19: 11).

الاغ       پیدایش 12: 16       Ass

از راستۀ فردسمان است که دارای یک انگشت و یک سم در هر پا می باشد. برای زندگی صحرایی سازش یافته و برای سواری و حمل و نقل اهلی شده است. ریشۀ این حیوان از آفریقا است  و دارای سه نژاد می باشد: نژاد شمال غربی آفریقا که در حال حاضر نسل آن از بین رفته است. نژاد شمال شرقی آفریقا که در حال حاضر وجود دارد ولی نسل آن رو به نابودی است و نژاد سومالیایی که از نژاد آن حفاظت می شود. در کتاب مقدس در ارتباط با ماجرای فرعون (پیدایش 12: 16)، ابراهیم (پیدایش 22: 3)، یعقوب (پیدایش 32: 5)، موسی (خروج 4: 20)، بلعام (اعداد 22: 21-33) و اکثر اشخاص برجستۀ عهد عتیق به آن اشاره شده است. در ابتدا از این حیوان فقط برای باربری استفاده می شد ولی بعد ها از آن برای سواری نیز استفاده می کردند (پیدایش 42: 26؛ اعداد 16: 20؛ 25: 18). جزو دارایی یهودیان به شمار می رفت و در آن دوران هر شخص یهودی حداقل یک الاغ به عنوان سرمایه داشت (ایوب 24: 3).

بُز     پیدایش 15: 9        Goat

یکی از پستانداران اهلی است که از شیر و گوشت آن استفاده می شود. پشم و موی آن را ریسیده و پشم و نخ لازم برای یافتن منسوجات بدست می آورند. از سر شاخه های نهال ها و درخت ها تغذیه می کنند در جایی که نگهداری گوسفندان به علت فقدان آب و هوای مناسب مقدور نباشد بز اهمیت ویژه ای پیدا می کند. بزها نسبت به گوسفندان شیر بیشتری تولید می کنند. از پشم بز برای پوشش خیمه استفاده می کردند. گرچه کمتر به عنوان قربانی انتخاب می گردید ولی استفاده از آن بدین منظور امکان پذیر بود (لاویان 3: 12؛ 4: 24؛ 9: 15؛ 10: 16؛ اعداد 15: 27؛ 28: 22) معمولاً سیاه است و منبع اصلی تولید شیر به شمار می رفت (امثال 27: 27). یکی از منابع ثروت محسوب می گردید قانون نخست زاده ها شامل آن می شد (اعداد 18: 15). بز نر یک ساله یکی از حیوانات قربانی در مراسم فصح بود (اعداد 28: 22) و در مراسم روز کفاره دو بز قربانی می گشت (لاویان 16: 7). در غزل غزلها 4: 1 و 6: 5 موهای سیاه محبوب به گلۀ بزها و در متی 25: 30-46 شریر و در اشعیا 14: 9؛ حزقیال 34: 17 و دانیال 8: 5-8 و زکریا 10: 3 رهبران انسانی به این حیوان تشبیه شده اند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس