معرفی کتابهای کتاب مقدس: زکریا
کتاب زکریا Zechariah
کتاب زکریا یازدهمین کتاب ثبت شده از دوازده کتاب مرتبط با انبیای کوچک در عهد قدیم است و از نظر طبقه بندی در گروه کتابهای نبوتی قرار گرفته و از ۱۴ فصل و ۲۱۱ آیه تشکیل شده است.
زکریا نیز همانند ارمیا و حزقیال نه تنها یک نبی، بلکه از سلسله کاهنان نیز بود. هدف اصلی زکریا، ملامت و سرزنش مردم یهودا و تشویق و ایجاد انگیزه در آنها برای تکمیل بازسازی معبد بود.
نویسنده
همانطور که تقریبا در مورد تمام کتابهای نبوتی صادق است کتاب زکریا نیز نام خود را از نویسنده کتاب گرفته و فصل یک آیه یک بوضوح هویت نویسنده را اعلام میکند.
سبک نگارش زکریا بر اساس تشویق یهودیانی قرار داشت که در تلاش برای بازسازی دوباره معبد خود در اورشلیم بودند.
تاریخ رؤیاها و پیامهای زکریا در فصلهای ۱-۸ بطور عام تماما همان زمانی است که حجی پیامهای خود را ارائه داد. اولین پیام زکریا در مهر ماه سال ۵۲۰ قبل از میلاد با فرا خواندن مردم یهودا به توبه شروع شد (زکریا ۱: ۱). سپس او در بهمن ماه سال ۵۱۹ قبل از میلاد هشت رؤیا دید (۱: ۷). و بدنبال آن چهار پیام داشت که در آذر ماه سال ۵۱۸ قبل از میلاد آنها را موعظه نمود. هر چند پیامهای نهایی او در فصلهای ۹-۱۴ فاقد تاریخ هستند؛ اما اشاره به نام یونان در فصل ۹: ۱۳ نشان می‌دهد که این پیام خیلی بعدها نبوت شده است، احتمالا زمانی در سال ۴۸۰ قبل از میلاد، و قبل از اینکه عزرا (۴۵۸ قبل از میلاد) و نحمیا (۴۴۴ قبل از میلاد) برای احیای دوباره قوم یهود وارد اورشلیم شوند.
زمینه
نام زَكَرّیا به معنای ”خداوند به یاد میآورد“ است. خداوند وعدههای عهد خود را ”به یاد میآورد“، و او همیشه برای تحقق آنها اقدام میکند. درست همانطور که خداوند وعده داده بود که یهودیان تبعیدی را در سرزمین خودشان احیا خواهد کرد.
چنانچه حجی یهودیان بازگشته از تبعید را تشویق به بنای دوباره معبد می‌کرد، زکریا آنها را تشویق به توبه و تجدید عهد با خدا می‌کرد. چنین تجدید روحانی و معنوی برای مردم بسیار ضروری بود تا بتوانند آمادگی لازم را برای پرستش خداوند پس از اتمام معبد داشته باشند (در حدود سال ۵۱۶ قبل از میلاد).
تاریخچه
زَكَرّیا در طی دوران تبعید در بابل متولد شد و در سال ۵۳۸ قبل از میلاد به اورشلیم بازگشت؛ او در میان تبعید شدگانی بود که در تحت رهبری زرُّبابل و یهُوْشَع به اورشلیم بازگشتند (حجی ۱: ۱). بدینسان زَكَرّیا هم دوران حَجَّی بود (عزرا ۵: ۱؛ ۶: ۱۴)؛ او نیز همانند حَجَّی فرا خوانده شده بود تا تبعیدیهای تازه بازگشته را تهیج به تکمیل دوباره بنای معبد نماید.
کتاب زکریا در مابین کتابهای انبیای کوچک، شامل روشن‌ترین و بیشترین عبارات در مورد مسیح است. در این رابطه، می‌توان اینگونه فکر کرد که کتاب زکریا نسخه کوچکی از کتاب اشعیا است. زکریا هم آمدن اولیه و هم آمدن ثانویه مسیح را در هر دو حالت به تصویر کشیده است. مسیح بر اساس نوشتار زکریا به عنوان یک نجات دهنده، یک داور، و در نهایت یک پادشاه عادل خواهد آمد که بر قوم خود از اورشلیم حکومت میکند.
کاربرد
زکریا یهودیان بازگشته از تبعید را به انجام کارهایی متهم می‌کرد که اجداد خود آنها قبل از تبعید انجام داده بودند. او به عدالت اجتماعی برای زنان بیوه، یتیمان، و غیر یهودیان اهمیت می‌داد. اما از آنجایی که مردم تحمل مخالفانی که از ساکنان غیر یهودی یهودا بودند را نداشتند زکریا ایشان را نسبت به حفاظت و حمایت خدا مطمئن می‌ساخت. خداوند نسبت به عهد خود با اسرائیل همچنان پایبند است و او از طریق زَكَرّیا وعده احیای بسی بزرگتر را نیز داد که در هنگام آمدن مسایا و برقراری ملکوت او به تحقق رسیده و صورت عمل به خود خواهد گرفت. در واقع امید به آمدن مسیح در دوران خدمت زکریا شعله‌ور گردید و این کتاب با این وعده که خداوند حکومت خود را بر تمامی زمین برقرار خواهد ساخت، به پایان می‌رسد.
جمع بندی
برنامه اصلی زَكَرّیا تشویق و ترغیب دیگران است. اما تشویق او محدود به ساخت بنای معبد نمیشود؛ زَكَرّیا به جلوتر و به آمدن مسایا نگاه میکند که دشمنان قوم خداوند را شکست داده و حاکمیت خداوند را بر روی زمین برقرار میسازد. در واقع زَكَرّیا نبوت میکند که مسایا میآید تا معبد آینده خداوند را بنا کرده و به عنوان یک پادشاه و کاهن سلطنت خواهد کرد (زکریا ۶: ۱۲-۱۳). او همچنین نبوت میکند که مسایا سوار بر یک الاغ وارد اورشلیم خواهد شد، و برای سی تکه نقره مورد خیانت قرار گرفته و سرانجام به زمین افکنده خواهد شد (زکریا ۹: ۹؛ ۱۱: ۱۲-۱۳؛ ۱۴: ۷). جای تعجب نیست که عیسی پس از قیام از مردگان به شاگردانش گفت: ”ضروری است که آنچه در تورات موسی و صحف انبیا و زبور درباره من مکتوب است به انجام رسد“ (لوقا ۲۴: ۲۵-۲۷، ۴۴).
برگرفته از وب سایت: www.razgah.com
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
