کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل چهارم- عوض شدن معنا با عوض شدن لحن (قسمت چهل و ششم)

کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل چهارم- عوض شدن معنا با عوض شدن لحن

(قسمت چهل و ششم)

فصل چهارم: عوض شدن معنا با عوض شدن لحن

از دیگر خواص متون ادبی که باعث تغییر در معنا و مفهوم آن می گردد لحن ادای کلمات است از قبیل لحن سؤالی، تعجبی، گذاشتن یا نگذاشتن ویرگول، نقطه، علامت سؤال یا وقف کردن در جای خاصی از جمله. همۀ این مشکلات زمانی حل می شود که علامتهای دستور زبانی هر کدام در جای خودشان به درستی گذاشته شوند. متون دینی خصوصاً کتابی مانند قرآن عاری از تمام این علامت هاست لذا هر کس می تواند مطابق نظر یا نفع خودش معنایی به آن بدهد.

برای مثال این شعر سعدی که معروف عام و خاص است.

تن آدمی شریف است به جان آدمیت            نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

با اندکی تغییر در لحن خواندن و سؤالی کردن مصرع اول و کمی وقف بعد از کلمۀ «نه» معنای شعر بطور کامل برعکس می شود.

تن آدمی شریف است به جان آدمیت؟        نه. همین لباس زیباست نشان آدمیت

با توضیحات فوق نتیجه می گیریم هرگز نمی توان به متون ادبی و دینی به عنوان علم و دانش اعتماد نمود و عنان زندگی خویش را در همۀ امور و برای همیشه به دست آن ها سپرد. حقیقت علم را فقط باید از خود علم یا تجربۀ شخصی جستجو کرد. علم وقتی علم است که شعر نباشد و تجربه بالاتر از علمی است که فقط از دیگران شنیده باشیم و راست و دروغ بودنش در پرده ای از ابهام باشد.

برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات قرآن

نوشتۀ بهزاد پوربیات