چه چیزی ضامن حفظ نجات ما مسیحیان است؟

چه چیزی ضامن حفظ نجات ما مسیحیان است؟

? « نصیب خود را به خداوند بسپار و تو را رزق خواهد داد. او تا به ابد نخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد.» (مزمور ۵۵: ۲۲)

به پارک رفتیم و هرکس هر وسیله‌ای را که دوست داشت بلیطش را خرید.
از آن جا که من به هیچ وجه از بازی های هیجانی لذتی نمی برم، پیشنهاد کردم که مرا از همراهی با خود معذور کنند.

اما اصرار همه آن قدر زیاد بود که ناچار قبول کردم.
همگی سوار شدیم. دستگاه به حرکت درآمد و رفته رفته سرعتش زیادتر شد. جیغ و فریاد بود که بلند می شد و من تلاش می کردم تا خونسردی خود را حفظ کنم.
اما سرعت چنان بالا بود که کنترل برای نگ هداری خودم بی فایده بود.
احساس کردم نیرویی مرا از جایم به بیرون پرت می کند.
با تمام وجود نام مسیح را خواندم و بعد از دقایقی، دستگاه سرعتش کم و نهایتاً متوقف شد.
ترس های زیادی در زندگی ما وجود دارد.
ترس از آینده، بی پولی، عدم قبولی، تنهایی، بیماری، مرگ و……
برای ایمان داران ترسی هست که شاید دیگران از آن اطلاعی نداشته باشند و نتوانند آن را درک کنند.
«ترسِ از دست دادن ایمان».
ترسی که برای هر ایمانداری در طول زندگی با خدا، برایش اتفاق می افتد‌.
کلام خدا تأکید می کند بر این که فرزندان او تحت مراقبت ۲۴ ساعته و تا آخر عمر و تا ابد، تأکید می کنم، تا ابد، در دستان او محفوظ هستند.
وعده‌های بسیار زیادی در این زمینه وجود دارد.
«…و خدایت ، خود با تو می رود و تو را وا نخواهد گذاشت و ترک نخواهد نمود.»
(تثنیه ۳۱: ۶ و ۸ و مزمور ۹: ۱۰ و عبرانیان ۱۳: ۵)
این بدان معنا نیست که خود را در شرایط لغزش قرار دهیم و یا در گناه زندگی کنیم.
داود می گوید:«…خود را از راه های ظالم نگاه داشتم. قدم هایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.» ( مزمور ۱۷: ۴ و ۵)
منظور چیست؟
منظور این است که وقتی به تمام خلقت و آفرینش و قوانین خدا نگاه می کنیم، همه استوار و تحت کنترل خداست.
پطرس می گوید که اگر یک ایماندار هر روز جدّ و جهد کند تا دعوت و برگزیدگی خود را ثابت کند، هرگز لغزش نخواهد خورد (دوم پطرس ۱: ۱۰).
او نمی گذارد تا ما بلغزیم و در گناه بیفتیم.
اگر هر روزه با پری روح القدس و اطاعت از کلام خدا، با مسیح زندگی کنیم، دیگر ترسی برای از دست دادن ایمان خود نخواهیم داشت.
خدا شما را برکت دهد.

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.