پیشگویی اشعیا نبی در بارۀ پسری به نام عجیب در باب 9 کتابش

پیشگویی اشعیا نبی در بارۀ پسری به نام عجیب در باب 9 کتابش

محتوای این رؤیای عالی عبارت بود از سقوط اسرائیل، که اشعیا در باب های 7 و 8 نیز به آن اشاره کرده بود. زمین زبولون و نفتالی (آیۀ 1) واقع در نواحی جلیل، اولین بخشی بود که در برابر لشگر آشور سقوط کرد (دوم پادشاهان 15: 29). اما قرار بود همین منطقه، روزی به دلیل ظهور منجی عالم و پادشاه پادشاهان به محل پرافتخاری مبدل گردد. اشعیا در 2: 2-4 گوشۀ چشمی به حکومت جهانی صهیون در آینده دارد؛ در 4: 2-6 در خصوص پادشاه و خود خداوند سخن می راند (یوحنا 12: 41)، در 7: 14 دربارۀ تولد از باکره نبوت می کند و در این باب در 9: 6-7 با کلماتی سنجیده و درخور، به بیان تخت ابدی و الهی او می پردازد.

در 9: 8-10: 4 به سخت دلی واصلاح ناپذیری سامره اشاره شده است. مطابق شیوه و عادتی که اشعیا در بیان مطالب خود داشت یعنی توجه ناگهانی به عقب و جلو و همچنین به عصر خود و آینده، ناگهان مطلب را عوض کرده و توجه خود را به سامره معطوف می کند. بیشتر ساکنان اسرائیل در سال 734 ق.م. به اسارت برده شدند، اما سامره (پایتخت اسرائیل) تا سال 721 ق.م. سقوط نکرده بود. ظاهراً این آیات مربوط است به 13 سال مابین این دو تاریخ یعنی زمانی که مردم اسرائیل وامانده شده و تنها با تکیۀ دو جانبۀ خود بر خداوند و آشوریان پا برجا مانده بودند. این قسمت در قالب شعری که دارای 4 بند می باشد، سروده شده و سامره را از آنچه در انتظار اوست مطلع می سازد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222