هفت روش برای این که کلیسایتان بهتر پذیرای تازه واردان یا میهمانان باشد، چیست؟

هفت روش برای این که کلیسایتان بهتر پذیرای تازه واردان یا میهمانان باشد، چیست؟

دلایل زیادی وجود دارند که دست در دست هم می دهند تا کلیسا رشد کند. گاهی اوقات مردم به کلیسا به خاطر موعظه یا سخنرانی زیبا جذب می شوند. گاه نیز به خاطر موسیقی زیبای کلیسایی و یا به خاطر برنامه های عالی کلیسایی برای جوانان و کودکان به آنجا کشش پیدا می کنند.

اما من معتقدم با وجود تأکید زیاد ما در چند دهۀ اخیر به تشکیل جلسات آخر هفته که برای مردم بیرون از کلیسا جذابیت بیشتری دارد، از واقعیت هایی چشم پوشی شده که باعث رشد کلیسا می شوند…

کلیساهایی رشد می کنند که پذیرای تازه واردان یا میهمانان هستند.

همۀ کلیساها تصور می کنند که بسیار مهربان و میهمان نواز هستند، اما وقتی خوب به اعضای کلیسا توجه می کنی، می بینی آن ها فقط برای مردمی که 15 سال است در جلسات شرکت می کنند میهمان نواز هستند، نه برای مردم تازه وارد!

تجربۀ مهیمانان از 12 دقیقه اول ورودشان به کلیسا به طرزی بسیار مؤثر، تعیین می کند که آن ها باز هم بر می گردند یا خیر. هرگز فرصتی دیگر مانند جلسۀ اول برای اثرگذاری وجود ندارد.

وقتی غیرمسیحیان برای اولین بار وارد کلیسایتان می شوند، احساس شماره یک آن ها ترس است: این مردم در مورد  من چه فکر می کنند؟ آن ها الآن به چه کاری دست می زنند؟ آیا باید چیزی را امضاء کنم یا سرودی بخوانم، باید هدیه ای بدهم، کاری بکنم یا چیزی بگویم؟

آن ها هیچ تصوری از آن چه اتفاق می افتد در ذهنشان ندارند و تا حد مرگ می ترسند!

اولین هدف تو برای میهمانان (توجه داشته باش که من آن ها را هرگز بازدیدکننده نمی نامم) باید این باشد که در کلیسایت احساس راحتی کنند. بعد از آن می توانی با آن ها ارتباط برقرار کنی. وقتی مردم می ترسند،  همیشه سپرهایشان بالاست و با سپرهای خود این پیام را به ما منتقل می کنند: «جرأت داری به من یه چیزی یاد بده!»  هر اندازه که موعظۀ تو می خواهد عالی باشد، تا زمانی که آن ها از دست ترس هایشان راحت نشده اند، به خبر خوش تو در بارۀ عیسی گوش نمی دهند!

کار تو این است که برای میهمانان احساس راحتی بیافرینی.

چطور؟ هفت پیشنهاد عملی زیر را برایت دارم:

1- بهترین محل پارک ماشین کلیسا را به میهمانانت اختصاص بده. این کار به آن ها نشان می دهد که برایت ارزش و اهمیت خاصی دارند. اگر برای شام در منزلتان میهمان دعوت می کردید، احتمالاً هر چه از دستتان بر می آمد می کردید که آن ها احساس راحتی کنند.

بهترین کارد و چنگال نقره ای و ظرف ها را استفاده می کردی و ممکن است پیشاپیش از آن ها می پرسیدی که غذاهای دلخواه آن ها چیست. به همین اندازه باید برای میهمانانت در کلیسا اهمیت قائل شوی.

2- تیم خوش آمدگویی خود را خارج از ساختمان کلیسا مستقر کن. تو به افرادی نیاز داری که در جاهای استراتژیک اطراف کلیسا قرار بگیرند تا به مهیمانان خوش آمد گویند. در کلیسای سَدِلبک، این عادت را داشتیم که بازی جالبی را بکنیم. من مردم را تشویق می کردم که طوری به ساختمان کلیسا وارد شوند که به نوعی حداقل سه بار از تیم خوش آمدگویی بدون دست دادن رد بشوند. ما تیم خوش آمدگویی خود را در قسمت پارکینگ کلیسا قرار داده ایم. چرا؟ چون به این نتیجه رسیده ایم که بعضی از مردم از  خوش آمدگویی در سالن اصلی کلیسا در حضور جمع خوششان نمی آید و از آن نفرت دارند! آن ها از سلام و احوال پرسی شخصی بیشتر استقبال می کردند.

3- در کلیسای خود تدارک میز اطلاعات داشته باش. یعنی هر گونه اطلاعات مفید که به مردم کمک کند با محیط کلیسا بیشتر آشنا شوند. نقشه هایی که محل کلاس ها و دستشویی ها را به راحتی مشخص کرده باشند روی این میز قرار بده. بروشورهایی دربارۀ کلیسایت روی این میز آماده کن که به مردم اطلاعات کافی بدهد و بتوانند با خود به منزل ببرند و در وقت مناسب، آن ها را مطالعه کنند. مهم تر از همۀ اینها، میزبانانی را در کلیسا قرار بده تا به مردم جاهای مختلف را معرفی کنند. از این مسئله که میزبانان کلیسایت از مکان دستشویی ها و جایی که کودکان به آن جا سپرده می شوند، آگاهی کافی داشته باشند، مطمئن شو!

4- در حالی که مردم وارد سالن می شوند، موسیقی در حال نواختن باشد. در آمریکا تقریباً در هر مکان عمومی موسیقی نواخته می شود. حتی وقتی در دستشویی یا آسانسورهستی! وقتی به رستوران می روی، در آنجا هم نوای موسیقی شنیده می شود. مردم از شنیدن موسیقی لذت می برند. اگر همین الآن به کلیسایی پا می گذاشتی که سکوت مرگباری بر همه مستولی بود، به احتمال قریب به یقین خود را در آنجا راحت احساس نمی کردی. اما اگر صدای بلند موسیقی پرستشی می شنیدی، مطمئنم احساس رضایت و راحتی بیشتری می کردی. در اینجا لازم است اشاره کنم که یک چیز جالب کشف کرده ام: اگر موسیقی آرامی در حال پخش باشد، مردم هم با هم آرام صحبت می کنند. اما اگر موسیقی را با صدای بلند پخش کنی، مردم بلندتر حرف می زنند. وقتی غیرمسیحیان وارد کلیسا می شوند، ترجیح می دهند آن جا محل پر سر و صدایی باشد.

5- به تازه واردان یا میهمانان اجازه بده هنگام جلسه، ناشناس باقی بمانند. لطفاً تازه واردان را مجبور نکن سر پا بایستند. سه ترس بزرگی که مردم دارند این است که با غریبه ها به میهمانی بروند، مجبور به صحبت در حضور جمع بشوند و یا در جمع از آن ها سؤالات شخصی بشود. بنابرین وقتی از میهمانان می خواهیم اسم و محل سکونتشان را در حضور جمع بگویند، آن ها را در برابر این سه ترس بزرگ، همزمان قرار می دهیم. این ایدۀ خیلی بدی است. شاید بپرسی: پس اگر نباید از آن ها بخواهیم سر پا بایستند و خود را معرفی کنند، چطور آن ها را تشخیص دهیم؟ از آن ها تقاضا کن که یک کارت خوش آمد پر کنند و یک نفر از کلیسا بعداً با آن ها ارتباط برقرار کند.

6- یک خوش آمد گرم و عمومی غیررسمی که باعث راحتی و اطمینان خاطر آن ها بشود، در جلسه از آن ها بکن. اگر می خواهی میهمانان در میان جماعت تو احساس پذیرش کنند، خود شما هم باید راحت و آسوده باشید. این چیزی است که اکثر مردم توقع دارند- لحظه ای به شوهای دیروقت شبانه دقت کن. چه خوشتان بیاید چه نیاید، اینکه شبان کلیسا و رهبر پرستش چطور با هم ارتباط برقرار می کنند، تعیین کنندۀ جلسه خوب یا بد است.

7- از تکنولوژی برای شکستن موانع استفاده کن. یک اپلیکیشن یا کارتی که ارتباط مبتنی بر وب سایت کلیسایت باشد داشته باش. به مردم این امکان را بده تا یک اس ام اس (یا تکست) به شمارۀ کوتاهی بفرستند تا اطلاعات بیشتری نصیب آن ها شود. از مردم خواهش کن در فیس بوک نام نویسی کنند. و به آنها کمک کن تا در صورتی که متوجه میز مخصوص اطلاعات نشده اند (چون اکثر آن ها با این مشکل مواجه می شوند)کجا برای کسب اطلاعات بیشتر آنلاین شوند.

در اولین سال های کلیسایمان اغلب می گفتیم: « اگر این اولین بار است که به این کلیسا آمده اید، خوشوقتیم که اینجا حاضرید. از شما خواهش می کنیم نفسی عمیق بکشید و به صندلیتان تکیه بدهید و راحت باشید و از جلسه لذت ببرید.» حدس بزنید این را از کجا یاد گرفته ام؟ درست حدس زدید. این را در یکی از سفرهایم در هواپیما شنیدم که شخصی می گفت! به صندلیتان تکیه بدهید، راحت باشید و از پرواز لذت ببرید. هدف ما از این کار این است که به مردم کمک کنیم احساس راحتی کنند و سپس احساس رضایت به آن ها دست بدهد.

پیش از آن که مردم به پیام تو گوش کنند و تصمیم بگیرند یک بار دیگر به کلیسایت بیایند، باید موانع ترس را به زیر کشید. این پیشنهادات را برای استقبال از میهمانان و تازه واردان، در هفته های آینده امتحان کن و با این به کلیسایت کمک کن که امسال شاهد رشد قابل توجهی بشود.

نوشتۀ کشیش ریک وارِن

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان