هدف دعای شفاعتی چیست؟

هدف دعای شفاعتی چیست؟

در کتاب مقدس بارها آمده است که افراد وفادار و با ایمانِ خدا، در دعا با التماس از او خواسته اند که داوری اش را باز دارد (پبدایش ۱۸: ۲۳-۳۲؛ اعداد ۱۴: ۱۳-۱۹؛ یوئیل ۲: ۱۷). قومش را بازسازی نماید (نحمیا ۱؛ دانیال ۹)، اشخاص را از خطر محفوظ بدارد (اعمال ۱۲: ۵ و ۱۲؛ رومیان ۱۵: ۳۱) و قومش را برکت بدهد (اعداد ۶: ۲۴-۲۶؛ اول پادشاهان ۱۸: ۴۱-۴۵؛ مزامیر ۱۲۲: ۶-۸). همچنین شفیعان برای نزول روح القدس نیز دعا می کردند تا قدرتش را بر آن ها بباراند (اعمال ۸: ۱۵-۱۷؛ افسسیان ۳: ۱۴-۱۷) و برای بیماران نیز طلب شفا می کردند (اول پادشاهان ۱۷: ۲۰-۲۱؛ اعمال  ۲۸: ۸؛ یعقوب ۵: ۱۴-۱۶).  مردم در عهد عتیق و عهد جدید برای بخشش گناهانشان به حضور خدا دعا می کردند (عزرا ۹: ۵-۱۵؛ دانیال ۹؛ اعمال ۷: ۶۰) و برای رهبران دعا می کردند تا بتوانند قوم را به نیکویی هدایت کنند (اول تواریخ ۲۹: ۱۹؛ اول تیموتائوس ۲: ۱-۲). آن ها برای رشد روحانی ایمانداران نیز دعا می کردند (فیلیپیان ۱: ۹-۱۱؛ کولسیان ۱: ۱۰-۱۱)، برای شبانان مقتدر (دوم تیموتائوس ۱: ۳-۷)، برای خدمت مؤثر (متی ۹: ۳۸؛ افسسیان ۶: ۱۹-۲۰)، برای نجات روحانی دیگران (رومیان ۱۰: ۱) و برای این که مردم خدا را تمجید کنند (مزامیر ۶۷: ۳-۵). هر چیزی که توسط روح القدس یا کتاب مقدس به عنوان ارادۀ خدا و خواست الهی، مشیت و اهداف او (ر.ک. به مقالۀ ارادۀ خدا) مکشوف شود، می تواند نقطۀ تمرکز دعای شفاعتی باشد. شخص ایماندار می تواند وقت بسیاری را با تمرکز بر آن صرف کند. یکی از اولویت های شکست ناپذیری که خدا همیشه آن را ارج می نهد، قدرت ایمان و دعای پیوسته و مداوم است.