میدان پیش روی من

?? “خود را نگاه بدارید مبادا آنچه را که عمل کردیم برباد دهید بلکه تا اجرت کامل بیابید.” (دوم یوحنا ۸)

اولین روزهای ایمانم بود. پراز خوشی روح القدس بود. دنیای اطرافم رنگ زیبا و درخشانی بخود گرفته بود. همه چیز همان بود ولی من تولد تازه یافته بودم.
رنگ آسمان ، خانه و کوچه ها و خیابانها و آدمها و خلاصه همه چیز زیبا و شادی آور بود .
همه چیز و همه کس را دوست داشتم. حتی آدمهایی رو که نمی شناختم!!!!
امروز بعداز سال های زیادی که از ایمانم می گذرد، اتفاقات و مسائل بسیاری را پشت سر گذاشتم. اشتباهات زیادی مرتکب شدم. البته بُرد و باخت باهم بود. مسائل و مشکلات درس های عمیقی به من آموختند و اشتباهات مرا ساختند و شخصیت مرا شکل دادند.
هنوز هم در میدانِ پیش رویم درحال دویدن هستم، چه آرام و چه تند.
دراین میدان بسیاری با من در راه هستند. آنها هم مثل من خسته می شوند و کمی استراحت می کنند ولی بعد دوباره ادامه می دهند . برخی اوقات توسط افرادی و یا اتفاقی بشدت به زمین می خوریم ولی می ایستیم و دوباره……
هیچ مهم نیست که بعضی ها از تو جلو بزنند. تو در خطی که برای تو تعیین شده ادامه بده، چه آرام و چه تند!!!!!
خوشبختانه در آسمان برخلاف المپیک زمینی یک مدال طلا، نقره و برنز وجود ندارد. برای تک تک ما مدال و تاج طلا که متعلق به ما و به اسم ماست نگاه داشته شده. هیچ کس نمی تواند آن را ازدست ما بگیرد و از آنِ خود بکند. ولی ما می توانیم آنرابدست بیاوریم و یا با ادامه ندادن و دربین راه بُریدن، از آن محروم شویم.
تماشاگران (فرشتگان و مردم) منتظرند تا ببینند که این میدان را به چه گونه ای به پایان می رسانیم؟؟؟؟؟!!!!!
اجازه نده هیچ کس و هیچ چیز تو را در ادامه راه مأیوس و دلسرد کند.

” پس تو ای فرزند من، در فیضی که در مسیح عیسی است زورآور باش.” (دوم تیموتائوس ۲: ۱) ??

یادداشتی از خواهر گرامی ر.پ.