متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل بیست و هفتم: آیین‌های مقدس

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل بیست و هفتم: آیین‌های مقدس

1. آیین‌های مقدس نشانه‌ها و مُهرهای عهد فیض هستند (رومیان 4: 11؛ پیدایش 17: 7، 10-11).این آیین های مقدس همزمان با این عهد الهی توسط خدا مقرر شده اند (متی 28: 9؛ 1قرنتیان 11: 22) تا نشان دهندۀ مسیح و برکات او باشند و مقام ما را با او در او تأیید نمایند (رومیان 6: 3-4؛ کولسیان 2: 12؛ 1قرنتیان 10: 16؛ غلاطیان 2: 27؛ 1قرنتیان 11: 25-26) و به منزلۀ تفاوت آشکاری باشند در میان کسانی که به کلیسا تعلق دارند با کسانی که متعلق به جهان هستند (خروج 12: 48؛ پیدایش 34: 14؛ 1قرنتیان 10: 21). و تا ایمانداران را ترغیب نمایند که خدا را در مسیح طبق کلام مقدسش صادقانه خدمت کنند (رومیان 6: 3-4؛ غلاطیان 3: 27؛ 1پطرس 3: 21؛ 1قرنتیان 10: 16؛ ر.ک 1قرنتیان 5: 7-8).
2. در هر آیین مقدسی رابطه یا اتحاد روحانی در میان نشانه و اصل وجود دارد. به همین دلیل نامها و اثرات نشانه و اصل به یکدیگر نسبت داده می‌شود (پیدایش 17: 10؛ متی 26: 27-28؛ 1قرنتیان 10: 16-18).
3. فیض و برکتی که در آیین‌های مقدس بر اثر اجرای صحیح آنها وجود دارد از قدرت خود آنها نیست. همچنین مفید بودن آیین مقدس بر دینداری و مقصود اجرا کنندۀ آن متکی نیست (رومیان 2: 28-29؛ 1پطرس 2: 21) بلکه قدرت و مفید بودن آیین‌های مقدس ثمرۀ کار روح القدس بوده (1قرنتیان 12: 13) و بر اساس کلام خدا که آنها را مقرر فرموده است قرار دارد زیرا کلام خدا این آیین‌ها را مقرر کرده و وعده داده است که کسانی که این آیین ها را با شایستگی بپذیرند از ثمرات آنها بهره مند خواهند شد (متی 26: 26-28؛ لوقا 22: 19-20؛ متی 28: 19-20؛ 1قرنتیان 11: 26).
4. در انجیل فقط دو آیین مقدس توسط خداوند ما مسیح مقرر شده است که عبارتند از تعمید و شام خداوند. هیچ یک از این دو آیین نباید اجرا شود مگر توسط خادمین رسمی دستگذاری شده برای موعظۀ کلام خدا (متی 28: 19؛ 1قرنتیان 11: 20، 23؛ 1قرنتیان 4: 1؛ افسسیان 4: 11-12).
5. آیین‌های مقدس عهد عتیق اصولاً نشان دهنده و آشکار کنندۀ همان امور روحانی هستند که در عهد جدید هم توسط آیین‌های مقدس آشکار می‌گردد (1قرنتیان 10: 1-4؛ رومیان 4: 11؛ کولسیان 2: 11-12).