متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل بیستم: آزادی مسیحی و آزادی وجدان

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل بیستم: آزادی مسیحی و آزادی وجدان

1. مسیح برای ایمانداران تحت حمایت انجیل آزادیهایی به شرح زیر تأمین فرموده است: آزادی از عقوبت گناه، آزادی از غضب خدا و از لعنت شریعت اخلاقی، آزادی از دنیای شریری که در آن زندگی می‌کنیم، (تیطس 2: 14؛ 1تسالونیکیان 1: 10؛ غلاطیان 3: 12) آزادی از اسارت شیطان، آزادی از تسلط (غلاطیان 1: 4؛ کولسیان 1: 13؛ اعمال رسولان 26: 18؛ رومیان 6: 14) آزادی از شرّ مصیبت‌ها، آزادی از نیش گناه، پیروزی بر مرگ، آزادی از محکومیت ابدی (رومیان 8: 38؛ مزمور 119: 71؛ 2قرنتیان 4: 15-18؛ 1قرنتیان 15: 54-57؛ رومیان 5: 9؛ رومیان 8: 1؛ ر.ک 1تسالونیکیان 1: 10). در مسیح، ایمانداران آزادانه به خدا دسترسی پیدا می‌کنند (رومیان 5: 1-2) و می‌توانند او را اطاعت نمایند ولی این اطاعت به صورت بنده‌وار نیست بلکه با محبت بی‌ریای کودکانه و با میل و رغبت انجام می‌شود (رومیان 8: 14-15؛ غلاطیان 4: 6؛ 1یوحنا 4: 18). ایمانداران تحت شریعت هم از تمام این آزادیها بهره مند بودند (غلاطیان 3: 8-9، 14؛ رومیان 4: 6-8؛ 1قرنتیان 10: 3-4؛ عبرانیان 11: 1-20). ولی در عهد جدید آزادی مسیحیان توسعه یافته و رهایی از آن نوع قوانین تشریفاتی را هم که کلیسای یهودیان تابع آن بود شامل می‌گردد (غلاطیان 4: 1-7؛ غلاطیان 5: 1؛ اعمال رسولان 15: 10-11). به علاوه مسیحیان در مقایسه با ایمانداران معمولی تحت شریعت دارای جرأت بیشتری برای نزدیک شدن به تخت فیض (عبرانیان 4: 14-16؛ عبرانیان 10: 19-22) و دارای پری بیشتری از روح خدا هستند (یوحنا 7: 38-39؛ اعمال رسولان 2: 17-19؛ 2قرنتیان 3: 8، 13، 17-18؛ ر.ک ارمیا 31: 31-34).
2.  فقط خدا مالک و خداوند وجدان است (رومیان 14: 2-10؛ 1قرنتیان 10: 29؛ یعقوب 4: 12) و آن را از پیروی عقاید و احکام انسانی که با کلام او در امور مربوط به ایمان و عبادت به نوعی متضاد و متفاوت باشد آزاد کرده است (اعمال رسولان 4: 19؛ 1قرنتیان 7: 22-23؛ متی 15: 1-6؛ متی 23: 8-10؛ 2قرنتیان 1: 24؛ اعمال رسولان 5: 29). به همین دلیل ایمان به این عقاید یا اطاعت از چنین احکام انسانی در واقع مخالف آزادی وجدان است (کولسیان 3: 20-23؛ غلاطیان 1: 10؛ غلاطیان 2: 4-5؛ غلاطیان 4: 9-10؛ غلاطیان 5: 1). اجبار به اطاعت بلاشرط و کورکورانه باعث خدشه‌دار شدن آزادی وجدان می‌گردد و خلاف عقل سلیم است (رومیان 10: 17؛ اشعیا 8: 20؛ اعمال رسولان 17: 11؛ رومیان 6: 15؛ یوحنا 8: 34؛ مکاشفه 13: 12، 16-17؛ ارمیا 8: 9؛ 1پطرس 3: 15).
3. کسانی که به بهانۀ آزادی مسیحی مرتکب گناه می‌شوند، یا افکار گناه آلود در خودشان پرورش می‌دهند، بر خلاف هدف اصلی آزادی مسیحی عمل می‌نمایند. زیرا ما که از دست دشمنان خود آزاد شده‌ایم باید در تمام ایام عمر بدون ترس و با قدوسیت و عدالت در حضور خداوند او را خدمت نماییم (غلاطیان 5: 13؛ 1پطرس 2: 16؛ 2پطرس 2: 19؛ رومیان 6: 15؛ یوحنا 8: 34؛ لوقا 1: 74-75).
4. چون قصد خدا این نیست که قدرتهایی که بر زمین مقرر فرموده و آزادی که مسیح تأمین کرده است یکدیگر را تباه سازند بلکه می‌خواهد یکدیگر را برقرار و محفوظ دارند و لذا کسانی که به نام آزادی مسیحی با قدرتهای قانونی یا اجرای قانونی قدرت اعم از دولتی یا کلیسایی مخالفت می‌ورزند، در واقع با خدا مخالفت می‌نمایند (1پطرس 2: 13-14، 16؛ رومیان 13: 1-8؛ عبرانیان 13: 17؛ 1تسالونیکیان 5: 12-13). پشتیبانی و کمک و انجام چنین مخالفتهایی که با نور عقل طبیعی و اصول روشن مسیحی در مورد ایمان و عبادت و معاشرت مغایرت دارد و به منزلۀ انکار اقتدار الهی است و یا به آرامش و اتحاد ایمانداران خلل وارد می‌سازد، باید از طریق قانون توسط کلیسا مورد بازخواست قرار گیرد (رومیان 1: 32؛ 1قرنتیان 5: 1، 5، 11-13؛ 2یوحنا 10-11؛ 2تسالونیکیان 3: 6، 14؛ 1تیموتائوس 6: 3-4؛ تیطس 1: 10-11، 13-14؛ تیطس 2: 10؛ رومیان 16: 17؛ متی 18: 15-17؛ 1تیموتائوس 1: 19-20؛ مکاشفه 2: 2، 14-15، 20).