قدرت بر شیطان و دیوها

قدرت بر شیطان و دیوها:

“و هیچ کس نمی تواند به خانۀ مرد زورآور در آمده اسباب او را غارت نماید جز آنکه اول آن زورآور را ببندد و بعد از آن، خانۀ او را تاراج کند”. (مرقس 3: 27)

یکی از تأکیدات اصلی در انجیل مرقس، توجه مسیح به شکست شیطان و نیروهای شریر است؛ در 3: 27 این موضوع به صورت عبارتهایی همچون «نمی تواند به خانۀ مرد زورآور در آمده» (منظور شیطان است) و «اسباب او را غارت نماید» (منظور آزاد کردن کسانی است که برده شیطان هستند) بیان شده است. این قدرت و تسلط بر شیطان به خصوص در اخراج دیوها (یونانی daimonion) یا روحهای شریر دیده می شود.

دیوها:

1) در عهد جدید مکرراً به اشخاصی که از فشار و تأثیر شیطان به دلیل ساکن شدن یک روح شریر در وجودشان در عذاب بوده و یا به مقابلۀ عیسی با دیوها اشاره شده است، برای مثال: 1: 23-28، 32-34، 39؛ 3: 10-12، 15-14؛ 5: 1-20؛ 6: 7، 13؛ 7: 24-30؛ 9: 14-29؛ 16: 17.

2) دیوها موجودات روحانی بوده و دارای شعور و شخصیت هستند. آنها به عنوان اعضای حکومت شیطان و دشمنان خدا و انسان (متی 12: 43-45)، شریر، بدخواه و تحت انقیاد شیطان هستند (به متی 4: 10 رجوع کنید).

3) عهد جدید دنیا را به عنوان غریبه با خدا و تصرف شده به وسیلۀ شیطان معرفی می کند (یوحنا 12: 31؛ 2قرنتیان 4: 4 و افسسیان 6: 10-12 و به موضوع رابطه مسیحیان با دنیا، رجوع کنید). دیوها جزیی از سلسله مراتب حکومتی این دوران بوده و مسیحیان می باید به طور مداوم با آنها در حال نزاع باشند (افسسیان 6: 12).

4) دیوها غالباً می توانند در درون بی ایمانان زندگی کنند (مرقس 5: 15؛ لوقا 4: 41؛ 8: 27-28؛ اعمال 16: 18) و با استفاده از صدای ایشان سخن گویند، آنها چنین افرادی را برده خود ساخته و موجب سقوط اخلاقی و تباهی ایشان می گردند.

5) دیوها می توانند در بدن ایمانان موجب بیماری جسمی گردند (متی 9: 32-33؛ 12: 12؛ 17: 14-18؛ مرقس 9: 20-22؛ لوقا 13: 11، 16). گرچه همه بیماریها و ضعف ها در نتیجۀ روحهای شریر نمی باشند (متی 4: 24؛ لوقا 5: 12-13).

6) آنانی که گرفتار احضار ارواح و جادوگری هستند با روحهای شریر در ارتباط بوده و این کار به آسانی سبب اسارت شیطانی می گردد (اعمال 13: 8-10؛ 19: 19؛ غلاطیان 5: 20؛ مکاشفه 9: 20).

7) ارواحی شریر به خصوص در روزهای آخر این دوران فعال بوده و باعث رواج جادوگری، گناهان غیر اخلاقی، ظلم و ستم دیده و به کلام خدا و آموزه های صحیح آن حمله خواهند کرد (متی 24: 24؛ 2قرنتیان 11: 14-15؛ 1تیموتائوس 4: 1). در زمان ضد مسیح و پیروانش فعالیت دیوها به اوج خود خواهد رسید (2تسالونیکیان 2: 9؛ مکاشفه 13: 2-8؛ 16: 13-14).

عیسی و دیوها:

1) عیسی در معجزاتش اغلب به قدرتهای شیطانی حمله کرده است (مرقس 1: 26، 34، 39؛ 3: 10-11؛ 5: 1-20؛ 9: 17-29؛ لوقا 13: 16). یکی از اهدافی که مسیح با آمدنش به زمین آشکار ساخت، اسر ساختن شیطان و آزاد سازی کسانی بود که در اسارت او بودند (متی 12: 29؛ مرقس 1: 27؛ لوقا 4: 18).

2) اسیر ساختن شیطان توسط عیسی تا اندازه ای در اخراج دیوها انجام شده و در مرگ و قیام وی (یوحنا 12: 31)، خنثی کردن قدرت قلمرو شیطان و احیای قدرت ملکوت خدا (به موضوع ملکوت خدا، رجوع کنید) به کمال رسید.

3) جهنم (یونانی Gehnenna) مکان عذابی است که به وسیلۀ خداوند ما برای شریر و دیوهای او آماده شده است (متی 8: 29؛ 25: 41).

ایمانداران و دیوها:

1) کتاب مقدس چنین تعلیم می دهد که هیچ ایماندار واقعی که در او روح القدس ساکن است نمی تواند تحت سلطۀ روحهای شریر قرار گیرد.

روح القدس و دیوها نمی توانند همزمان در وجود یک شخص ساکن گردند (2قرنتیان 6: 15-16). به هر حال دیوها ممکن است افکار، احساسات و اعمال یک مسیحی که پیروی از روح القدس را ترک گقته تحت تأثیر خود قرار دهند (متی 16: 23؛ 2قرنتیان 11: 3، 14).

2) عیسی وعده داده است که ایمانداران واقعی بر قدرت شیطان و پیروانش دارای اقتدار هستند.

در مقابله با آنها، باید از طریق جنگ روحانی و به وسیلۀ قدرت روح القدس قدرتهایی را که در صدد اعمال نفوذ بر ما و دیگران هستند، در هم شکست (لوقا 4: 14-19). به این ترتیب از قدرتهای تاریکی آزاد خواهیم گشت.

3) بر اساس مَثَل موجود در مرقس 3: 27 مقابله روحانی با شیطان دارای سه جنبه است:

الف) اعلام جنگ بر علیه شیطان بر اساس هدف خدا (مرقس 4: 14-19).

ب) وارد شدن به خانۀ شیطان (هر مکانی که در آن دارای قدرت است). حمله و تسلط بر او با دعا و اعلام کلام خدا و نابودی اسلحه های او یعنی فریب و وسوسه (لوقا 11: 20-22).

پ) فتح تصرفات او، برای مثال با آزادی کسانی که اسیر قدرتهای شیطانی بوده و سپردن آنان به خدا به صورتی که با ایمان به مسیح (لوقا 11: 22؛ اعمال 26: 18) بخشیده شده و تقدیس گردند.

4) موارد زیر قدمهای بعدی است که می باید در این فرآیند برداریم:

الف) تشخیص دادن اینکه دشمنی ما با خون وجسم نبوده بلکه با روحها و قدرتهای شریر (افسسیان 6: 12).

ب) زندگی برای خدا و اطاعت مشتاقانه از راستی و عدالت او (رومیان 12: 1-2؛ افسسیان 6: 14).

پ) ایمان داشتن به اینکه در هر قسمت از قلمرو وی قابل شکسته شدن است (اعمال 26: 18؛ افسسیان 6: 16؛ 1تسالونیکیان 5: 8) و درک اینکه ایماندار دارای اسلحۀ پر قدرت روحانی برای شکست قدرتهای شیطانی است (2قرنتیان 10: 4-5).

ت) اعلام انجیل ملکوت خدا در پری روح القدس (متی 4: 23؛ لوقا 1: 15-17؛ اعمال 1: 8؛ 2: 4؛ 8: 12؛ رومیان 1: 16؛ افسسیان 6: 5).

ث) مبارزه مستقیم با شیطان و قدرتهای او با ایمان به اسم عیسی (اعمال 16: 16-18)، با استفاده از کلام خدا (افسسیان 6: 17)، با دعای در روح (اعمال 6: 4؛ افسسیان 6: 18). با  روزه گرفتن (لوقا 10: 17؛ اعمال 5: 16؛ 8: 7؛ 16: 18؛ 19: 12) و اخراج دیوها (متی 10: 1؛ 12: 28؛ 17: 17-21؛ مرقس 16: 17؛ لوقا 10: 17؛ اعمال 5: 16؛ 8: 7؛ 16: 18؛ 19: 12 و به موضوع آیاتی که همراه ایمانداران خواهد بود، رجوع کنید).

ج) دعا به خصوص برای الزام روح بر گناه، عدالت و داوری (یوحنا 16: 7-11).

چ) دعا و اشتیاق زیاد برای تجلی از طریق عطایای شفا، زبانها، معجزات، آیات و عجایب (اعمال 4: 33-29؛ 10: 38؛ 1قرنتیان 12: 7-10).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس