فریسیان زمان مسیح چه فرقه ای بودند و اعتقاداتشان چگونه بود؟

مهم ترین فرقه یهودیت، در دوره عهد جدید، فرقه فریسی بود. ریشه لغت فریسی به معنی " جدا شدن" است و می توان آنها را فرقه معتزله خواند.

آنها خود را از همه جدا می دانستند و می خواستند پاک و طاهر بمانند و به همین دلیل از هر نوع تماس گناه آلود اجتناب می کردند و در حفظ تمام جزئیات شریعت و روایات مربوطه کوشا بودند. زمان تشکیل این فرقه مدت کوتاهی بعد از دوره مکابیها بود و قبل از سال 135 قبل از میلاد فریسیان در میان سایر فرقه های یهودیت دارای رسمیت بودند.

از نظر خداشناسی یا الهیات متکی بر تمام قسمتهای رسمی عهد عتیق شامل شریعت موسی یا تورات و انبیاء و نوشتجات بودند. از نظر فن تفسیر از روش تمثیلی یا درک مفهوم نهانی استفاده می کردند تا بتوانند انعطاف بیشتری در مورد یافتن جواب برای مسائل جدید داشته باشند.

آنها به قوانین شفاهی یا روایات اهمیت زیادی می دادند و آنها را با دقت مراعات می نمودند. آنها به حقیقی بودن ارواح و فرشتگان وهم چنین به ابدی بودن جان و قیامت بدن ایمان داشتند. 

نمازها و روزه های مقرر را با دقت اجرا می کردند و عشریه خود را با دقت کامل محاسبه و پرداخت می نمودند (متی 23: 23 و لوقا 11: 42). روز سبت را بطور دقیق نگاه می داشتند به طوریکه حتی جایز نمی دانستند مریضان شفا یابند یا انسان چند دانه گندم بردارد و بخورد(متی 12: 1 و 2).

یکی از متخصصان بنام کهلر هفت نوع فریسی متعصب یا جدّی را ذکر می کند:

1- فریسی متظاهر که کارهای نیکوی خود را در حضور مردم انجام می دهد.

2- فریسی خواهان تمجید که مایل است دوستانش کارهای خویش را بدانند و از او تعریف کنند.

3- فریسی کورکه براثر اصابت به دیوار خود را زخمی می سازد، زیرا برای اینکه مثلا" از دیدن زنی اجتناب نماید چشمهای خود را می بندد.

4- فریسی ترسو که در موقع راه رفتن سر خود را پائین می اندازد تا مناظر وسوسه انگیز را نبیند.

5- فریسی حسابگر که همیشه کارهای خوب خود را می شمارد تا بداند از کارهای بدش بیشتر است یا نه.

6- فریسی خداترس که مانند ایوب واقعا" عادل بود.

7- فریسی خدادوست مانند ابراهیم.

با وجودی که بیشتر فریسیان بقدری در خود فرو رفته و مشغول اجرای شریعت بودند که دین داری و عدالت آنها مصنوعی و توأم با خودخواهی شده بود، معهذا در بین آنها اشخاص زیادی وجود داشتند که متقی و نیکوکار بودند.

همه آنها ریاکار نبودند. نیقودیموس، که با اشتیاق کامل به ملاقات مسیح آمد و بعدا" هم در کار تدفین وی با یوسف رامه ای همکاری کرد، یک فریسی بود. شائول طرسوسی، با وجودی که کلیسا را جفا رسانید، علنا" اعلام کرد: " من فریسی پسر فریسی هستم." (اعمال رسولان 23: 6) و اضافه کرد که " از جهت عدالت شریعتی، بی عیب" بوده است (فیلیپیان 3: 6).

البته می توان گفت که معیارهای اخلاقی و روحانی فریسیان آنها را به طرف عدالت شخصی یا خودخواهی و در نتیجه به سوی ریاکاری می کشانید، ولی آنها در مقام مقایسه با مردم معمولی زمان خود بی شک در سطح بالاتری بودند.

از میان فرقه های مختلفی که در یهودیت وجود داشت، فقط فرقه فریسی باقی مانده است. مکتب فریسیان، از نظر اخلاق و پیروی از مراسم و قوانین شریعت، پایه یهودیت اصیل جدید گردیده است.

برگرفته از کتاب معرفی عهد جدید

نوشته: مریل سی. تنی

ترجمه: ط. میکائیلیان