عطایای خدمت رهبری در کلیسا (شبانان)

عطایای خدمت رهبری در کلیسا (شبانان)

افسسیان 4: 11 «و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشران و بعضی شبانان و معلمان را».

شبانان نیز خدمت خود را از خدا یافته اند و به خاطر عطایا و دعوت الهی شان مشتاق هستند که نیازهای روحانی جماعت تحت رهبری شان را برطرف کرده و بر ایشان نظارت نمایند. شبانان را «کشیش» (اعمال ۲۰: ۱۷؛ تیتوس ۱: ۵) و «اسقف» (اول تیموتائوس ۳: ۱؛ تیتوس ۱: ۷) نیز می خوانند.

(۱) شبان باید کلیسای محلی را رهبری کند (اول تسالونیکیان ۵: ۱۲؛ اول تیموتائوس ۳: ۱-۵) و از نظر پاکی اخلاقی و درستی تعلیم نمونه باشد (تیتوس ۲: ۷-۸). کار شبان این است که به رشد ایمانداران، که اعضای بدن مسیح (یعنی، کلیسا) هستند، کمک کند و تحت رهبری مسیح، آن ها را مجهز و آماده سازد تا چه در قالب جماعت کلیسایی و چه فردی، پیشرفت کنند. آنگاه ایشان می توانند وظایف الهی شان را با خدمت های مسیحی به انجام برسانند (افسسیان ۴: ۱۵-۱۶). خدمت شبان شامل اعلام کلام خدا از طریق موعظه و تعلیم و نیز مبارزه با باورها، دیدگاه ها و آموزه های اشتباه می باشد (تیتوس ۱: ۹-۱۱). شبان باید با تمام توانش اطمینان حاصل کند که اعضای کلیسای تحت رهبری اش نسبت به پیغام خدا، کار خدا و فیض او (یعنی، لطف، رحمت و یاری رایگان او، عبرانیان ۱۲: ۱۵؛ ۱۳: ۱۷؛ اول پطرس ۵: ۲) آگاه و بیدار باشند. وظیفۀ ایشان در اعمال ۲۰: ۲۸-۳۱ شرح داده شده است. ایشان باید حقیقت اصیل عهد جدید را محفوظ دارند و قوم خدا را از خطر باورهای فریب دهنده و معلمان دروغین حفظ نمایند (ر.ک‌ به مقالۀ ناظران و وظایف ایشان). کار شبانان (یعنی، کسی که مراقب و محافظ «گلۀ» خود، یعنی کلیسا است) همان شبانی است که عیسی خود به عنوان شبان نیکو (یعنی، مسیح) الگوی آن می باشد (یوحنا ۱۰: ۱۱-۱۶؛ اول پطرس ۲: ۲۵؛ ۵: ۲-۴).

(۲) عهد جدید الگوی شماری از شبانانی را که زندگی روحانی کلیسایی محلی شان را رهبری می کردند، ارائه می دهد (اعمال ۲۰: ۲۸؛ فیلیپیان ۱: ۱). شبانان بر اساس سیاست یا شهرت برگزیده نمی شدند بلکه بر اساس حکمتی که روح القدس به کلیسا عطا می کرد تا اعضای کلیسا بتوانند شخصیت و ویژگی های روحانی شخص نامزد را توسط آن بسنجند (ر.ک‌ به مقالۀ صلاحیت های اخلاقی برای خادمان).

(۳) شبانان نقش مهمی را برای تحقق اهداف الهی در کلیسا، ایفا می کنند. کلیسایی که نمی تواند شبانان خداشناس و امین را برگزیند، در واقع از روح خدا هدایت نمی شود (ر.ک‌ به اول تیموتائوس ۳: ۱-۷). چنین کلیسایی به حال خود رها خواهد شد تا نیروهای هلاکت بار شیطان و دنیا، آن را به کام خود کشند (ر.ک. به اعمال ۲۰: ۲۸-۳۱) زیرا کلام خدا در این کلیسا موعظه نمی شود و معیارهای راستین پیغام مسیح در آن به چشم نمی خورد (دوم تیموتائوس ۱: ۱۳-۱۴). اعضای این کلیسا و خانواده هایی که در آن گرد هم می آیند، آن گونه که خدا می خواهد شبانی نمی شوند (اول تیموتائوس ۳۴: ۶ و ۱۲-۱۶؛ ۲۰-۲۱). بسیاری از اعضای آن، از حقیقت رو می تابند و در پی افسانه ها و فلسفه های انسانی می روند تا خدا را از این راه ها بیابند (دوم تیموتائوس ۴: ۴). ولی وقتی که شبانان خداشناس رهبری کلیسا را در دست می گیرند، اعضای کلیسا از نظر روحانی با کلام خدا و تعلیم راستین، خوراک داده می شوند. آن ها برای این که بتوانند به نیکویی اهداف خدا را تحقق بخشند، خود را متعهد به حفظ انضباط مسیحی می سازند (اول تیموتائوس ۴: ۶-۷). کلیساهایی که شبانان خداشناس دارند، یاد می گیرند که مطابق تعلیم مسیح و رسولان اولیه اش زیست کنند تا با نجات روحانی که دارند، در رابطۀ خود با مسیح رشد کنند و پیغام نجات را به دیگران نیز برسانند (اول تیموتائوس ۴: ۱۶؛ دوم تیموتائوس ۲: ۲).