سخنان بزرگان (۴)

سخنان بزرگان (4)

(نقل قول‌هایی از واچمن نی معلم برجستۀ چینی که باعث بیداری روحانی در چین کمونیست شد)

۱- خارج از مسیح، گناهکاری بیش نیستم؛ در مسیح، نجات یافته‌ام. خارج از مسیح، تهی هستم؛ در مسیح، پُر هستم. خارج از مسیح، ضعیف هستم؛ در مسیح، قوی هستم. خارج از مسیح، توانی ندارم؛ در مسیح، توان زیاده دارم. خارج از مسیح، شکست خورده‌ام. در مسیح، از همان ابتدا پیروز هستم. واقعاً کلمات “در مسیح” چقدر پرمغز هستند.

۲- من خود را برای واعظ یا مبشر شدن تقدیس نمی‌کنم. بلکه برای انجام خواست خدا در هر جا که هستم یعنی خود را برای مدرسه، اداره، آشپزخانه، یا هر جایی که با حکمتش مرا بفرستد، تقدیس می‌کنم.

۳- اگر می‌خواهی خاصیت چیزی را بیازمایی، فقط این سؤال را از خود بکن که آیا تو را به خدا نزدیک‌تر می‌کند یا دورتر؟

۴- هر چیز خوب الزاماً خواست خدا نیست، اما خواست خدا همیشه نیکوست.

۵- “جسم” به حدّی فاسد است که پاک نمی‌شود و باید مصلوب شود.

۶- باید در برابر دشمنمان روح قوت؛ در برابر مردم، روح محبت و نسبت به خود، روح خویشتنداری داشته باشیم.

۷- چیزی بدتر از این نیست که وقتی به پایان عمر خود می‌رسیم بفهمیم که تمام عمر خود را خطا رفته‌ایم!

۸- خدا به جای تظاهر من به شباهت مسیح، در جستجوی ظهور مسیحش در من است.

۹- زندگی مسیحی یعنی درگیری دائم در میدان نبرد.

۱۰- تا زمانی که غلام نباشیم، او نمی‌‌تواند سرور زندگی ما شود.

۱۱- مسیحیت یعنی: در حالی که اشک‌ها را از رخسارمان پاک می‌کنیم، مشغول شخم زدن باشیم.

۱۲- تاریخ زندگی کهنۀ ما با صلیب به پایان می‌رسد اما تاریخ زندگی تازۀ ما با رستاخیز آغاز می‌شود.

۱۳- زندگی مسیحی از آغاز تا پایان آن، کاملاً وابسته به عیسای خداوند است.

۱۴- چرا با اینکه خدای این همه مسیحی عظمتی بی‌همتا داراست، دعاهای آن‌ها تا این حدّ ضعیف است.

۱۵- حالت صحیح این است که در حالی که ارادۀ خودم را دارم، داوطلبانه تسلیم ارادۀ خدا می‌شوم.

۱۶- خدا فقط و فقط به یک روش به تمام سؤال‌های ما پاسخ می‌دهد و آن چیزی جز آشکار ساختن بیشتر پسرش نیست.

۱۷- زندگی ایمانی نه فقط با زندگی احساسی تفاوت دارد بلکه صد در صد در جهت مخالف آن قرار دارد.

۱۸- خون، با آنچه در گذشته کرده‌ایم سر و کار دارد اما صلیب به هویت ما مربوط است. خون گناهان ما را از بین می‌برد اما صلیب تیشه به ریشۀ ظرفیت ما برای گناه می‌زند.

۱۹- هر آنچه فکر با آن مشغول شود، شخص به دنبال آن روان است.

۲۰- بلوغ روحانی با اطاعتی وفادار اندازه‌گیری می‌شود.

۲۱- فرزند خدا باید معترف به ضعف خود در این باشد که نمی‌داند چگونه دعا کند و از روح‌القدس التماس کند که طرز دعا را به او بیاموزد.

۲۲- پیش از آن‌که حضور خدا را حس کنم، باید مالکیت او را بر خود حس کرده باشم.

۲۳- روح‌‌القدس هم بنا می‌کند و هم در ما ساکن می‌شود. او نمی‌تواند در جایی که بنا نکرده اقامت گزیند. هدف او از بنا کردن، سکونت است و او تنها در آنچه خودش بنا کرده زندگی می‌کند.

۲۴- ما زندگی مسیحی را «زندگی تبدیل شده» تصور می‌کنیم. اما این حقیقت ندارد. خدا به ما «زندگی تعویض شده» یا یک «زندگی جایگزین شده» بخشیده و مسیح جایگزین ما در درون شده است.

۲۵- ایمان مسیحی با کار بزرگ ما شروع نمی‌شود بلکه با یک عملِ از پیش انجام شده!

۲۶- تجربۀ مسیحی، از آغاز تا پایان آن، یک سفر ایمان است.

۲۷- ای کاش پیوسته مسحور این خود‌آگاهی باشیم که به خود تعلق نداریم!

۲۸- شاید ضعیف باشیم، اما نگاه دائم ما به ضعف‌هایمان هرگز ما را قوی‌تر نمی‌سازد.

۲۹- راحتی و آسایش ما در نگاه به خداوند است و نه به خودمان.

۳۰- در واقع فقط خدا می‌تواند به قلب یک مسیحی رضایت کافی ببخشد. هیچ انسانی توان آن را ندارد.

۳۱- پیروزی تجربۀ طبیعی یک مسیحی و شکست بایستی تجربه‌ای کاملاً غیرطبیعی برای او باشد.

۳۲- خدا به من فروتنی، صبر، قدوسیت، یا محبت را به عنوان سرمایه‌های جداگانۀ فیض خود نمی‌بخشد. او تنها یک هدیه برای رفع نیاز ما داده یعنی پسرش مسیح عیسی.

۳۳- این صحیح است که خدا برایم روشن ساخته که توان هر کاری را دارم، اما این را هم به من گفته که بدون او هیچ نمی‌توانم کرد. بنابراین هر کاری که تاکنون بدون او کرده‌ام و هنوز هم می‌کنم، نیستی محض است!

۳۴- آن‌که پذیرای هر چیزی از خداوند است یعنی ایام ظلمانی، خشکی و سستی را و کاملاً خود را نادیده می‌انگارد، زندگی‌ خود را به او تقدیم کرده است.

۳۵- یک ذهن ناآرام نمی‌تواند سالم کار کند.

۳۶- جدا شدن برای خدا و جدا شدن از دنیا، اولین اصل زندگی مسیحی است.

۳۷- خدا طالب کسانی است که کاملاً شکسته و فروتن هستند و حاضرند تا سرحدّ مرگ در پیروی از او خدمتش کنند.

۳۸- خداوندا آماده‎‌ام به بهای شکستن قلبم، دل تو را شاد سازم!

۳۹- زحمت دیدن، در دل کسانی که ایمان ندارند رُعب و وحشت می‌اندازد، اما کسی که به او اعتماد دارد می‌گوید: “خوراک امروز من آمد!”

۴۰- من هیچ چیز برای خود نمی‌خواهم بلکه همه چیز را برای خداوند می‌خواهم.

۴۱- با تقدیس کامل، آرامش کامل به‌دست می‌آید.

۴۲- همۀ اعمال شیطانی از بیرون به درون انسان اعمال می‎‌شود اما همۀ اعمال خدا از درون به بیرون تراوش می‌کند!

۴۳- اگر مکاشفۀ بیشتری از آنچه الآن داریم، می‌داشتیم، درخواست‌‌ها خیلی کمتر و پرستش‌ها خیلی بیشتر می‌بود.

۴۴- شیطان از نور و راستی بیزار است چون این دو اساس کار او را نابود می‌کنند.

۴۵- مکاشفۀ این حقیقت  که روح‌القدس واقعاً در ما سکونت دارد، زندگی هر مسیحی را متحول می‌سازد.

۴۶- وقتی دمای یک مسیحی معمولی به حد نرمال می‌رسد، همه نگرانند که او تب کرده!

۴۷- تعمید آب ابراز ظاهری یک ایمان باطنی است.

۴۸- کسانی که کاهل، سهل‌انگار، شکّاک یا گستاخ هستند، توقع نداشته باشند که خدا اسرار یا پیمان خود را برایشان برملا کند.

۴۹- صلیب به ما مقام و ارج و قرب می‌بخشد و روح القدس به ما تجربه افاضه می‌کند.

۵۰- به ما بیاموز که چنان دعا کنیم که دشمن فرار کند و قدرت شریرانۀ او بسته شود و اسیران آزاد شوند.

۵۱- با ترس و لرز باید در اعماق وجود خود به خدا توکل کنیم. این تنها روش رفتار در روح است.

۵۲- توانایی طبیعی چیزی است که از دست‌های خدا به عنوان خالق دریافت می‌کنیم و توانایی روحانی چیزی است که از خدا در فیضش می‌پذیریم.

۵۳- همانطور که رابطۀ صحیح با مسیح تولد مسیحی را می‌آفریند، رابطۀ مناسب با روح‌القدس، شخصیت روحانی را پرورش می‌دهد.

۵۴- بسیاری درک و فهم را با ایمان داشتن اشتباه می‌گیرند.

۵۵- گاه به نظر می‌رسد که رهایی از دلبستگی به ثروت، فیض بیشتری می‌طلبد تا از دست دادن زندگی‌مان!

۵۶- دعاهای ما مسیر نزول قدرت خدا را مشخص می‌کنند.

۵۷- غالباً بار یا نگرانی ما در روح برای دعا است.

۵۸- یک مسیحی روحانی باید از هر باری که خداوند در مسیر او قرار می‌دهد، استقبال کند.

۵۹- ذخیرۀ نُت هللویاه هرگز نباید در روح یک ایماندار کم شود.

۶۰- باید تمام بارهایی که در روح خود داریم آنقدر با دعا بیرون بریزیم که از همۀ آنها رها شویم.

۶۱- معنای برکت این است که ثمرۀ خدمت تو با عطایا و استعدادهایی که داری متناسب نباشد و از آنها پیشی گرفته باشد!

۶۲- می‌توان فکری را که به خطا رفته به راحتی اصلاح کرد، اما یک عشق و علاقۀ اشتباه تقریباً غیرقابل مهار کردن است.

۶۳- انسانی که در حال غرق شدن است تا وقتی که امیدش را کاملاً از دست نداده و هنوز تلاش کوچکی برای نجات خود می‌کند، نجات نمی‌یابد.

۶۴- ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا همۀ بارهایی که در روح خود داریم در دعا بیرون بریزیم تا این‌که از همۀ آنها آزاد شویم.

۶۵- ما به این خاطر تقلّا می‌کنیم که کار مسیح را نادیده می‌انگاریم.

۶۶- این که خدا می‌خواهد همۀ اعمال جسم ما را از میان ببرد واقعیت دارد، اما او هرگز راضی به نابودی شخصیت ما نیست. او از تبدیل ما به یک ماشین خودکار هیچ لذتی نمی‌برد بلکه از همکاری با ما لذت می‎‌برد.

۶۷- یک مسیحی باید بداند که بر روح او تا چه اندازه سنگینی وارد آمده و اگر با این بار بامدادان به یکباره برخورد نکند، در  طول روز مدام شکست می‌خورد.

۶۸- هرگز حالت بی‌تفاوت را قبول نکن چون اگر این کار را بکنی، از آن رنج خواهی برد و بار تو دائم سنگین و سنگین‌تر می‌شود.

۶۹- در کنار همۀ معانی دیگر، مشارکت به این معنی است که آمادۀ دریافت مسیح از دیگران باشیم. یعنی سایر ایمانداران خدمت مسیح را به من می‌کنند و من با روی خوش آن را می‌پذیریم.

۷۰- ایمانداران باید به حدّی در دعا استقامت کنند تا بتوانند وضعیت رقّت‌بار خود را به وضوح ببینند و سکونت،کار و خواسته‌های روح القدس را درک کنند.

۷۱- مسیحی روحانی هر باری که خدا در مسیر زندگی‌اش قرار می‌دهد می‌پذیرد.

۷۲- شاید بتوان یک فکر اشتباه را به راحتی اصلاح کرد اما میل و علاقۀ اشتباه را نمی‌توان مهار کرد.

۷۳- باید تلاش کنیم که تمام بارهایی که بر روح ما سنگینی می‌کنند در دعا خالی کنیم به حدّی که اثری از آنها باقی نماند.

۷۴- زندگی جدید من از شبی که نجات یافتم شروع شد چون حیات خدای ابدی در دل من وارد شده بود.

۷۵- انسان با فدا کردن خود برای دیگران سود می‌برد. نه با احتکار همه چیز برای خویشتن.

۷۶- تمام معرفت و شناخت ثمرۀ اطاعت ما است. چیزهای دیگر فقط اطلاعات محض است.

۷۷- اگرچه پیروزی بر گناه امر مبارکی است، اما حداقلی است که یک ایماندار تجربه می‌کند. آنچه باید ما را شگفت‌زده کند عدم غلبه بر گناه است.

۷۸- هر شکست ما یا ناشی از بی‌ایمانی است یا نااطاعتی. هیچ دلیل دیگری ندارد.

۷۹- ایمان به مسیح شخص را تبدیل به ایماندار تولد تازه یافته می‌کند و اطاعت ایماندار از روح‌القدس او را به ایماندار روحانی مبدّل می‌‌کند.

۸۰- با احترام کاملی که به شریعت خدا داریم می توانیم بگوییم که خدا آن را برای رعایت کردن به ما نداد بلکه برای شکستن آن. او این را خوب می‌دانست که توان عمل کردن به آن در ما نیست.

۸۱- اینکه خدا پسرش را در ما آشکار سازد، نتیجۀ تحقیق و پژوهش نیست بلکه فقط محض فیض و مکاشفۀ خدا است. و این چیزی نیست جز بینش و شناختی درونی.

۸۲- صرف‌نظر از ساختار فیزیولوژیکی‌مان، حتی با داشتن نقاط ضعف خاص، با کمک خدا می‌توانیم بر گناهان خود چیره شویم.

۸۳- از آنجایی که زندگی شخص تولد تازه یافته به خدا تعلق دارد و نمی‌میرد، نتیجه این است که هر کس که از نو متولد شده، صاحب حیات شده و زندگی جاوید را از هم‌اکنون دارد.

۸۴- آیا دقّت کرده‌ای که داشتن یک زندگی روحانی با عدم توجه به نفس و حکمت آن و اتّکای مطلق به روح امکان‌پذیر است؟

۸۵- اگر روحیه‌ای سرسخت داشته باشیم می‌توانیم در صلح و آرامی با آزاردهنده‌ترین وضعیت روبرو شویم.

۸۶- عواطف بشری استاد بسیار خطرناکی است!

۸۷- شناخت حقیقی از اعماق کارهای روح شریر به ما کمک می‌کند تا نه تنها بر گناهان چیره شویم بلکه از رنج‌ها و مصیبت‌های بیهوده نیز در امان باشیم.

۸۸- جدا شده برای خدا و جدا شدن از دنیا، اولین قاعدۀ زندگی مسیحی است.

۸۹- پیروزی درازمدت جدا از ایستادگی درازمدت بر بنیاد صلیب نیست.

۹۰- خداوندا آماده‌ام که قلب من بشکند تا قلب تو را شاد سازم.

۹۱- دل بستن به عطایای خدا راحت‌تر از دل بستن به بخشندۀ عطایاست. و حتی باید اضافه کنم که به کارهای دست خدا بیشتر علاقه داریم تا خودِ خدا!

۹۲- اهمیتی ندارد که چند نان در دست‌های خود داریم، مهم این است که آیا خدا آنها را برکت داده یا خیر؟

۹۳- هر اندازه فرزند خدا روحانی‌تر می‌شود، از اهمیت رفتار در روح و خطرات رفتار در جسم هشیارتر است.

۹۴- دانش در مورد مسیح که در اثر زیرکی و حکمت بشری ساخته شده، صخرۀ استواری نیست که بتوان با اطمینان بر آن ایستاد.

۹۵- در اثر شناخت ارادۀ خدا می‌توانیم به او بگوییم: “ای خدا از تو می‌خواهیم این کار را بکنی و مصمّم هستیم که پاسخ دهی. تو چاره‌ای جز پاسخ دادن نداری!”

۹۶- وقتی می‌دانیم وقت و مال و استعدادمان به خدا تعلق دارند، جرأت نمی‌کنیم از آنها استفاده نکنیم.

۹۷- من با قاطعیت می‌گویم که اشک‌ها خروجی قلب ما است.

۹۸- در دعاهای ما تا چه حدّی نفس ما فراموش شده و تنها چیزی که در جویای آن هستیم خواست خداست؟

۹۹- ما این حقیقت را نادیده می‌انگاریم که دعا خواستۀ خدا برای اجرای خواسته‌های اوست.

۱۰۰- هر آنچه بر ضد خداست باید بسته شود و آنچه با خدا توافق دارد باید باز شود.

۱۰۱- دعاهای ما مسیری را تعیین می‌کند که قدرت خدا می‌تواند به آن برسد و مانند یک لوکوموتیو قوی است که با قدرت آن نمی‌شود مقاومت کرد، اما این لوکوموتیو بدون رِیل نمی‌تواند به ما برسد!

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان