امپراتوری بابلیان

امپراتوری بابلیان

شهر بابل در زمان دانیال نبی نه فقط بی نظیرترین شهر جهان پیش از مسیحیت بود بلکه مقتدرترین امپراطوری ای بود که تا آن زمان به ظهور رسیده بود. دوران حکمرانی این امپراتوری 70 سال به طول انجامید. دانیال از زمان ظهور تا هنگام سقوط این امپراطوری در آن جا به سر می برد.

پادشاهانی که دانیال در طول این مدت دید، عبارت بودند از: نبوپلاسر (625 الی 566 ق.م.)؛ نبوکدنصر (606 الی 561 ق.م.)؛ اویل مردوک (561 الی 560 ق.م.)؛ نری قیلیسر (559 الی 556 ق.م.)؛ لاباش مردوک (556 ق.م.)؛ نبونیداس (555 الی 536 ق.م.)؛ و پسرش بلشصر.

از این رو زندگی دانیال در بابل هم زمان بود با اولین سال سلطنت نبوکدنصر و پنج پادشاه موفق دیگر پس از او؛ تا این که بابل به دست امپراتوری پارس در زمان حکومت داریوش مادی سقوط کرد. مذکور است که او نه فقط در سال سوم کورش (دانیال 10: 1) بلکه در تمام مدت زمام داری او، در دربار به سر می برد یعنی از سال 606 تا 534 ق.م. که کلاً 72 سال می شود. به عبارت دیگر از اولین سال اسارت یهودیان تا 2 سال پس از بازگشت آن ها از اسارت، در واقع او را می توان رسول خداوند در دربار امپراتوری نامید که بر کل جهان حکم رانده بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222