روح القدس در عهد عتیق

روح القدس در عهد عتیق

یوئیل ۲: ۲۸-۲۹ «و بعد از آن روح خود را بر همۀ بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوت خواهند نمود و پیران شما و جوانان شما رؤیاها خواهند دید و در آن ایام، روح خود را بر غلامان و کنیزان نیز خواهم ریخت».

روح القدس، یکی از سه شخصیت «تثلیث» (سه در یک) ابدی خداست (ر.ک. به مقالۀ آموزۀ روح القدس). خدای واحد حقیقی، وجودی یکتاست (تثنیه ۶: ۴؛ اشعیا ۴۵: ۲۱؛ اول قرنتیان ۸: ۵-۶؛ افسسیان ۴: ۶؛ اول تیموتائوس ۲: ۵)، که خود را در سه شخصیت آشکار کرده است. این ابعاد شخصیتی، از یکدیگر مستقل نیستند اما سه بُعد کاملاً متمایر هستند و هر سه در وحدتِ کامل و وابستگی با یکدیگر به سر می برند: پدر، پسر و روح القدس (برای مثال: متی ۲۸: ۱۹؛ مرقس ۱: ۹-۱۱؛ دوم قرنتیان ۱۳: ۱۴؛ اول پطرس ۱: ۲). هر بُعد شخصیتی، کاملاً مقدس (یعنی خدای کامل) و با خدا برابر است و از نظر صفات الهی، خصوصیت های خدا را داراست؛ با تمام این ها، آن ها سه خدا نیستند بلکه یک خدای واحد (متی ۳: ۱۷؛ مرقس ۱: ۱۱).

برای بیان این مطلب، می توان از این گفتار مدد جست که خدا «در شخصیت، سه و در ذات، یک است». ما باید مواظب باشیم که این موضوع را به غلط تفسیر نکنیم. زیرا خدا خود در دوره های مختلف تاریخی در عهد عتیق به شکل پدر، در عهد جدید به شکل عیسی و اکنون به صورت روح القدس در نیامده است. این تعلیم، طی قرن های متمادی، مایۀ تفرقه افکنی بسیاری در کلیسا بوده است. درک درست این تعلیم، بر این اساس است که هر سه شخصیت خدای واحد، به طور همزمان با هم وجود دارند. طبق اصول الاهیاتی، تعریف تثلیث در این جمله خلاصه می شود: خدای واحد، در سه شخص مجزا، وابسته به یکدیگر و در اتحاد با هم. با وجودی که تعریف «سه در یک» فاقد مثال مترادفی در عالم انسانی است ولی کاملاً با متن کتاب مقدس مطابقت دارد و ما را در درک درست از ذات پیچیدۀ خدا یاری می کند.‌

با وجودی که، اوج قدرت و هدف روح القدس تا قبل از مأموریت عیسی (ر.ک. به مقالۀ عیسی و روح القدس) و بعدها، در روز پنتیکاست (اعمال ۲) آشکار نشده بود، در عهد عتیق، عباراتی هست که به او و اعمالش اشاره می کنند. این بخش، تعالیم عهد عتیق را دربارۀ روح القدس مورد بررسی قرار می دهد.

لغت «روح». «روح»، در عبری روآخ است که گاهی به «دَم» یا «نَفَس» ترجمه شده است. یعنی عهد عتیق، آن را نَفَس خدا یا دَمی از جانب خدا معرفی می کند (برای مثال پیدایش ۲: ۷؛ حزقیال ۳۷: ۹-۱۰ و ۱۴) البته می توان آن را عمل روح خدا نیز نامید.