روح‌القدس در تو- فصل سوم: در پنتیکاست چه گذشت؟

فصل سوم

در پنتیکاست چه گذشت؟

یوحنای تعمید‌دهنده عیسی را به عنوان «تعمید‌دهنده به روح‌القدس» به قوم اسرائیل به طرزی مشخص معرفی کرد.
دوم: روح‌القدس منبع قدرت تمام خدمت و تعالیم عیسی بود و عیسی کاملاً به روح‌القدس وابسته بود.
سوم: عیسی به شاگردانش وعده داد که وقتی به آسمان برگردد، روح‌القدس را به عنوان نمایندۀ شخصی خود بر آنان خواهد فرستاد تا پاراکلیت ( مشاور، تسلی‌دهنده و یاری‌دهنده) آنها باشد. یعنی کسی که فراخوانده شده تا در کنار آنها باشد و کمکشان کند.
اکنون می‌خواهیم تحقق این وعدۀ عیسی را  مورد مطالعه قرار دهیم. مخصوصاً اتفاق تازه و خارق‌العاده‌ای که هنگام نزول روح‌القدس در روز پنتیکاست رخ داد.  مانند هر وعده‌ای در کتاب مقدس، این وعدۀ روح‌القدس به طور کامل در یک رخداد واحد درک نشد، بلکه در مراحل مختلف تحقق یافت. اولین مرحله در روزی اتفاق افتاد که ما آن را روز یکشنبۀ قیام می‌نامیم که روز رستاخیر عیسی مسیح بود. در یوحنا ۲۰: ۱۹-۲۲ چنین می‌خوانیم:
شامگاه همان روز، که نخستین روز هفته بود، آنگاه که شاگردان گرد هم بودند و درها از ترس یهودیان قفل بود، عیسی آمد و در میان ایشان ایستاد و گفت: «سلام بر شما!» چون این را گفت، دستها و پهلوی خود را به آنان نشان داد. شاگردان با دیدن خداوند شادمان شدند. عیسی باز به آنان گفت: «سلام بر شما! همان‌گونه که پدر مرا فرستاد، من نیز شما را می‌فرستم.» چون این را گفت، دمید و فرمود: «روح‌القدس را بیابید».
آیۀ ۲۲ نکتۀ مهمی را بیان می‌کند. واژۀ یونانی برای روح «پنیوما» است که می‌تواند دَم یا نَفَس یا باد نیز ترجمه شود. این عملِ دمیدن به آنها، به کلمات عیسی ارتباط دارد که فرمود: «او به آنها دمید و گفت: «{دَم} مقدس را بیابید (تأکید اضافه شده است)». من چنین باور دارم که این یکی از مراحل مهم و قاطع در عملی شدن کل هدف خدا برای رهایی بود. در این لحظات چه اتفاقی افتاد؟ اول از همه، اولین شاگردان در آنچه من نجات عهد جدیدی می‌نامم، وارد شدند. در رومیان ۱۰: ۹ پولس رسول شرایط اساسی را برای دریافت نجات بنیان گذاشت:
اگر به زبان خود اعتراف کنی «عیسی خداوند است» و در دل خود ایمان داشته باشی که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت.
در یوحنا ۲۰: ۱۹-۲۲ اولین جایی بود که شاگردان واقعاً ایمان آوردند که خدا عیسی را از مردگان برخیزانید. تا آن لحظه آنها نمی‌توانستند وارد نجاتی شوند که مقصود عهد جدید است. لحظه‌ای که عیسی را به عنوان خداوند اعتراف کردند و ایمان آوردند که خدا او را از مردگان برخیزانید، آنها نجات عهدجدیدی را یافتند.
دومین اتفاقی که افتاد این بود که شاگردان تولد تازه یافتند. آنها خلقتی تازه شدند. هر کدام از آنها با نَفَسِ دمیده شدۀ خدا، از خلقتی کهنه به خلقت جدید منتقل شدند. برای درک این مسئله باید به خلقت انسان در پیدایش ۲: ۷ مراجعه کنیم:
یهوه خدا آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی او نَفَسِ حیات دمید و آدم موجودی زنده شد.
اولین خلقت انسان زمانی اتفاق افتاد که خدا نَفَسِ حیات (روح حیات یا روح‌القدس) را در شمایل گِلی که بر زمین ساخته بود، دمید. نَفَسِ دمیده شدۀ خدا، یعنی روح‌القدس، شمایل گِلی را به جانی زنده تبدیل نمود. آیاتی که در یوحنا خواندیم اشاره به خلقت جدیدی دارد که پولس در دوم قرنتیان ۵: ۱۷ به آن اشاره می‌کند: «اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه‌ایست». یک خط موازی مستقیم بین خلقت اول و خلقت تازه وجود دارد.
در خلقت تازه، عیسی خداوند و نجات دهندۀ قیام کرده است که گناه، جهنم و شیطان را شکست داده است. پس از تکمیل این مأموریت او به شاگردانش ظاهر شد و در شاگردانش نَفَسِ زندگیِ قیام شده را دمید. این یک زندگی تازه بود، زندگی‌ای که بر تمام نیروهای شریر و مرگ و گناه پیروز شده بود. با این تجربه، شاگردان مسیح از حیطۀ قدیمی به نجات عهد جدیدی یعنی خلقت تازه در مسیح به وسیلۀ نَفَسِ زندگی رستاخیز شده‌ای که از مسیح دریافت شده بود، وارد شدند.
البته این را نیز باید بدانیم که حتی پس از این تجربۀ روز یکشنبۀ قیام، وعدۀ روح‌القدس به طور کامل تحقق نیافته بود. عیسی در لوقا ۲۴: ۴۹ به شاگردانش فرمود:
من موعودِ پدر خود را بر شما خواهم فرستاد؛ پس در شهر بمانید تا آنگاه که از اعلی با قدرت آراسته شوید.
حتی به صورت خیلی روشن‌تر، کمی پیش از صعودش به آسمان و تقریباً چهل روز پس از یکشنبۀ قیام، عیسی به آنها فرمود: «زیرا یحیی (که همان یوحنای تعمیددهنده است. م.) با آب تعمید می‌داد، امّا چند روزی بیش نخواهد گذشت که شما با روح‌القدس تعمید خواهید یافت» (اعمال رسولان ۱: ۵).
با این گفته متوجه این نکته می‌شویم که در یکشنبۀ قیام، وعدۀ مسیح به طور کامل تحقق نیافته بود. تقریباً همۀ الاهیدانان و مفسرین کتاب مقدس متفق‌القول هستند که این وعده در روز پنتیکاست به طور کامل و نهایی چنان‌که در اعمال رسولان ۲: ۱-۴ شرح داده شده، تحقق یافت:
چون روز پنتیکاست فرا رسید، همه یکدل در یک جا جمع بودند که ناگاه صدایی همچون صدای وزش تندبادی از آسمان آمد و خانه‌ای را که در آن نشسته بودند، به تمامی پر کرد. آنگاه، زبانه‌هایی دیدند همچون  زبانه‌های آتش که تقسیم شد و بر هر یک از ایشان قرار گرفت. سپس همه از روح‌القدس پُر گشتند و آن‌گونه که روح بدیشان قدرت تکلّم می‌بخشید، به زبانهای دیگر سخن گفتن آغاز کردند.
پنتیکاست ظهور و تحقق وعده بود. روح‌القدس از آسمان شخصاً به شکل تندبادی، ظاهر شد و هر یک از آنها را فرداً فرد پر کرد و به آنها قدرت مافوق طبیعی در تکلم به زبانی بخشید که هرگز نیاموخته بودند. در پایان این دومین فصل اعمال رسولان، پطرس توضیحی الاهیاتی در بارۀ همۀ این رویداد می‌دهد:
خدا همین عیسی را برخیزانید و ما همگی شاهد بر آنیم. او به دست راست خدا بالا برده شد و از پدر، روح‌القدسِ موعود را دریافت کرده، این را که اکنون می‌بینید و می‌شنوید، فرو ریخته است ( اعمال رسولان ۲: ۳۲- ۳۳).
بار دیگر شاهد هر سه اقنوم تثلیث در این آیه هستیم. عیسای پسر، روح‌القدس را از پدر دریافت کرد و آن را بر شاگردانی که در بالاخانه در اورشلیم منتظر بودند، ریخت. در چنین مقطع زمانی بود که بالآخره وعدۀ نزول روح‌القدس تحقق یافت. روح‌القدس به وسیلۀ پدر و پسر با هم، از آسمان نازل شد و بر شاگردانی که در بالاخانه‌ای در اورشلیم منتظر بودند نازل شد.
توجه داشته باشید که در این لحظه، عیسی نه فقط قیام کرده بود، بلکه صعود کرده و جلال یافته بود. این را نیز به یاد آورید که در یوحنا ۷: ۳۹ نویسندۀ انجیل به این حقیقت اشاره کرده بود که وعدۀ روح‌القدس تا وقتی که عیسی جلال نیافته، تحقق نمی‌یابد.
ما با دو یکشنبۀ بی‌نظیر و مهمی روبرو هستیم. اولی، یکشنبۀ قیام است که عیسای قیام کرده و روحِ دمیده شده را داریم. دومی، یکشنبۀ پنتیکاست که مسیح جلال یافته و روحِ ریخته شده را داریم. جهت یادآوری: این طرح هنوز هم برای همۀ ایمانداران حتی امروز، به قوت خود باقی است:
یکشنبۀ قیام- مسیح قیام کرده- روحِ دمیده شده
یکشنبۀ پنتیکاست- مسیحِ جلال یافته- روحِ ریخته شده
حال، اهمیت دائمی وقایعی را که هم‌اکنون بررسی کردیم، خلاصه می‌کنیم. در روز پنتیکاست روح‌القدس به عنوان یک شخص بر زمین نازل شد. او اکنون نمایندۀ شخصی الوهیت است که بر زمین اقامت گزیده. چنین به نظر می‌آید که این قانونی است (که از شرح آن ناتوانم) که تنها یک شخص از الوهیت می‌تواند در برهه‌ای از زمان بر زمین اقامت گزیند. برای چندین سال عیسی، پسر خدا مقیم زمین بود. اما وقتی عیسی برای بازگشت به آسمان، ما را ترک می‌کرد، وعده داد که شخص دیگری به جای او خواهد آمد که با ما تا ابد و نه برای چند سالِ کوتاه، خواهد ماند. این وعده در روز پنتیکاست تحقق یافت. عیسی، پسر خدا به عنوان یک شخص به آسمان، نزد پدر صعود کرد. پس از آن، روح‌القدس به وسیلۀ پدر و پسر باهم فرستاده شد تا جایگزین عیسی شود.
روح‌القدس اکنون کجا زندگی می‌کند؟ دو پاسخ برای این سؤال هست: اول از همه، او در کلیسا زندگی می‌کند یعنی  بدن متّحد مسیح. پولس از ایمانداران قرنتس می‌پرسد:
آیا نمی دانید که معبد خدایید و روح خدا در شما ساکن است؟ (اول قرنتیان ۳: ۱۶)
در اینجا پولس در بارۀ معبدِ یکپارچۀ روح‌القدس صحبت می‌کند.
دوم این‌که در اول قرنتیان ۶: ۱۹ پولس حتی چیز شگفت انگیز دیگری را به ما گفت. او نشان داد که نه فقط بدن متّحد مسیح مکان سکونت روح‌القدس است، بلکه این هدف خداست که بدن هر ایمانداری محل سکونت روح‌القدس باشد.
آیا نمی‌دانید که بدن شما معبد روح‌القدس است که در شماست و او را از خدا یافته‌اید؟
این یکی از هیجان‌آورترین بیاناتی است که در کتاب مقدس یافت می‌شود! اگر ما به عیسای مسیح ایمان داریم، بدن‌های فیزیکی ما محل سکونت خدای روح‌القدس شده است.

کتاب “روح القدس در تو” نوشتۀ دکتر دِرِک پرینس
ترجمۀ: کشیش ورژ باباخانیان