رنگ ها و مفهوم آن ها در کتاب مقدس

رنگ ها و مفهوم آن ها در کتاب مقدس

تعیین نشانه های دقیقی رنگها در کتاب مقدس کار آسانی نیست زیرا در اکثر موارد تأکید خاصی بر رنگ مشخصی وجود ندارد و تعداد کمی از رنگها در متن مفهوم واضحی دارند. به علاوه در صورت اینکه در مواردی خاص دارای مفهموم نشانه ای باشد نمی توان آن را به صورت کل تعمیم داد . به شکل یک اصل در آورد.

رنگهای اصلی کتاب مقدس:

آبی                                    خروج 24: 10                          Blue

اشاره به ملکوت خدا می کند، در میان یهودیان این رنگ، رنگ یهوه و نشانۀ مکاشفه خدا بود (خروج 24: 10؛ حزقیال 1: 26). معمولاً با رنگ ارغوانی همراه است (خروج 25: 4، 26: 1، 31، 36). رنگ ردای ایفود کاهن آبی رنگ بود (خروج 28: 31). لاجورد در واقع همان رنگ آبی می باشد.

اَبلَق                              پیدایش 31: 10                              Grisle,Grizzle

به معنی خالدار و احتمالاً خاکستری خالدار و برای توصیف یکی از اسبهای مکاشفه (زکریا 6: 3، 6) و رنگ حیوانات (پیدایش 31: 10، 12) استفاده شده است.

اَرغوانی                               داوران 8: 26                           Purple

این رنگ برای لباس پادشاهان به مار می رفت و نشانۀ جاه و جلال و تجمل پادشاهی است (مکاشفه 17: 4، 18: 12، 16؛ داوران 8: 26؛ استر 8: 15). برای توصیف رنگ اشیای هیکل (2تواریخ 2: 7، 14؛ 3: 14) . گناه اسرائیل (اشعیا 1: 18) نیز بکار رفته است.

خاکستری                                        پیدایش 42: 38                 Gray

برای توصیف رنگ موی افراد کهنسال به کار رفته است (پیدایش 42: 38، 44: 29، 31؛ دانیال 32: 25؛ 1سموئیل 12: 2؛ ایوب 15: 10؛ مزمور 71: 18؛ امثال 2: 20؛ اشعیا 46: 4؛ هوشع 7: 9). در بعضی متون آن را سفید ترجمه کرده اند (1پادشاهان 2: 6، 9).

زرد                              پیدایش 42: 38                           Yellow

در زبان یونانی سبز مایل به زرد نشانۀ بیماری است (مکاشفه 6: 7-8). برای توصیف رنگ موهای بیمار جذامی در ناحیه مبتلا بکار رفته است (لاویان 13: 30، 32، 36). مایل به سبز نیز ترجمه شده است (لاویان 13: 49؛ 14: 37).

دو واژۀ عبری رنگ زرد ترجمه شده اند. «Yeraqraq» (مزمور 68: 13) اشاره به رنگ آلیاژ طلا و نقره می کند (ترجمه فارسی طلای سرخ آمده است) و یا رنگ پوست بیمار (در ترجمه فارسی سرخ آمده است). «Tsahob» اشاره به رنگ مو می کند که به وسیله آن کاهن می تواند برص را تشخیص دهد. معنی اصلی «tsahob»، «درخشیدن» است که اشاره به قرمز روشن یا رنگ طلا می نماید.

سبز                            پیدایش 1: 30                             Green

چندین واژۀ عبری به این رنگ ترجمه شده است که معمولاً در اشاره به گیاهان استفاده گردیده است. از رنگهای اصلی کتاب مقدس می باشد (پیدایش 1: 30، 9: 3؛ خروج 10: 15؛ ایوب 39: 8؛ مزمور 37: 2). در بعضی موارد منظور از آن زرد متمایل به سبز است، مانند تغییر رنگ متمایل به سبز پوست در اثر بیماری جذام (لاویان 13: 49، 14: 37). در عهد جدید در تمام موارد برای توصیف درختان یا گیاهان سبز استفاده شده است (مرقس 6: 36؛ مکاشفه 8: 7، 9: 4).

به نشانۀ تازگی، شادابی و ترقی (مزمور 92: 14) و قدرت و کامیابی (مزمور 37: 35)، رشد و سلامتی (ایوب 15: 32؛ مزمور 32: 2، 37: 35؛ ارمیا 11: 16) است. در ارتباط با مکانهای بت پرستی زمردین به نشانۀ پر ثمر بودن، آسایش و نیزو بخشی (مکاشفه 4: 3، 21: 19) استفاده شده است.

سفید                          پیدایش 49: 12                               White

کلمۀ عبری معرف آن (Laban) از رنگ سفید قله های کوهستان لبنان ریشه می گیرد. رنگ طبیعی اشیاء مثل دندان (پیدایش 49: 12)، برف (اشعیا 1: 18)، مو (متی 5: 36)، اسب (زکریا 1: 8، 6: 3)، شاخه های درختان (یوئیل 1: 7) و رنگ خرقه (جامعه 9: 8؛ دانیال 7: 9) به وسیلۀ آن توصیف شده اند. این رنگ به نشانۀ پاکی، تقدس و عدالت به کار رفته است. کاهنان به عنوان خادمان خدای قدوس و همچنین به عنوان نمونه های تقدس لباس سفید می پوشیدند (مکاشفه 1: 14؛ 2: 17؛ 3: 4؛ 4: 4؛ 7: 9؛ 13، 14؛ 15: 6؛ 19: 8، 11، 14؛ 19: 8؛ 20: 11). به نشانۀ جشن و شادی (جامعه 9: 8)، پیروزی و ظفر (زکریا 6: 3 و مکاشفه 6: 2)، به عنوان رنگ نور (متی 17: 2) و سمبل جلال و عظمت (دانیال 7: 9؛ متی 28: 3؛ یوحنا 20: 12؛ اعمال 10: 30) نیز بکار رفته است.

سیاه                          لاویان 13: 31                         Black

واژه های مختلف عبری که بیانگر تاریکی، قهوه ای تیره،خاکستری و یا رنگ سیاه هستند می توانند  تحت عنوان این رنگ ترجمه شده باشند. برای توصیف رنگ مو (لاویان 13: 31، 37؛ غزل 5: 11)، پوست (ایوب 30: 30 وغزل 1: 5-6). صورت انسان  (مراثی 4: 8)، اسبان (زکریا 6: 2، 6)،گله ها (پیدایش 30: 32) و آسمانها (1پادشاهان 18: 45 به عنوان عدالت بارندگی) بکار رفته و کلمۀ یونانی مودر استفاده برای رنگ سیاه در عهد جدید برای توصیف مو(متی 5: 36)، یکی از چهار اسب مکاشفه (مکاشفه 6: 5) و تاریکی خورشید (مکاشفه 6: 12) به کار رفته است. این رنگ به نشانۀ عزاداری، مصیبت، بدبختی و مرگ (ارمیا 14: 2 و مراثی 4: 8 و 5: 10 و مکاشفه 6: 12)، پریشانی و محنت (ایوب 30: 30)، پستی و نشان شریر (زکریا 6: 2 و مکاشفه 6: 5) و به نشانۀ ناامیدی (میکاه 3: 6 و یهودا 13) به کار رفته است.

قرمز                              اشعیا 1: 18                         Red

بیشتر به عنوان توصیف قدرت و زورمندی اسبان به این رنگ اشاره شده است.

قرمز رنگ آتش و زندگی است. بر عکس، رنگ قرمز همراه با رنگ سفید نشانۀ زندگی شهوانی و خودخواهانه است. این رنگ (سرخ) نشانۀ خون یعنی اصل زندگی انسان و حیوان و عامل ضروری در کفاره است (اشعیا 63: 2). قرمز آتشی رنگ نشانۀ جنگ و خونریزی است (مکاشفه 6: 4، 12؛ 12: 3). گناه به رنگ قرمز (ارغوانی) تشبیه می شود زیرا همانند آتش گرمای سوزاننده و تلف کننده دارد (اشعیا 1: 18).

قهوه ای                          پیدایش 30: 32                 Brown

ترجمۀ KJV به جای آن از رنگ سیاه استفاده کرده است (پیدایش 30: 32-33، 35، 40).

لاجورد                              خروج 25: 4                            Blue

در واقع همان رنگ آبی است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس