خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: بلندترین شاقول (روز سی و پنجم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: بلندترین شاقول (روز سی و پنجم)

زکریا 4: 10

* در ژوئیۀ 1857 خدا شخصی به نام جرمیا لانفیر را خواند که مبشر شهر نیویورک شود. او چنین هدایت شد که وقتی همۀ تاجران برای صرف نهار جمع می شدند دعا کند. بعد از دو ماه اولین جلسۀ دعا را در بالاخانۀ کلیسای اصلاح گرای هلندی در مانهاتان برقرار کرد. در این جلسه تنها 6 نفر آمدند ولی جرمیا با دیدن این تعداد کم، ناامید نشد بلکه ادامه داد. هفتۀ دوم 14 نفر آمدند و هفتۀ بعد آن 23 نفر و به همین ترتیب تشنگی مردم بیشتر و بیشتر شد، تا این که تعداد شرکت کنندگان در این جلسات به 10000نفر رسید و این یک بیداری بود که در نیویورک اتفاق افتاد و تأثیر آن  چنان بود که از رادیو و تلویزیون آمدند تا گزارش خبری و برنامه تهیه کنند.

این رخداد در تاریخ نوشته شده. جرمیا با یک شاقول نه چندان بلند شروع کرد و خدا هم طول این شاقول را برکت داد.

* حال من این گونه می‌خواهم داستان را ادامه دهم: شخصی به نام لازاروس یقنظر در سال 2020 که اپیدمی کرونا شروع شد، جلسات دعایی را با استفاده از برنامۀ زوم برای دنیای فارسی‌زبانان شروع کرد . فارسی‌زبانان از کل دنیا آمده و در این جلسات شرکت می کردند و بیداری عظیمی در این اقوام به وجود آمد. نظر شما چیست؟ آیا زیبا نیست؟ عزیزان این را فراموش نکنیم  که دعاهای ما در تاریخ ثبت خواهد شد، چون دعاهای ما هدفمند است  و به همین خاطر خدا نیز آن را جواب داده، می دهد و خواهد داد. وقتی درهای کشورهای ما باز شود، به آن جا وارد می‌شویم و به مردم می‌گوییم که ما سال ها برای این آزادی دعا کردیم.

* وقتی اسرائیلی‌ها از اسارت برگشتند خدا به آن ها گفته بود که معبد را بازسازی کنند. تعداد افرادی که بتوانند به کار مشغول شوند کم بود و مسالح ساختمانی نیز اندک بود. اولین کار فقط اندازه‌گیری با شاقول بود و خدا به مردم می گفت که برای همین کار کوچک نیز شادی کنند.

* هدف این درس این است که برای دعاهای خود ارزش قائل شویم و بدانیم  که هر دعایی دارای قدرت عظیمی است.

* اگر ما سهم کوچک خود را انجام دهیم خدا کارهای عظیمی خواهد کرد. نیازی نیست که برای کارهایی که نمی توانیم انجام دهیم، مأیوس یا نگران شویم چون خوانده شده ایم که با کارهایی مشغول شویم که توان آن را داریم.

* دعاهای ما در واقع همان شاقول ها هستند که ما فقط باید آن ها را به حرکت در آوریم. اندازۀ شاقول های ما هیچ اهمیتی ندارد. وقتی ما شاقول را می کشیم، هیچ اطلاعی نداریم که خدا در کجای ایران و یا افغانستان به کار خود مشغول می شود. اما یک چیز را می دانیم که از طریق دعاهای ما اتفاقاتی در حال رخ دادن هستند. بنابرین به دعا کردن ادامه خواهیم داد تا به پیروزی کامل برسیم.

* اگر ما کار عادی خود را به خوبی انجام دهیم، خدا نیز به این کلمۀ عادی یک واژۀ غیر را اضافه می کند و ما کارهای غیرعادی را با خدا تحقق می‌بخشیم. هللویاه، آمین.

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان به همراه تجربیات شخصی مترجم که به شکل تیره در متن برجسته شده