خدای پدر کیست و چه می کند؟

خدای پدر کیست و چه می کند؟

در مسیحیت، خدا به عنوان خدای پدر، خدای پدر ما و  پدرِ عیسای مسیح خداوند شناخته می شود. از طریق همین حقایق در بارۀ رابطه ما با خالق است که خدا به عنوان پدر بر همۀ مخلوقات و همچنین به طرزی بسیار شخصی برای ایماندارانش از طریق فیض، آشکار می شود.

کتاب مقدس می فرماید راه های خدا «کامل» است (مزمور 18:30)و او «خدای وفادار و از گناه مبرا و با انصاف» می باشد (تثنیه 32:4). در واقع او پدری کامل است که هرگز نداشته اید.

اگر پدری نداشتی که صمیمی و دوست‌داشتنی باشد و بهترین‌های تو را در ذهن خود داشته باشد، خدا، به عنوان پدر آسمانی تو، آماده است که بیشتر از جبران چیزی که هرگز نداشته‌ای به تو سخاوتمندانه ببخشد. بیایید نگاهی بیاندازیم به آنچه کتاب مقدس در مورد خدای پدر می فرماید و سپس 10 روشی که می توانیم خدا را به عنوان پدر آسمانی خود تجربه کنیم بررسی کنیم.

در ابتدا به چند آیۀ معروف از میان انبوه آیاتی که در کتاب مقدس به خدای پدر اشاره دارند می پردازیم:

اول قرنتیان 8: 6، افسسیان 4: 6، مزمور 68: 5، اشعیا 64: 8، اول یوحنا 3: 1، رومیان 8: 15، یوحنا 14: 6، دوم قرنتیان 6: 18

خدای پدر به عنوان پدر عیسای خداوند در کتاب مقدس معرفی شده

کتاب مقدس کاملاً روشن می سازد که خدای پدر ، پدر ِواقعی عیسی بود و عیسی پسر یگانۀ او نامیده می شود. به چند آیۀ زیر از میان آیات بسیار دیگر که این رابطۀ ازلی و ابدی و بسیار مهم و پرمعنا را برای ما برجسته می سازند، توجه کنید:

افسسیان 1: 3، یوحنا 1: 14، یوحنا 3: 16، یوحنا 14: 10، اول یوحنا 4: 14، متی 11: 27، متی 3: 17 و یوحنا 14: 2

حال به این مسئله بپردازیم که خدای پدر چگونه خدایی است:

1. صبر و مهربانی خدای پدر پایانی ندارد.

اگر تا به حال احساس کرده ای که صبر یا مهربانی پدرت از دست تو به پایان رسیده، این امر در بارۀ پدر آسمانی صدق نمی کند. صبر و مهربانی او بی اندازه است.

مزمور 103: 17 می‌فرماید: «از ازل تا به ابد محبت خداوند شامل حال ترسندگان اوست، و عدالت او شامل حال فرزندانِ فرزندانِ ایشان» و مزمور 106: 1 می‌فرماید: «زیرا که او نیکوست و محبتش تا ابدلآباد است.»

این بدان معنا است که نه تنها صبر و مهربانی خدای پدر هرگز از بین نمی رود، بلکه توانایی پدر آسمانی برای بخشیدن خطایای تو نیز هرگز از بین نمی رود. مزمور 103: 12 به ما اطمینان می‌بخشد که: «به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه نیز نافرمانی های ما را از ما دور کرده است.» این یعنی پدر آسمانی تو هرگز کینه ای به دل نمی  گیرد و گذشتۀ تو را به رُخ تو نمی کشد.

2. خدای پدر همیشه در دسترس ما است.

خدا هرگز روز بدی ندارد، هیچ‌وقت بد خلق نمی‌شود، و آن قدر مشغول نیست که به فرزندش توجهی نکند. هنگامی که با پسر او، عیسی مسیح رابطه داری، یعنی به گوش، قلب و تمام توجه پدر آسمانی دسترسی کامل داری. عبرانیان 4: 16 به ما می‌ فرماید: که می‌توانیم «با اطمینان به تخت فیض نزدیک شویم، تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که به هنگام نیاز یاریمان دهد.»

علاوه بر این، مزمور 121: 3 به ما می گوید که خدا نمی‌گذارد پای ما بلغزد زیرا او هرگز به خواب نمی‌رود. و در مزمور 138: 3، داود چنین می سراید که: «در روزی که خواندم، مرا اجابت فرمودی؛ و مرا در دلم شجاع ساختی!» و با این گفته به ما یادآور می شود که خدا هرگز آن قدر مشغول نیست که فریادهای ما را نشنود و برای رهایی ما دست به کار نشود.

3. خدای پدر، شخصیتی است که مانند پدران زمینی ما به دنبال کسب محبت و توجه ما نیست.

ممکن است احساس کرده باشی که باید عشق و احترام پدرت را با انجام کارهایی عالی و چشمگیر به دست آوری تا او به تو افتخار کند. خدا چنین پدری نیست. رومیان 5: 8 به ما یادآور می شود که «خدا محبت خود را به ما این گونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد.»

در حالی که ما هنوز گناهکار بودیم. در حالی که ما هنوز در حال بر باد دادن خیلی چیزها بودیم. در حالی که ما چیزی به حساب نمی آمدیم. در حالی که ما از او و عشق او غافل بودیم، او پسرش را فرستاد تا جانش را برای ما فدا کند. این عشق بی قید و شرط و فداکارانه است و به هیچ تجربۀ زمینی ما شباهتی ندارد. خدا، پدری است که این انتخاب را کرده تا شما را محبت کند و برای کسب این محبت نیازی به این نیست که خود را به آب و آتش بیندازی!

4. اشتباهات تو هر قدر که بزرگ باشد نمی تواند ذره ای از عشق خدای پدر را نسبت به تو کاهش دهد.

همان گونه که خدای پدر به دنبال کسب توجه و محبت از تو نیست، او خواهان تلاش تو هم نیست که با آن بتوانی محبت او را به دست آوری.

از آنجایی که هیچ کاری نمی توانستی انجام بدهی تا محبت پدر آسمانی خود را به دست آوری، هیچ کاری هم نمی توانی بکنی تا آن را از دست بدهی. رومیان 8: 38-39 به ما می گوید: «نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاستها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر نخواهد بود ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیح عیسی است، جدا سازد.»

به عبارت دیگر، هیچ موقعیت، قدرت دیدنی یا نادیدنی، شخص، عمل یا کار تو نمی تواند تو را از عشق و محبت خدای پدر که خیلی قوی است، جدا سازد. و این وعده ای است که فقط پدر آسمانی تو قدرت انجام آن را دارد. هر کسی روی این زمین که ادعا می کند تو را دوست دارد و هرگز تو را ترک نمی کند، حتی اگر این حقیقت محض باشد، باز هم از طریق مرگ خود یا مرگ تو (حداقل به طور موقت) بالآخره از تو جدا می شود. اما کلام خدا این وعده را به ما می دهد که حتی در مرگ نیز هرگز از عشق خدا جدا نمی شویم (دوم قرنتیان 5: 8).

5. خدای پدر در ذهن خود نقشه های عالی برای تو دارد.

این امری کاملاً طبیعی است که انسان ها خودخواه باشند و به خود بیشتر از هر کس دیگری توجه داشته باشند. بنابراین، اگر پدری داشته ای که فداکار بوده و آسایش خود را فدای تو کرده، واقعاً نعمتی داشته ای و می تواند تصویری زیبا از آنچه خدای پدر می تواند برای تو باشد، به تو ارائه دهد. کتاب مقدس به ما می فرماید: «او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه همۀ ما فدا ساخت، آیا همراه با او همه چیز را به ما نخواهد بخشید؟» (رومیان 8: 32).

در متی 7: 11، عیسی فرمود: «حال اگر شما با همۀ بدسیرتی تان، می دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر شما که در آسمان است به آنان که از او بخواهند، هدایای نیکو خواهد بخشید.» خدای پدر نه تنها می تواند هر چیزی را که می خواهی به تو بدهد (البته تا وقتی که به نفع تو باشد)، او همچنین از وضعیت تو در مسیر زندگی و آنچه در درازمدت و حتی تا ابد برایت بهترین خواهد بود، آگاهی کامل دارد.

6. خدای پدر به حدّی دوستت دارد که تو را اصلاح می کند.

ممکن است با این مسئله مشکل داشته باشی، به خصوص اگر توسط پدر خود به جای اینکه با انگیزۀ عشق و محبت انضباط شده باشی با خشم و عصبانیت و بدون محبت او روبرو شده باشی. کلام خدا در امثال سلیمان 3: 11-12 می‌ فرماید: «تأدیب خداوند را خوار مشمار، و از توبیخ او بیزاری مجو، زیرا خداوند آنان را که دوست می دارد، تأدیب می کند چنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست.»

کتاب مقدس این را نیز گوشزد می کند که: «آن که چوب را باز می دارد، از فرزندش نفرت می کند، اما آن که فرزندش را دوست می دارد، به سعی تمام او را ادب خواهد کرد.» (امثال سلیمان 13: 24). آیا تا به حال برایت پیش آمده که خدا از بخشیدن چیزی که دوستش داشتی، خودداری کرده و یا چیزی را که دوست داشتی، از تو گرفته؟ مطمئن باش که از دو حال خارج نبوده: یا پدر آسمانی تو در حال محافظت از تو بوده و یا از روی عشق و محبت خود در حال اصلاح تو بوده و خواسته تو را تربیت کند.

7. زمان بندی خدای پدر کامل و بی نظیر است.

خدا نه اشتباه می کند و نه فراموش می کند. و بر خلاف پدران زمینی ما، زمان بندی او همیشه کامل است. وقتی او چیزی را از تو دریغ می کند، لزوماً به این دلیل نیست که او از تو عصبانی است یا تو را تنبیه می کند یا نسبت به نگرانی های قلب تو بی توجه است. کتاب مقدس در مزمور 84: 11 به ما می‌فرماید: «هیچ چیز نیکو را دریغ نمی دارد، از آنان که در راستی گام برمی دارند.»

اگر در راستی قدم می زنی و از خدا چیز خوبی می‌خواهی و او انجام نمی‌دهد، مطمئن باش که آن چیز یا به صلاح تو نیست و یا موعدش نرسیده. به او اعتماد کن. به آنچه او می داند اعتماد کن. به زمان بندی او اعتماد کن. و به فرآیندی که اجازه می دهد از آن عبور کنی، اعتماد کن. او به خوبی می داند چگونه در زمان مناسب هدایای خوب و نیکو به تو ببخشد.

8. خدای پدر حکمت را سخاوتمندانه به ما می بخشد.

آیا پدری داشتی که خود را به نوعی از کمک و یاری رساندن به تو عقب کشیده؟ آیا اتفاق افتاده از کسی مشورتی بخواهی و او به تو بگوید چون آخرین باری که به تو نصیحت کردم گوش ندادی، دیگر مشورتی به تو نمی دهم؟ خدای پدر چنین نیست.

یعقوب ۱: ۵ می‌فرماید: «اگر از شما کسی بی بهره از حکمت است، درخواست کند از خدایی که سخاوتمندانه و بدون ملامت به همه عطا می کند، و به وی عطا خواهد شد.» این آیه به این معناست که پدر آسمانی شما هرگز نخواهد گفت: «پیش از این یک بار به تو حکمت دادم و تو از آن استفاده نکردی، بنابراین دیگر به تو چنین حکمتی نمی دهم.» او حکمت را به همه و بدون هر گونه عیب جویی، سخاوتمندانه می بخشد.

9. خدای پدر به تو آزادی انتخاب بخشیده.

در حالی که خدای پدر مانند پدر زمینی ات از تو انتظاراتی دارد، وقتی مسیری متفاوت انتخاب می کنی تو را از فرزندی محروم نمی کند و خود را از زندگی تو کنار نمی کشد. او پدری است با حکمت، پرمحبت و صبور. او منتظر می ماند. و او در حق آنان که خدا را دوست می دارند و بر طبق ارادۀ او فرا خوانده شده اند، همۀ چیزها را با هم برای خیریت آن ها به کار می گیرد. (رومیان 8: 28) این بدان معناست که وقتی بالآخره به بهترین نقشۀ او برای زندگی ات بر می گردی، متوجه می‌شوی که نقشۀ خدا چیزی بوده که واقعاً در طلب آن بوده ای. و همچنین در می یابی که او می تواند از آن نقطه به بعد از این اشتباه تو برای خیریت تو در زندگی ات استفاده کند.

10. خدای پدر تو را از نزدیک و صمیمانه می شناسد.

این یکی از عمیق ترین نیازهای نسل بشر است یعنی به طرزی صمیمی و نزدیک شناخته شدن. با این حال، گاهی اوقات به دلیل ترس از طرد شدن یا از دست دادن علاقۀ یک شخص به ما، از اینکه متوجه شود که واقعاً چه کسی هستیم، خود را پنهان ‌کنیم. کتاب مقدس می فرماید که خدای پدر تو را از نزدیک و از صمیم قلب می شناسد.

در مزمور 139، داود گفت: «خداوندا، تو مرا آزموده و شناخته ای. تو از نشستن و برخاستنم آگاهی، و اندیشه هایم را از دور می دانی. تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیده ای و با هم، راههایم آشنایی.»(مزمور 139: 1-3). خدای پدر از افکار تو قبل از اینکه فکر کنی و گفتار تو، قبل از این که به زبان بیاوری و اعمال تو، قبل از اینکه انجام دهی آگاه است. و با تمام این شناخت صمیمانه ای که از تو دارد، مانند پدری کامل به عشق ورزیدن به تو ادامه می دهد.

64 آیۀ کتاب مقدس در بارۀ خدای پدر:

افسسیان 4: 6، اول قرنتیان 8: 6، تثنیه 32: 6، اشعیا 64: 8، اعمال رسولان 17: 24-28، هوشع 11: 1، مزمور 103: 13، ارمیا 3: 19، دوم قرنتیان 1: 3، مزمور 68: 5، متی 6: 26، لوقا 12: 29-31، متی 7: 11، لوقا 11: 13، تثنیه 8: 5، امثال سلیمان 3: 11-12، عبرانیان 12: 5-6، متی 3: 17، مرقس 1: 11، لوقا 3: 22، متی 11: 27، لوقا 2: 49، یوحنا 5: 17-18، یوحنا 17: 11، یوحنا 20: 17، رومیان 15: 6، افسسیان 1: 3، اول پطرس 1: 3، اول یوحنا 1: 3، ارمیا 31: 9، خروج 4: 22، تثنیه 14: 1، اشعیا 63: 16، ملاکی 2: 10، دوم سموئیل 7: 13-14، اول تواریخ 17: 12-13، مزمور 2: 7، مزمور 89: 26-27، متی 6: 9، لوقا 11: 2، دوم قرنتیان 6: 18، غلاطیان 3: 26، اول یوحنا 2: 13، یوحنا 1: 12-13، رومیان 8: 14-17، غلاطیان 4: 5-7، اول یوحنا 3: 1، متی 5: 48، افسسیان 4: 3-6، متی 23: 9، افسسیان 3: 14-15، متی 12: 50، مرقس 3: 35، لوقا 8: 21، رومیان 8: 29، عبرانیان 2: 11، رومیان 8: 17، لوقا 12: 32، غلاطیان 3: 29، کولسیان 1: 12، تیطس 3: 7، اول پطرس 1: 17، افسسیان 3: 14 و عبرانیان 12: 9

گردآوری و اقتباس از: کشیش ورژ باباخانیان