خدای خلقت

خدای خلقت:

“در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید”. (پیدایش 1: 1)

1) خدا درکتاب مقدس به عنوان علت به وجود آمدن همه موجودات، که خود نامحدود، ابدی و قائم به ذات است، آشکار شده است.

همانطور که موسی نیز تائید می کند “قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و ربع مسکون را بیافرینی از ازل تا به ابد تو خدا هستی” (مزمور 90: 2). خدا همیشه وجود داشته است. به عبارت دیگر خدا به صورت ابدی و نامحدود قبل از خلقت جهان فانی وجود داشته است. او برتر، مستقل و مقدم بر همه مخلوقاتی است که در آسمان و زمین وجود دارند (1تیموتائوس 6: 16؛ کولسیان 1: 16).

2) خدا به صورت وجودی دارای شخصیت که آدم و حوا را به “شباهت خود آفرید”، آشکار گردیده است (پیدایش 1: 27؛ 1: 26).

به دلیل اینکه آدم و حوا به شکل خدا آفریده شدند می توانستند با خدا ارتباطی شخصی و دوستانه برقرار ساخته و او را پیروی کنند.

3) خدا همچنین به صورت موجودی اخلاقی که همه چیز را نیکو و بدون گناه آفرید، آشکار شده است.

بعد از اینکه خدا خلقت را به پایان رسانید، آنچه را که انجام داده بود بررسی کرد و همه چیز را نیکو یافت (پیدایش 1: 31). از آنجا که آدم و حوا به شکل و شباهت خدا آفریده شدند آنان نیز بدون گناه بودند (پیدایش 1: 26). گناه وقتی وارد حیات انسان گردید که حوا توسط مار یا شیطان وسوسه شد (پیدایش 3؛ رومیان 5: 12؛ مکاشفه 12: 9).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس