اینک تو را بر کف دست‌های خود نقش نمودم!

اینک تو را بر کف دست‌های خود نقش نمودم!
(اشعیاء ۱۶:۴۹)

بهار در راه است. گرمای زمین بـرفها را آب کرده و خیلی‌ها رد پای مهربانی‌هایت بر روی برفهای سرد را به یاد نمی‌آورند که چطور در سرمای زمستانی راهت را دور می‌کردی به سراغشان می‌رفتی تا دلشان گرم و حالشان خوب شود.

اکثر آدمها همین‌اند؛ وقتی حالشان خوبست روزهایی که حالشان بد بوده را به یاد نمی‌آورند. مانند دستۀ تبری که نمی‌خواهد گذشتۀ خود را به یاد آورد. این طبیعت آنهاست و آنها طبیعت خودشان را زندگی می‌کنند.

نگذار بی‌مهری این‌گونه افراد حس مهربانی‌ات را خدشه‌دار کند.
نگذار هویت ناب و زیبایت را تغییر دهند.
نگذار تو را از آنچه هستی به آنچه خودشان هستند تبدیل کنند.
نگذار به خاطر فراموشکاریِ دیگران زندگی کردن فراموشت شود.

به خاطر باورهای خودت، انسان بودن را زندگی کن تا انسانیتت قربانی رفتار غیر انسانی دیگران نشود. زیرا انسانیت تو ریشه در ایمان به باورهای خودت دارد نه در باور و رفتار دیگران. کلام خدا می‌گوید: خدا بی‌انصاف نیست که مهربانی‌هایت را فراموش کند (عبرانیان ۱۰:۶).

شاید ردّ پای مهربانی‌ات بر روی برفها آب شود و از بین برود ولی هرگز از روی قلب گرم خدا پاک نخواهد شد. خدا می‌گوید مهربانی‌های تو را بر کف دست‌های خودم نقش کرده‌ام.

جلیل سپهر
@jalilsepehr