آیا عیسی مسیح قادر به گناه کردن بود؟

 این سوال جالب شامل دو وجه است. مهم است به یاد داشته باشیم که سوال این نیست که آیا عیسی مسیح گناه کرد یا نه. هر دو وجه، همان طور که کتاب مقدس به روشنی بیان می‌‌کند، موافقند که عیسی مسیح گناهی مرتکب نشد (دوم قرنتیان ۲۱:۵؛ اول پطرس ۲۲:۲.(سوال این است که آیا عیسی مسیح قادر به گناه کردن بود؟ کسانی‌ که به قائل به ممکن الخطا بودن نیستند، معتقدند که عیسی مسیح نمی‌توانست گناه کند. و کسانی‌ که قائل به ممکن الخطا بودن هستند، معتقدند که مسیح می‌توانست گناه کند، ولی‌ مرتکب آن نشد. بر اساس آموزه ی روشن کلام مقدس، عیسی مسیح نمی‌توانست گناه کند. اگر او می‌توانست گناه کند، تا همین امروز هم قادر به گناه کردن بود، چون او ماهیت خود را همان طور که بر زمین بود حفظ کرده است. او خداوند در جسم بود، و تا ابد همان گونه خواهد ماند ، دارای الوهیت کامل و انسانیت کامل، بسیار متحد در یک فرد آن چنان که غیر قابل تفکیک از هم باشند. معتقد بودن به اینکه عیسی مسیح می‌توانست گناه کند، همانند اینست که معتقد باشیم خدا می‌‌تواند گناه کند. "زیرا اراده خدا بر آن قرار گرفت که او دارای الوهیت کامل باشد" (کلوسیان ۱۹:۱). کلوسیان ۹:۲ می افزاید: "زیرا الوهیت به طور کامل در مسیح در قالب جسم مجسم شد".

اگر چه عیسی مسیح یک انسان کامل است، او با همان طبیعت گناه کار که ما با آن متولد شده ایم، متولد نشد. او به حتم همان طور که ما وسوسه می‌شویم، وسوسه شد، یعنی شیطان او را مورد آزمایش قرار داد، اما او بیگناه باقی‌ ماند، زیرا خدا نمی‌تواند گناه کند. این با اصل ذات او در تناقض است، ( متی ۱:۴؛ عبرانیان ۱۸:۲، ۱۵:۴؛ یعقوب ۱۳:۱). گناه در لغت به معنای تخطی از قانون شریعت است. خداوند شریعت را بنا نهاد، و طبعا قوانین شریعت روش خداوند است، بنا براین، گناه کردن بنا به اصل ذات خداوند برای او میسر نیست.

وسوسه شدن، به خودی خود، گناه نیست. شخصی‌ ممکن است شما را به انجام کاری که هیچ تمایلی به انجام آن ندارید وسوسه کند، همانند قتل یا انحراف جنسی‌. شما احتمالا اصلا هیچ تمایلی به شرکت در آن امور ندارید، اگر چه چون کسی‌ امکان آن را پیش روی شما قرار داده است، وسوسه می‌‌شوید. حداقل دو معنا برای کلمه ی "وسوسه شده" وجود دارد.

۱) داشتن یک پیشنهاد گناه کارانه که توسط شخصی‌ یا چیزی خارجی‌ و یا توسط طبیعت گناه کار خودتان به شما پیشنهاد می‌‌شود.

۲) در نظر داشتن شرکت در انجام آن عمل گناه کارانه، یا لذت و پیامد‌های آن در ذهن به نحوی که گویی آن عمل در ذهن فرد انجام می‌پذیرد.

معنای اول هیچ عمل یا فکر گناه آلوده‌ای را توصیف نمی‌‌کند؛ ولی‌ معنای دوم این گونه نیست. اگر شما در مورد گناهی فکر کنید و تصور کنید که چگونه ممکن است بتوانید آن را به انجام برسانید، شما به مرز گناه رسیده اید. وسوسه شدن عیسی مسیح به صورت معنای اول بود، با این تفاوت که او هیچ گاه توسط طبیعت گناه کار خود وسوسه نشد زیرا چنین چیزی در او وجود نداشت. شیطان به مسیح اعمالی مشخصا گناه کارانه را پیشنهاد داد، ولی‌ او هیچ تمایل درونی‌ بر انجام آنها نداشت. لذا او همان گونه که ما وسوسه می‌شویم، وسوسه شد، اما بی گناه ماند.

افرادی که قائل به ممکن الخطا بودن مسیح هستند، باور دارند که اگر مسیح قادر به گناه کردن نبود، او هیچگاه به واقع نمی‌توانست وسوسه شدن را تجربه کند، و بنابراین نمی‌توانست با کشمکش و وسوسه‌های ما در مقابل گناه همدردی کند. لازم است به یاد داشته باشیم که برای اینکه کسی‌ متوجه چیزی باشد لزوما نباید آن را تجربه کند. لازم است به یاد داشته باشیم که برای اینکه کسی‌ متوجه چیزی باشد لزوما نباید آن را تجربه کند. خدا از همهٔ امور آگاه است. در حالی‌ که او هیچ گاه تمایلی به انجام گناه نداشته است، و قطعا هیچ گاه گناه نکرده است ، ولی خدا گناه را درک می‌کند و می‌شناسد. او می داند که وسوسه شدن چگونه است. عیسی مسیح می تواند با وسوسه شدن‌های ما همدردی کند چون او آن را می شناسد، و نه اینکه همان چه را که ما تجربه کرده ایم، "تجربه کرده است".

عیسی مسیح می داند که وسوسه شدن چگونه است، ولی‌ او گناه را تجربه نکرده است و این او را از کمک کردن به ما باز نمی‌‌دارد. ما با گناهانی که برای انسانها مشترک است وسوسه شده ایم (اول قرنتیان ۱۳:۱۰). این گناهان معمولاً به سه دسته قابل تقسیم اند: هوس‌های چشم، هوس‌های تن و غرور زندگی (اول یوحنا ۱۶:۲ شاه جیمز). وسوسه و گناه حوّا، و وسوسه عیسی مسیح را بررسی کنید، خواهید یافت که هر دو وسوسه از این سه دسته می‌‌آیند. عیسی مسیح از همه‌ٔ جهات، و در تمامی‌ مکان ها، دقیقا همچون ما وسوسه شد، ولی‌ کاملا مقدس باقی‌ ماند. اگر چه طبیعت آلوده ما تمایل درونی‌ به انجام گناه دارد، ما توانایی غلبه بر گناه را، به وسیله عیسی مسیح ، یافته ایم چون ما دیگر بندهٔ گناه نیستیم، بلکه بندهٔ خداوندیم.( رومیان ۶، بالاخص آیه ۲ و ۱۶-۲۲).

منبع: www.gotquestions.org