آیا خدا ما را سخت دل می سازد یا مقاومت از جانب ما است؟

⁉️❓ « عیسا گفت: آیا چون مرا دیدی ایمان آوردی؟ خوشا به حال آنان که نادیده، ایمان آورند.» (یوحنا ۲۰: ۲۹)

آیا از آن دسته کسانی هستید که می خواهید عیسا برایتان معجزه ای کند تا به او ایمان آورید؟
سؤال مهمی که مطرح می شود این است که:
چرا بعضی اشخاص، حتی با دیدن معجزه هم ایمان نمی آورند؟
برای پاسخ، به چند نمونه از کتاب مقدس بطور اختصار می پردازم.
یک مثال بارز، فرعون مصر است که در زمان موسا، با دیدن معجزات عظیم، همچنان سرسختانه از ارادۀ خدا برای آزادی قوم اسرائیل، مقاومت می کند.
در رسالۀ رومیان ۹: ۱۷و۱۸ می خوانیم: «پس خدا بر هر که بخواهد رحم می کند و هر که را بخواهد سخت دل می سازد.»
آیا این آیه خدا را مسبب سخت دلی فرعون می داند؟
در آیۀ ۱۷ می گوید: «تو را به همین منظور برانگیختم تا قدرت خود را در تو ظاهر سازم، و نامم در تمامی جهان اعلام گردد.»
فرعون با مقاومت و سرسختی تمام، در برابر خواست و ارادۀ خدا ایستاد. او با مخالفت های بسیار فرصت های زیادی را از دست داد.
گناه، قلب اشخاص را سخت می کند. انسان ها هر چه بیشتر گناه کنند، بیشتر از خدا دور شده و اشتیاق و رغبت آن ها برای شنیدن کلام خدا و دانستن ارادۀ او از بین می رود.
آن ها صدای خدا را تشخیص نمی دهند و در راه های خود گمراه می شوند.
در مزمور ۹۵: ۷ خدا هشدار می دهد: «…. امروز، اگر صدای او را می شنوید، دل‌های خود را سخت مسازید،…» پس سرسختی و مقاومت افراد به دست خودشان است. آن ها خود مسبب سخت دلی خود می شوند.
هرگاه کسی در مقابل ارادۀ خدا مقاومت کند، به تدریج قلب او مانند سنگ، سخت می گردد. او نمی تواند وضعیت وخیم خود را درک کند و در جهالت و تاریکی می ماند (افسسیان ۴: ۱۷و۱۸).
این افراد باید مسئولیت پیامد آن را نیز بپذیرند.
چنین اشخاصی از رحمت خدا محروم شده و در نهایت به سرنوشتی مانند سرنوشت فرعون دچار می گردند.

نمونۀ دیگر، فریسیان هستند.
کسانی که زنده شدن ایلعاذر را دیده بودند، نزد فریسیان رفته و از کارها و معجزات عیسا به آن ها خبر دادند. لیکن نه تنها ایمان نیاوردند بلکه جلسه‌ای ترتیب دادند و می گفتند که اگر عیسا را واگذاریم، همه به او ایمان می آورند و رومیان می آیند و مکان و این قوم را از دست ما در می آورند (یوحنا ۱۱: ۴۵-۴۸)
چرا فریسیان با اینکه معجزات عیسا را می دیدند، نمی توانستند ایمان آورند؟
جواب این است:
چون دیدگاه شان روحانی نبود بلکه سیاسی و جسمانی.
دیدگاهی که منافع و مقامشان را مدٌ نظر داشت نه امور روحانی را.
چشمان آن ها کور و ذهن شان تاریک شد. قلبشان سخت و افکارشان از حقیقت دور گشت.
در نهایت عیسا را که سرچشمۀ حیات است را کشتند، امٌا خدا او را از میان مردگان برخیزانید (اعمال رسولان ۳: ۱۵).

فریسیان به دنبال آیات و نشانه ها از آسمان بودند.
عیسا بارها بر روی زمین معجزات به عمل آورد ولی پیش فرض آنها این بود که او به واسطۀ بعلزبول، رئیس دیوها (شیطان) این کارها را انجام می‌دهد (متا ۱۲: ۲۲-۳۷). بنابراین از مسیح می خواهند تا از آسمان آیات و معجزات ظاهر کند.
کسانی که قلب خود را در برابر کلام خدا و ندای روح القدس سخت می کنند، هیچ جوابی از خدا نخواهند یافت.
آن ها عامدانه هر معجزه ای را با عقل و خِرَد خود توجیه می کنند. درنتیجه ایمان آوردن برای آنها امری است محال.
عیسای خداوند فرمود که هیچ آیتی به آنها داده نخواهد شد، جز آیت یونس نبی که همان ایمان آوردن به مرگ و قیام عیسای مسیح خداوند است.

در معجزۀ شفای کور مادرزاد (یوحنا ۹)، فریسیان آن شخص را به سبب شهادتی که دربارۀ عیسا داد، از کنیسه اخراج کردند.
مسیح خداوند خود را آشکارا به عنوان پسر خدا به او معرفی می کند. او نه تنها به او ایمان می آورد بلکه او را پرستش نیز می کند.
عیسا فرمود: “من برای داوری به این جهان آمده ام تا کوران بینا و بینایان کور شوند.” (یوحنا ۹: ۳۹)
فریسیان می پرسند: «آیا ما نیز کوریم؟»
کوری روحانی، نتیجۀ مقاومت فرد در مقابل کلام خداست که بوجود می آید.
او از لحاظ روحانی کور شده و قادر بر دیدن اعمال محبت آمیز خدا نیست و از ایمان آوردن امتناع می ورزد.
تنها راه نجات برای این گونه افراد این است که در برابر خدا فروتن شده، از راه های بد خود دست کشیده، توبه کنند تا نجات یافته، شفا یابند.

«من چون نوری به جهان آمده ام تا هر که به من ایمان آوَرَد، در تاریکی نماند.» (یوحنا ۱۲: ۴۶).❓⁉️

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.