سه نکته مهم که هنگام مواجه شدن با دره ها  می بایست به خاطر بسپارید! (تأملی در مزمور 23)

احتمالاً بارها و بارها مزمور 23 را خوانده‌اید. و حتماً آن را موعظه کرده‌اید، و حتی ممکن است آن را در بستر مرگ افرادی که به آن‌ها خدمت کرده اید، خوانده باشید.

امروز، می خواهیم دوباره آن را بخوانیم. مزمور 23 برای دره‌هایی که در زندگی با آنها روبرو هستیم به ما دلگرمی می بخشد و این روزها با برخی دره‌ها روبرو هستیم. با گسترش یک بیماری همه‌گیر در سراسر جهان، با نگرانی‌های بهداشتی و مالی روبرو هستیم. این روزها فقط برای کسانی که به آن‌ها خدمت می‌کنیم دشوار نیست بلکه  روزهای سختی برای ما کشیشان و شبانان نیز هست.

مزمور 23 به آنچه در این ایام تجربه می کنیم، امید فوق‌العاده‌ای می‌بخشد. از طریق این باب، خدا سه حقیقت اساسی را  به ما یادآور می شود که می‌توانیم هنگام ترس به آن‌ها متوسل شویم.

ما تنها نیستیم!

خدا در دره ها به همراه ما است. مزمور 23: 4 می‌گوید: " حتی اگر از تاریک ‌ترین وادی نیز بگذرم، از بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با منی؛ عصا و چوبدستی تو قوت قلبم می‌بخشند." (ترجمه هزاره نو).  شما با برگشتن به سمت نور با سایه‌های زندگی مقابله می‌ کنید. نمی‌توانید هم سایه را ببینید و همزمان به نور چشم دوخته باشید. عیسی مسیح گفت: "من نور جهانم. هر که از من پیروی کند، هرگز در تاریکی راه نخواهد پیمود، بلکه از نور زندگی برخوردار خواهد بود." (یوحنا 8: 12، ترجمه هزاره نو). از تمرکز کردن بر آنچه از آن می ترسید دست بردارید و به عیسی نگران باشید. او همین حالا با شما است. وقتی تمرکز خود را از ترس برمی‌دارید، می‌توانید بر خدا و کارهایی که می‌خواهد از طریق شما انجام دهد بیشتر متمرکز شوید. ممکن است او را نمی بینید اما او همیشه حاضر است.

دره‌ها برای یک ایمان‌دار در مقایسه با شخص بی ایمان بسیار متفاوت هستند. این تفاوت بخاطر عدم وجود تاریکی نیست. بلکه بخاطر حضور شبان اعظم با آنها است.

خدا از  مشکلات ما هدفی دارد.

مزمور 23 به ما می‌گوید، خدا بارها و بارها برای خیریت ما عمل می کند. او همه نیازهای ما را برآورده می سازد (آیه 1)، به ما آرامی می بخشد (آیه 2)،  قدرت می‌دهد و در مسیر صحیح سوق می‌دهد (آیه 3). مزمور 23: 6 می‌گوید: “نیکی و محبت تو ای خداوند در تمام زندگی با من خواهد بود." (ترجمه تفسیری). پیام غیرقابل تغییر کتاب مقدس این است که خدا نمی‌تواند بد باشد. در حالی که از این دره‌ها عبور می کنیم، لازم است به یاد داشته باشیم که خدا از این روزهای دشوار برای خیریت ما استفاده خواهد کرد. خدا مایل است که ما اوقات دشوار زندگی را تجربه  کنیم و از آنها برای شکل گیری شخصیت ما استفاده کند. پولس این را در رومیان 5: 3-4 به ما می‌گوید: "نه تنها این، بلکه در سختی‌ها نیز فخر می‌کنیم، زیرا می‌دانیم که سختی‌ها بردباری به بار می‌آورد، و بردباری شخصیت را می‌سازد، و شخصیت سبب امید می‌گردد." (ترجمه هزاره نو)

هوشع  2: 15 می گوید: " و وادی عَخور(آشفتگی) را به دروازه امید بدل خواهم ساخت." (ترجمه هزاره نو). خدا این را از طریق دره‌ های امروز ما که با آنها روبرو هستیم، عملی می سازد. او این کار را با مهارت خاصی انجام می دهد.

به عنوان یک ایمان‌دار مسیحی، می‌توانیم کاملاً یقین داشته باشیم که در رنجهای ما هدفی وجود دارد.

پاداش ما برای همیشه خواهد ماند.

مهم نیست چه اتفاقی برای بدن‌های زمینی ما می‌افتد، این پایان ماجرا نیست. آسمان، با وجود هر دره‌ای که امروزه از آن عبور می‌کنیم، می ارزد. در آنجا ما به خاطر وفاداری خود در طول حیات خود بر زمین، پاداش خواهیم یافت.

کتاب مقدس می‌فرماید که آسمان ​​واقعی است و ما برای همیشه در آنجا خواهیم بود. هیچ درّه‌ای، هر قدر هم که طویل به نظر برسد، برای مدت طولانی دوام نخواهد داشت.

دوم قرنتیان 4: 17می گوید، "زیرا رنج‌های جزئی و گذرای ما جلالی ابدی برایمان به ارمغان می‌آورد که با آن رنج‌ها قیاس‌پذیر نیست." (ترجمه هزاره نو).

نمی دانم شما این درّه را چگونه تجربه می‌کنید. نمی‌دانم چه ترسی شما را به شب زنده داری وا می‌دارد. شاید از بیمار شدن ترسان باشید  و یا از مریض شدن افرادی که دوستشان دارید ترسیده‌اید. شاید از اینکه مجبور به بستن کلیسایتان شده اید هراسانید.

اما می‌دانم که شبانی به همراه خود دارید که در این درّه با شما قدم می‌زند. یقین دارم که خدا در این وضعیت به خوبی عمل خواهد کرد. اطمینان دارم که این درّه ها دوام نخواهند داشت.

امروز لحظه ای برای کشف مزمور 23 درنگ نمایید – نه فقط برای افرادی که در این دره با آن‌ها قدم می زنید بلکه برای خود و خانواده‌ تان نیز.

در حالی که توجه ما به ابدیت است، با هم در این دره قدم خواهیم زد. مکاشفه یوحنا 21: 4 به ما می‌گوید: " او [خدا] هر اشکی را از چشمان آن‌ها پاک خواهد کرد، و دیگر مرگ نخواهد بود؛ و ماتم و شیون و درد وجود نخواهد داشت، زیرا چیزهای اول سپری شد." (ترجمه هزاره نو).

آنچه در حال تجربه آن هستید، پایان داستان نیست.

نوشته کشیش ریک وارِن

ترجمه ناجیه راعی