کتاب مقدس در بارۀ شفاعت ایماندار چه می گوید؟

کتاب مقدس در بارۀ شفاعت ایماندار چه می گوید؟

 خیلی وقت ها در کتاب مقدس آمده است که قوم خدا به جهت دعای شفاعتی با یکدیگر جمع شده اند و بارها نمونه هایی از دعاهای پر قدرت و شایان توجه را ذکر کرده است:

(۱) در عهد عتیق، دعای شفاعتی برای قوم خدا توسط پادشاهان (اول تواریخ ۲۱: ۱۷؛ دوم تواریخ ۶: ۱۴-۴۲)، انبیا (اول پادشاهان ۱۸: ۴۱-۴۵؛ دانیال ۹) و کاهنان (عزرا ۹: ۵-۱۵؛ یوئیل ۱:۱۳؛ ۲: ۱۷-۱۸)، با نمونه هایی شایان توجه به تصویر کشیده شده است. دعاهای ابراهیم برای اسماعیل (پیدایش ۱۷: ۱۸) و سدوم و عموره (پیدایش ۱۸: ۲۳-۳۲)، دعاهای داود برای یکی از پسرانش (دوم سموئیل ۱۲: ۱۶؛ اول تواریخ ۲۹: ۱۹) و دعای ایوب برای فرزندانش (ایوب ۱: ۵). ما در زندگی موسی شاهد قدرت ماورای طبیعی دعای شفاعتی هستیم که در عهد عتیق آمده است. او بارها به حضور خدا رفت و با التماس به جهت جان و آیندۀ قوم برگزیدۀ خدا شفاعت کرد. برای مثال، بعد از این که اسرائیلیان علیه خدا طغیان کردند و از ورود به کنعان سر باز زدند، خدا به موسی گفت که می تواند همۀ آن ها را نابود کند و قوم بزرگ تری از طریق موسی به وجود آورد (اعداد ۱۴: ۱-۱۲). پس موسی این موضوع را به حضور خدا برد و در دعا برای مردم به حضور او التماس کرد (اعداد ۱۴: ۱۳-۱۹). خدا در نتیجۀ دعای موسی گفت: «من آن ها را مطابق دعای تو بخشیده ام» (اعداد ۱۴: ۲۰؛ خروج ۳۲: ۱۱-۱۴؛ اعداد ۱۱: ۲؛ ۱۲: ۱۳؛ ۲۱: ۷؛ ۲۷: ۵؛ ر.ک. به مقالۀ دعای تأثیر گذار)، شفیعان دیگری که ذکرشان در عهد عتیق رفته است عبارتند از: ایلیا (۱پادشاهان ۱۸: ۲۱-۴۶؛ یعقوب ۵: ۱۶-۱۸)، دانیال (دانیال ۹: ۲-۲۳) و نحمیا (۱: ۳-۱۱).

(۲) عهد جدید نیز نمونه های بسیاری از دعاهای شفاعتی را ذکر کرده است:

اناجیل (چهار نگارش مستندی که زندگی عیسی را شرح می دهند: متی، مرقس، لوقا و یوحنا) نشان می دهند که چطور والدین و افراد دیگر برای عزیزانشان شفاعت می کنند. والدین کودکان مریض به عیسی التماس کردند تا بچه هایشان را شفا دهد (مرقس ۵: ۲۲-۴۳؛ یوحنا ۴: ۴۷-۵۳)؛ مردی به جهت شفای خدمتکارش التماس نمود (متی ۸: ۶-۱۳)؛ و مادر یعقوب و یوحنا در حضور عیسی به جهت پسرانش شفاعت کرد (متی ۲۰: ۲۰-۲۱).

(۳) کلیسای عهد جدید بارها برای اشخاص مختلف شفاعت می کرد. برای مثال کلیسای اورشلیم برای رهایی پطرس از زندان گرد هم آمد و دعا کرد (اعمال ۱۲: ۵ و ۱۲). کلیسای انطاکیه برای موفقیت مأموریت پولس و برنابا دعا کرد (اعمال ۱۳: ۳). یعقوب به طور خاص به رهبران کلیسا تعلیم می دهد که برای بیماران دعا کنند (یعقوب ۵: ۱۲) و به همۀ مسیحیان می آموزد که «برای یکدیگر دعا کنند» (یعقوب ۵: ۱۶؛ عبرانیان ۱۳: ۱۸-۱۹). پولس یک قدم نیز فراتر می رود و می گوید که برای همگان دعا کنید (اول تیموتائوس ۲: ۱-۳).

(۴) پولس رسول در این میان شایان توجهی ویژه است. (پولس پیشتاز بشارت رسانی به امت هاست، یعنی به مردمی که یهودی نبودند بشارت می داد و یکی از رهبران کلیسای اولیه بود. او چندین جماعت مسیحی را بنیان نهاد و بسیاری از رساله های عهد جدید را نگاشت) او در بسیاری از رساله هایش ذکر می کند که برای اشخاص و کلیساهای مختلف در دعاست (برای مثال رومیان ۱: ۹-۱۰؛ دوم قرنتیان ۱۳: ۷؛ فیلیپیان ۱: ۴-۱۱؛ کولسیان ۱: ۳ و ۹-۱۲؛ اول تسالونیکیان ۱: ۲-۳؛ دوم تسالونیکیان ۱: ۱-۱۲؛ دوم تیموتائوس ۱: ۳؛ فلیمون ۱: ۴-۶). گاهی او دعایش را در رساله اش آورده است (برای بارها مثال افسسیان ۱: ۱۵-۱۹؛ ۳: ۱۴-۱۹؛ اول تسالونیکیان ۳: ۱۱-۱۳). در عین حال پولس به کرّات از کلیساها می خواهد که برایش دعا کنند زیرا می دانست که تنها با قدرت دعاست که خدمتش در حدّ کمال مؤثر واقع خواهد شد (رومیان ۱۵: ۳۰-۳۲؛ دوم قرنتیان ۱: ۱۱؛ افسسیان ۶: ۱۸-۲۰؛ فیلیپیان ۱: ۱۹؛ کولسیان ۴: ۳-۴؛ اول تسالونیکیان ۴: ۳-۴؛ اول تسالونیکیان ۵: ۲۵؛ دوم تسالونیکیان ۳: ۱-۲).