چگونه عیسی مسیح روز سبت (استراحت) ما می باشد؟

نکته کلیدی برای درک اینکه چرا عیسی مسیح روز سبت (روز استراحت) ما می باشد ریشه در واژه عبری “سبت” به معنی “روز استراحت ، روزی که نباید در آن کار کرد” دارد. منشاء این روز به زمان آفرینش هستی باز می گردد. بعد از آفرینش آسما نها و زمین در طول شش روز، “ و خدا در روز هفتم، کار خویش را به پایان رسانید؛ پس او در هفتمین روز، از همه کار خویش بیاسود." (پیدایش فصل 2 آیه 2). این بدان معنی نیست که خدا خسته شده بود و نیاز به استراحت داشت. می دانیم که خدا قادر مطلق است. حتی دشوارترین کارها نیز ذره ای از قدرت و انرژی او نمی کاهد. پس اینکه خدا در روز هفتم به استراحت پرداخت به چه معناست؟ به سادگی می توان گفت که او از کار دست کشید و استراحت کرد. دانستن این نکته برای درک روز سبت و نقش عیسی مسیح به عنوان روز سبت ما مهم است.

خدا از مثال استراحت خود در روز هفتم خلقت استفاده کرد تا روز سبت را برای قوم خود بنیان نهد. در خروج فصل 20 آیه های 8 تا 11 و تثنیه فصل 5 آیه های 12 تا 15، خدا چهارمین فرمان از ده فرمان را برای قوم اسرائیل تعیین می کند و دستور این است که روز سبت را به خاطر بسپارید و آن را مقدس بشمارید. اسرائیلی ها باید یک روز از هفت روز هفته را استراحت کنند و دست از کار بکشند و همین قانون را برای حیوانات و خدمتکاران خود نیز اجرا کنند. این عمل یک استراحت مطلق از کار بود. هرکاری که آنها مشغول انجام آن بودند باید در این روز کنار گذاشته می شد. (لطفا مقاله ما درباره روز سبت، شنبه ها یا یک شنبه ها، و نگه داشتن روز سبت را مطالعه کنید). روز سبت تعیین شد تا مردم در آن روز کاملا استراحت کنند و روز جدیدی را از فردای آن روز آغاز نمایند.

زوایای مختلف روز سبت، نمادی از آمدن مسیح بود، که استراحت همیشگی از کار و زحمت (کار و زحمت برای رسیدن به نجات و رستگاری با تکیه بر اعمال خودشان) را برای ایمانداران فراهم آورد. بر اساس قوانین عهد قدیم، یهودی ها دائماً نگران اعمالشان بودند تا خود را مقبول خدا سازند. آنها سعی می کردند تا ازتعداد بیشماری از بایدها و نبایدها در قوانین آیینی، قانون معبد و قانون مدنی و غیره تبعیت کنند. البته که آنها نمی توانستند از همه این قوانین تبعیت کنند، بنابراین خدا برای آنها امکان تقدیم قربانی را فراهم آورد تا بتوانند با تقدیم قربانی ها و بخشیده شدن گناه، دوباره رابطه خود را با خدا بطور موقتی برقرار کنند. همانطور که باید بعد از روز سبت دوباره کار و تلاش را شروع می کردند، این کار را باید در رابطه با قربانی هایشان برای بخشیده شدن گناهان نیز دوباره تکرار می کردند. عبرانیان فصل 10 آیه 1 می گوید که " شريعت فقط سایه چیزهای نیکوی آینده است، نه صورت واقعی آنها. از همین رو، هرگز نمی تواند با قربانیهایی که سال به سال پیوسته تکرار می شود، آنان را که برای عبادت نزدیک می آیند، کامل سازد." با این وجود، همه این قربانی ها اشاره ای به آینده دارد. این قربانی ها برای پیشگویی درباره آمدن قربانی نهایی که همان عیسی مسیح بر روی صلیب بود اعطا می شدند. " اما این کاهن، چون برای همیشه یک قربانی به جهت گناهان تقدیم کرد، به دست راست خدا بنشست." (عبرانیان فصل 10 آیه 12). بعد از تقدیم آخرین قربانی، عیسی مسیح کار را به انجام رسانید و استراحت کرد، چون کار دیگری نمانده بود تا انجام شود. کار رستگاری و نجات انجام شد ( یوحنا فصل 19 آیه 30). به خاطر کاری که عیسی مسیح انجام داد، ما برای بیگناه محسوب شدن در نظر خدا دیگر نیازی به تبعیت از قوانین شریعت نداریم. عیسی مسیح آمد تا ما در خدا و نجاتی که برای ما فراهم ساخت استراحت کنیم.

ویژگی مهم دیگر روز سبت این است که خدا آن را برکت داد، وقف کرد و مقدس ساخت. ما در اینجا دوباره شاهد نماد عیسی مسیح به عنوان روز سبت خود هستیم؛ پسر کامل و مقدس خدا همه ایمانداران را وقف کرد و مقدس ساخت. همان گونه که خدا روز سبت را وقف کرد، مسیح را نیز وقف کرد و به این جهان فرستاد (یوحنا فصل 10 آیه 36). با عیسی مسیح، ما از سختی ها و تلاش های شخصی (برای کسب آمرزش گناه) استراحت می کنیم چون او پاک و مقدس در ما ساکن شده است. “ زیرا او را که گناه نشناخت، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالتِ خدا شویم." (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 21). ما در عیسی مسیح به استراحت روحانی دست یافته ایم نه برای یک روز در هفته بلکه برای همیشه.

عیسی مسیح روز سبت (استراحت) ماست، “ زیرا پسر انسان مالک روز سبت نیز است." (متی فصل 12 آیه 8). همانطور که خدا به جسم انسان درآمد، خودش نیز معنی واقعی سبت را تعیین می کند برای اینکه خودش آن را بنیاد نهاد و خود او (عیسی مسیح) روز سبت ما در جسم انسان می باشد. زمانی که عیسی مسیح برای شفا دادن در روز سبت مورد انتقاد فریسیان قرار گرفت، به آنها یادآوری کرد که اگر گوسفندی در روز سبت به چاه بیفتد بی درنگ و بی شک آن را نجات خواهند داد. او آمده تا “گوسفندان” گمشده خود را بیابد و نجات بخشد و برای این کار می تواند قانون سبت را بکشند. مردم از گوسفندان با ارزش تر هستند و نجاتی که عیسی مسیح فراهم کرده از قوانین شریعت مهم تر است. عیسی مسیح با گفتن این جمله در مرقس فصل 2 آیه 27 “ سبت برای انسان مقرر شد و نه انسان برای سبت"، دوباره این اصل را بازگو کرد که روز سبت تعیین شد تا انسان از کار و تلاش دست بکشد و استراحت کند. فریسیان سبت را به روزی پر از قوانین مشکل و طاقت فرسا تبدیل کرده بودند. عیسی مسیح آمد تا با لطف خود ما را از بند قوانین شریعت آزاد کند (یوحنا فصل 1 آیه 17، رومیان فصل 6 آیه 14). او صاحب روز شنبه است، کسی که خاطر ما را از بدست آوردن نجات توسط خودمان آسوده کرد. با داشتن عیسی مسیح، از تلاش برای نجات خود توسط خودمان دست می کشیم و استراحت می کنیم و به کار نجات بخش او ایمان می آوریم.

کتاب عبرانیان فصل 4، متن صریح و قاطع در مورد عیسی مسیح به عنوان روز سبت ما می باشد. به ما گفته شده است تا وارد سبت مسیح شویم. راه دیگر این است که قلب های خود را بر علیه او سخت کنیم همان کاری که اسرائیلی ها در بیابان کردند. به دلیل بی ایمانی فرزندان اسرائیل، خدا آنها را از ورود به سرزمین موعود جلوگیری کرد: “پس در خشم خود  سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت." (عبرانیان فصل 3 آیه 11). نویسنده عبرانیان از ما عاجزانه می خواهد تا اشتباه اسرائیلی ها را با رد کردن سبت خدا در مسیح تکرار نکنیم. " پس قوم خدا هنوز باید از آسایش شَبّات برخوردار شوند؛ زیرا هر کس که به آسایش خدا داخل می شود، او نیز از کارهای خود آسودگی می یابد، همان گونه که خدا از کارهای خود بر آسود. پس بیایید با جدّ بکوشیم تا به آن آسایش راه یابیم، مبادا کسی از نافرمانی آنان سرمشق گیرد و درلغزد." (عبرانیان فصل 4 آیه های 9 تا 11).

روز سبت و استراحت دیگری غیر از عیسی مسیح وجود ندارد. خود او به تنهایی قوانین شریعت را کاملاً ادا کرد، و خود او به تنهایی هدیه قربانی برای پرداخت تاوان گناهان را نیز فراهم کرده است. عیسی مسیح را خدا برای ما فراهم کرده است تا از تلاش شخصی خود برای رسیدن به نجات رهایی یابیم. مبادا این تنها راه نجات را رد کنیم (یوحنا فصل 14 آیه 6). پاسخ خدا برای کسانیکه نقشه های او را رد می کنند در اعداد فصل 15 آمده است. در این فصل از مردی صحبت شده که بر خلاف دستور واضح و مشخص خدا برای نگهداری روز سبت، مشغول جمع کردن هیزم در بیابان بود. این کار یک گناه اختیاری در روز روشن و نافرمانی از دستور الهی بود. “خداوند به موسی گفت: " این مرد قطعاً باید کشته شود؛ تمامی جماعت او را بیرون از اردوگاه به سنگها سنگسار کنند." (آیه 35). پس این سرنوشت برای همه کسانی که سبت خدا در مسیح را رد می کنند اتفاق خواهد افتاد. " پس ما چه راه گریزی خواهیم داشت اگر چنین نجاتی عظیم را نادیده بگیریم؟" (عبرانیان فصل 2 آیه 3).

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org