چرا بسیاری از رهبران مسیحی انجیلی رسوا شده اند؟

نخست، توجه داشته باشید که واژه "بسیاری" وصف صحیحی نیست. ممکن است این گونه به نظر برسد که بسیاری از رهبران مسیحی انجیلی رسوا شده اند، اما این به خاطر حجم توجه زیادی است که به این گونه رسوایی ها شده است. هزاران رهبر، شبان، پروفسور، نویسنده و مبشر مسیحی انجیلی وجود دارند که در هیچ چیز "رسوایی" شریک نشده اند. اکثریت رهبران مسیحی انجیلی، مردان و زنانی هستند که خدا را دوست دارند و به همسر و خانواده شان وفادار هستند و در کارهایشان با بیشترین صداقت و درستی عمل می کنند. شکست و قصور تعدادی اندک نباید برای حمله به کل استفاده شود.

با وجود این گفته، این مشکل کماکان وجود دارد که گاهی اوقات رسوایی هایی در میان افرادی که ادعا می کنند مسیحیان انجیلی هستند اتفاق می افتد. رهبران مسیحی برجسته به خاطر ارتکاب زنا یا ارتباط با فاحشه گری افشا شده اند. برخی از مسیحیان انجیلی محکوم به کلاهبرداری مالیاتی و دیگر خلافهای مالی شده اند. چرا چنین چیزی رُخ می دهد؟ دست کم سه توضیح عمده وجود دارد: 1) برخی از آنانی که ادعا می کنند مسیحیان انجیلی هستند، در واقع شارلاتانهایی بی ایمان هستند. 2) برخی از رهبران مسیحی انجیلی اجازه می دهند که جایگاهشان به تکبر کشیده شود، و 3) شیطان و ارواح پلیدش چنین رهبران مسیحی را با شدت بیشتر وسوسه می کنند چرا که می دانند که رسوایی یک رهبر می تواند نتایج مخربی چه بر مسیحیان و چه بر غیر مسیحیان داشته باشد.

1. برخی از "مسیحیان انجیلی" که گرفتار رسوایی می شوند، شارلاتان و انبیای دروغین هستند. عیسی هشدار می دهد که "از پيامبران دروغين برحذر باشيد. آنان در لباس گوسفندان نزد شما می آیند، اما در باطن گرگان درّنده اند… بنابراین، آنان را از میوه هایشان خواهید شناخت." (متی فصل 7 آیه های 15 تا 20). انبیای دروغین وانمود می کنند که زنان و مردانی خداشناس هستند و طوری ظاهر می شوند که گویی رهبران انجیلی هستند. اما سرانجام "میوه" شان (رسوایی) آشکار می کند که آنان بر خلاف چیزی هستند که ادعا می کنند. در این مورد، آنها از شیطان پیروی می کنند: " و این عجیب نیست، زیرا شیطان نیز خود را به شکل فرشته نور در می آورد؛ پس تعجبی ندارد که خادمانش نیز خود را به خادمان طریق پارسایی همانند سازند. سرانجامِ اینان فراخور کارهایشان خواهد بود." (دوم قرنتیان فصل 11 آیه های 14 تا 15).

2. کتاب مقدس می گوید که "غرور پیشروِ نابودی است و دل متکبر پیشروِ لغزش." (امثال فصل 16 آیه 18). یعقوب فصل 4 آیه 6 به ما یادآور می شود که " خدا در برابر متکبران می ایستد اما فروتنان را فیض می بخشد." کتاب مقدس مکرراً بر علیه غرور هشدار می دهد. بسیاری از رهبران مسیحی خدمتشان را با روحیه فروتنی و توکل به خدا آغاز می کنند، اما وقتی که خدمت و کلیسای آنها رشد پیدا کرد و کامیاب شد، وسوسه می شوند که مقداری از این جلال را به خود اختصاص دهند. برخی از رهبران مسیحی انجیلی، در حالیکه چاپلوسی خدا را می کنند، در عمل تلاش می کنند که خدمات روحانی شان را با تکیه بر قدرت و حکمت خودشان بنا و اداره کنند. این نوع غرور به یک سقوط خواهد انجامید. خدا از طریق هوشع نبی به ما هشدار می دهد که" اما چون چریدند، سیر شدند و چون سیر شدند در دل خویش مغرور گشتند و از این رو مرا از یاد بردند." (هوشع فصل 13 آیه 6).

3. شیطان می داند که با بر انگیختن یک رهبر مسیحی انجیلی به یک رسوایی، می تواند تاثیر قوی ای بگذارد. درست همانطور که زنای داود پادشاه با بتشبع و قتل سازماندهی شده اوریا آسیب بزرگی بر خانواده داود و تمام قوم اسراییل وارد آورد، به همین منوال کلیسا یا خدمات بشارتی، با سقوط اخلاقی رهبرش، آسیب جدی می بیند و یا نابود می شود. بسیاری از مسیحیان، وقتی می بینند که یک رهبر سقوط می کند، ایمانشان تضعیف می شود. غیر مسیحیان از ناکامی و شکست رهبران "مسیحی" به عنوان دلیلی برای رد مسیحیت استفاده می کنند. شیطان و ارواح پلیدش این را می دانند و از این رو بیشتر حمله هایش را به رهبران کلیسا وارد می آورند. کتاب مقدس به همه ما هشدار می دهد که "هشيار و مراقب باشيد، زيرا دشمن شما ابلیس، همچون شيری غُرّان در گردش استو کسی را می جوید تا ببلعد." (اول پطرس فصل 5 آیه 8).

وقتی که یک رهبر مسیحی متهم به رسوایی یا گرفتار آن شده است واکنش ما چه باید باشد؟

1) به هر اتهام بی پایه و اساس گوش ندهیم یا قبول نکنیم (امثال فصل 18 آیه 8، 17؛ اول تیموتاؤس فصل 5 آیه 19).

2) معیارهای درست کتاب مقدسی برای توبیخ آنانی که گناه می کنند اتخاذ کنیم (متی فصل 18 آیه های 15 تا 17؛ اول تیموتاؤس فصل 5 آیه 20). اگر گناه به اثبات رسیده و شدید است، عزل دائم از خدمت رهبری باید به اجرا در بیاید (اول تیموتاؤس فصل 3 آیه های 1 تا 13).

3) کسانی که گناه می کنند را ببخشید (افسسیان فصل 4 آیه 32 ؛ کولسیان فصل 3 آیه 13)، و هنگامی که توبه آنها به اثبات می رسد، با آنها دوباره معاشرت کنید (غلاطیان فصل 6 آیه 1 ؛ اول پطرس فصل 4 آیه 8) اما آنها را به رهبری بازنگردانید.

4) در دعا برای رهبرانمان پایبند باشید. مشکلی را که با آن دست و پنجه نرم می کنند، وسوسه هایی را که متحمل می شوند، و فشاری را که باید تاب بیاورند، درک کنید. ما باید برای رهبرانمان در دعا باشیم و از خدا بخواهیم که آنان را قوی گرداند، از آنان محافظت کند و آنان را دلگرم سازد.

5) مهمتر از همه اینکه شکست یک رهبر مسیحی انجیلی را به عنوان یک یادآوری و تذکر در نظر داشته باشیم که تنها و تنها بر خدا توکل کنیم. خدا هرگز شکست نمی خورد، هرگز گناه نمی کند، و هرگز دروغ نمی گوید. " قدوس، قدوس، قدوس است خداوندِ لشکرها؛ تمامی زمین از جلال او مملو است." (اشعیا فصل 6 آیه 3).

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org