پنج قدم برای عبور یا تحمل فقدان در زندگی

زندگی پراز فقدان ها است و این موضوع که هیچ چیز در اطراف ما همیشگی نیست، امری هوشیار کننده است. کشیش همکار، به یاد داشته باشیم که هر شخصی در جماعت ما روزی از دوره فقدان خواهد گذشت. چه مالی، شغلی، سلامتی، زناشویی و چه عزیزان دلبند. و ما بایستی ایشان را برای عبور از این دوران کمک کرده، یاری رسانیم.
در زیر پنج قدم برای عبور از دوران فقدان را که می توانیم با اعضای کلیسایمان در میان بگذاریم، نام می برم:

1- به آنها کمک کنیم تا ماتم خود را ابراز کنند
فاجعه و مصیبت همیشه احساسات شدیدی را موجب می شوند: فقدان، خشم، وحشت، افسردگی، نگرانی و گاه، احساس تقصیر. بعضی افراد هرگز به این احساسات رسیدگی نمی کنند بلکه تنها این احساسات را در خود خفه کرده و وانمود می کنند که وجود ندارند و بعد از گذشت 30 سال، هنوز با این احساسات حل نشده خود، دست و پنجه نرم می کنند.
افسانه ای وجود دارد که خدا می خواهد که می بایست همواره با لبی خندان بدون هر گونه توجهی به احساسات درونی، به زندگی خود ادامه دهیم. اما عیسی درست برخلاف این گفته به ما آموخت. او در متی 5: 4 می فرماید: “خوشا به حال ماتمیان ، زیرا آنان تسلی خواهند یافت “. وقتی عزیزی را از دست می دهیم ، کاملاً طبیعی است که جای آن شخص را در زندگی خود خالی می بینیم.
اهمیت زیادی دارد که به جای یادآوردن همه این احساسات در فکر خود به دنبال چاره ای باشیم. این کار را با ابراز درد خود به خدا انجام می دهیم. مزمور 62 : 8 می فرماید: ” همواره به او توکل کنید، و سفره دل خویش را بر او بگشایید، زیرا که خدا پناه ماست .”

2- آنان را تشویق کنید تا از دیگران کمک دریافت کنند
این امری کاملاً انسانی است که وقتی زخمی هستیم از دیگران فاصله بگیریم . ولی اتفاقاً باید برعکس آن را انجام دهیم. غلاطیان 6: 2 به ما یاداور می شود تا در چنین دوران سخت، در زندگی مردم سهیم باشیم. پولس رسول چنین می نویسد: ” بارهای سنگین یکدیگر را حمل کنید که این گونه شریعت مسیح را به جا خواهید آورد.”
وقتی مردم در فصل از دست دادن کسی به سر می برند، به حمایت و توجه دیگران احتیاج دارند. برای چنین کسانی درد، تمرکز آنها را آنقدر تنگ می سازد که دیدن کل تصویر برایشان سخت می شود.
البته قابل درک است که شما نمی توانید برای همه اعضای کلیسای خود این حمایت و توجه را فراهم نمایید. به همین سبب حائز اهمیت است که افراد را قبل از مواجه شدن با دوران سخت، با گروه های کوچک مرتبط سازید. ساختن پُلهای ارتباطی در گروه های کوچک، پیش از رُخ دادن اتفاقی ناگوار، موجب می شود که شخص در زمان فقدان از حمایت کافی برخوردار باشد.

3- به آن ها نشان دهید که چگونه در برابر تلخی مبارزه کنند
ما همواره از دیگران، دانسته یا ندانسته، رنجیده خاطر خواهیم شد. راه فراری وجود ندارد. اما هنگامی که اجازه می دهیم تلخی در ما ریشه بدواند و با ناراحت شدنمان، فقط خود را آزار می دهیم و بداخلاق می شویم. عبرانیان 12: 15 می فرماید: ” مواظب باشید کسی از فیض خدا محروم نشود، و هیچ ریشه تلخی نمو نکند، مبادا موجب ناآرامی شود و بسیاری را آلوده کند.”
به همین دلیل بسیار مهم است تا افراد را کمک کنیم که در مورد تلخی های زندگی خود صادق باشند. اما چگونه؟
• اول، به آنان می آموزیم تا آنچه را نمی توانند تغییر دهند، بپذیرند. ایمان به معنای نادیده گرفتن مشکلات زندگی نیست بلکه ایمان، هر گونه یأس و ناامیدی به خاطر این واقعیت ها را رد می کند.
• دوم، به آنها کمک کنیم تا به هر آنچه باقی است به جای آنچه از دست رفته توجه کنند. مردم را تشویق کنید تا فهرستی از 100 چیز که برای آنها قدردان هستند، تهیه کنند. هیچ کس در حالی که شکرگزار است نمی تواند افسرده نیز باشد!

4- مهم ترین چیز را به آنها یادآوری کنید
تلفات و فجایع راهی برای قرار دادن همه چیز در چشم انداز است. آنها ارزشهای شما را واضح تر می سازند و کمک می کنند تا اولویتهای خود را بهتر درک کنید. عیسی فرمود: “به هوش باشید و از هر گونه حرص و آز بپرهیزید، زیرا زندگی انسان به فزونی دارایی اش نیست.” (لوقا 12: 15) . گاهی برای ما راحت است که ارزش شخصی خود را با ارزش مالی خود جابه جا کنیم. اما میان این دو تفاوت بسیاری وجود دارد. در طول دوران تلفات و فقدان، تشخیص اینکه چه چیزی دارای ارزش حقیقی است، مهم است.

5- به آنان بیاموزید تا به مسیح تکیه کنند
پولس رسول راز برخورد با غم و اندوه را در فیلیپیان 4: 12-13 به ما می آموزد: “در هر وضع و حالی، رمز زیستن در سیری و گرسنگی، و بی نیازی و نیازمندی را فرا گرفته ام. قدرت هر چیز را دارم در او که مرا نیرو می بخشد.”
او توجه ما را به عیسی جلب می کند.
خوب است که افراد سوگوار و ماتم زده سه چیز را بیاموزند:
• برای داشتن ثبات در زندگی خود به خدا تکیه کن. یک فقدان عظیم همیشه ما را از دور خارج می کند و ما را به ثبات و استحکام نیازمند می سازد.
• برای یافتن مسیر خود به عیسی گوش فرا ده. احتیاج داریم در این امید که خدا برای آینده مان نقشه عالی دارد، آرام بگیریم.
• برای رهایی، به مسیح نگاه کن. اکثر مردم در هنگام مصیبت ها، بیشتر از دیگر اوقات برای پذیرش خبر خوش انجیل آمادگی دارند.
کمک به افراد برای کنار آمدن با فقدان و مصیبت بخش مهمی از خدمت ماست. وظیفه شما توضیح دادن تمام علل فجایع زندگی نیست. اما مسلماً می توانید دلیلی برای داشتن امید را به آنان یادآور شوید.

نوشته: کشیش ریک وارِن
ترجمه: اِلما غریبیان