وضعیت اقتصادی امپراطوری روم در دوران عهدجدید چگونه بود؟

          مسیحیان قرن اول، مانند مسیحیان امروزی، معاش خود را با کار و زحمت به دست می آوردند. همانطوریکه اوضاع اقتصادی جهان امروزی در مسیحیت تأثیر می نماید، در آن موقع هم انتشار ایمان و علمی ساختن آن تحت تأثیر عوامل اقتصادی بود. کشاورزی، صنعت، امور مالی، حمل و نقل و مسافرت – تمام اینها در انتشار انجیل تأثیر داشته اند.

کشاورزی

          در زمان مسیح و کلیسای اولیه، تمام سرزمنیهای اطراف دریای مدیترانه در تصرف امپراطوری روم بود. از آثاری که از شهرهای آن زمان باقی مانده است می توان فهمید که نواحی ساحلی از امروز حاصلخیز تر بوده است. آفریقای شمالی، که در حال حاضر نیمه خشک و یا صحرایی است، دارای مراتع وسیعی بوده که از آنها برای دامداری و به دست آوردن میوه جات و سبزیجات استفاده می شده است. در ایتالیا مزارع وسیعی وجود داشت که به کشاورزان کرایه داده می شد و هر نوع میوه و حبوبات تولید می نمود. در نواحی غربی مانند بریتانیا و فرانسه و آلمان، کشاورزی توسعۀ فراوانی یافت و بعضی از مزارع از طریق برنامه های دولتی که توسط اگستس قیصر طرح ریزی شده بود، آبیاری می شد.

صنعت

          تولید کالاهای صنعتی در زمان قدیم، به اندازۀ دورۀ کنونی اهمیت نداشت زیرا ماشین آلات صنعتی اختراع نشده بود و مردم مجبور بودند کالاها را به وسیلۀ دست درست کنند. کارخانه های آن زمان غالباً خصوصی بودند و از کار بردگان استفاده می کردند. مغازه ها عموماً کوچک بودند. بعضی از کالاها در جاهای مخصوصی تولید می شدند مثلاً ظروف سربی در کامپانیا ساخته می شد و کتان و کاغذ در مصر تولید می گردید. بهترین ظروف گلی در یاتالیا ساخته می شد. وسایل و اثاثیۀ خانگی ساده در هر محلی ساخته می شد و در همه جا صنعتگران مانند آهنگر و نجار وجود داشتند. احتمالاً در هر دهی صنعتگران ساده ای در دسترس بودند که احتیاجات محلی را برآورده می ساختند.

          کالاهای تجملی از خارج وارد می شد. مثلاً طلا و عاج و چوبهای گرانبها از آفریقا و مشرق زمین و مروارید و جواهرات از هندوستان تهیه می گردید. خز در آسیای مرکزی و روسیه وجود داشت. کهربا از نواحی شمالی به دست می آمد. هدایت کاروانها کار مشکلی بود زیرا خطر حملۀ راهزنان همیشه وجود داشت. با وجودی که امپراطوری دارای راههای خوبی بود، ولی چون برای حمل و نقل از حیوانات استفاده می شد، تا حد زیادی پر خرج و آهسته بود. کشتی رانی فقط در رودخانه هایی که قابل کشتی رانی بودند، و هم چنین در دریاها و اقیانوسها در تابستان امکان پذیر بود، افزایش زیاد تولید کالا، به منظور ارزان تر ساختن قیمت هر واحد، ممکن نبود زیرا ماشین آلات و وسایل کافی حمل و نقل وجود نداشت.

امور مالی

          سکۀ معتبر در امپراطوری، دینار و لیرۀ طلا بود. هر لیره (اوریوس) معادل چهل دینار بود. کلمۀ دینار بارها در عهد جدید به کار برده شده است. ارزش پولی آن در حدود ده ریال ولی قدرت خرید آن خیلی بیشتر بود. یک دینار در مشرق زمین مزد یک کارگر برای یک روز کار بود (متی 20: 2). بسیاری از شهرهای امپراطوری می توانستند برای خودشان سکه بزنند و سکه های ملل شکست خورده از اعتبار ساقط  نمی شد و بدین طریق سکه های مختلفی مورد استفاده بود. صرافها از راه خرید و فروش پولهای مختلف مسافرین درآمد سرشاری داشتند چنانکه از جریان پاک کردن هیکل توسط عیسی می توان فهمید (متی 21: 12).

          بانکداری رواج فراوان داشت. هر چند تشکیلات آن مانند امروز مفصل نبود. دولت به کارهای بانکی کمک نمی کرد بلکه همۀ بانکها خصوصی بود. گاهی بعضی مؤسسات تجارتی که دارای تماسهایی با خارج بودند تجار را در مذاکرات و معاملات تجارتی کمک می کردند. وام گرفتن، وام دادن، تنزیل سفته و انجام معاملات ارزی رواج داشت و اعتبارات اسنادی نیز رایج بود. افراد به بانکها پول می سپردند در حالیکه بانکها فقط به عنوان واسطه کار می کردند. نرخ معمولی بهره بین چهار تا دوازده درصد بود هر چند افراد وام دهنده بهرۀ بیشتری مطالبه می کردند. در تاریخ می خوانیم که شخصی به نام بروتوس برای بدهی خود چهل و هشت درصد بهره پرداخت! مثل قنطارها (متی 25: 15 و لوقا 19: 13) نشان می دهد که وام دادن و بهره گرفتن یکی از راههای ازدیاد درآمد بود.

برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید

نوشته: مِریل سی تِنی

ترجمه: کشیش طاطه وس میکائیلیان