هر جایی که کف پایت را بگذاری آنجا را بتو داده ام (یوشع 1: 3)

هر جایی که کف پایت را بگذاری آنجا را بتو داده ام (یوشع 1: 3)

داشتن رؤیا و طرح های زیبا خیلی عالی است و به انسان احساس لذت بخش و حال خوش و هوای گوارایی می دهد. انسان در آرزو و رؤیاپردازی و طرح و ایده داشتن استعداد خاص و خلاقیت شگفت انگیزی دارد .

امـا تا طرح و ایده اجرا نشود:
چکی است که هرچند مبلغش زیاد است ولی هنوز نقد نشده.
دارویی است که هر چندمفید است ولی هنوز خورده نشده.
وعدۀ مهم و امیدوار کننده ای است که هنوز تحقق نیافته.
ابراز عشق پر شور و حرارتی است که هنوز ثابت نشده.

طرح اجرا نشده حرف و حدیثی است در حد باد هوا . آرزوی تحقق نیافته نسیم خنک کننده ای است در کویر سوزان که با حرکت بادبزن به صورتمان می خورد اما تغییری در حرارت و عطش درون مان ایجاد نمی کند.

به دو کلمۀ “می دهم و داده ام” در کتاب یوشع توجه کنید:
برخیز از رودخانۀ اردن عبور کن به طرف زمینی که من به شما “می دهم”
(یوشع 1: 2)

هرجایی که کف پای شما گذارده شود آنجا را به شما “داده‌ام”
(یوشع 1: 3)

کلمۀ “می دهم” وعدۀ آینده است ولی کلمۀ “داده ام” اشاره به تحقق آن وعده در گذشته می کند. در این بین ما باید حرکتی انجام بدهیم.

یوشع 3: 13 می گوید کاهنان کلام خدا را برداشتند و جرأت کردند کف پای خود را در وسط روخانۀ خروشان اردن بگذارند و آبها شکافته شد. به عبارتی خدا جایی را به آنها داد که با دلیری کف پایشان را در آنجا گذاشتند.

امروز هم برای تحقق وعده های خدا باید مانند یوشع و کاهنان در برابر بحران ها قوی و دلیر بوده از خلسۀ آرزو کردن بیرون آمده و در حالی که زیر اقتدار کلمۀ زندۀ خدا هستیم کف پای خود را در وسط مشکلاتمان بگذاریم. آن وقت است که کلمۀ “می دهم” به کلمۀ “داده ام” تبدیل خواهد شد.

جلیل سپهر
@jalilsepehr