نکات مهم در پیدایش باب 4 در بارۀ قائن و هابیل

نکات مهم در پیدایش باب 4 در بارۀ قائن و هابیل

با فرض این که آدم و حوا به صورت انسانهای کاملاً رشد کرده و بزرگ آفریده شده بودند، هنگامی که قائن هابیل را کشت، باید حدود ۱۲۹ سال سن داشته باشد، چرا که وقتی شیث کمی پس از آن به دنیا آمد (پیدایش ۴: ۲۵)، می خوانیم که در این زمان آدم‌۱۳۰ ساله بود (پیدایش ۵: ۳).

قربانی هابیل پذیرفته شد (پیدایش ۴: ۴)، چون او عادل بود (۱یوحنا ۳: ۱۲)، و به ایمان قربانی را تقدیم کرد (عبرانیان ۱۱: ۴). ظاهراً با ورود گناه، خدا قربانی را مقرر کرده بود. به نظر می رسد که این تصویری اولیۀ از مرگ کفاره دهندۀ مسیح بوده است.

چه کسی بوده که قائن از او می ترسید؟ (پیدایش ۴: ۱۴). در طول ۱۳۰ سال از آفرینش آدم تا قتل هابیل، نسل های زیادی برخاسته بودند، و جمعیت جهان احتمالاً به چندین هزار می رسیده است.

نشان قائن (پیدایش ۴: ۱۵) ، این نشان دهندۀ هر چه بوده باشد، قاعدتاً مردم مفهوم آنها را درک کردند. شاید این پیدایش نگارش بوده است. آن نشان، بیانگر یک ایده بود، و به زودی، نشان های متفاوت برای بیان ایده های متفاوت به کار رفتند.

شهر قائن (پیدایش ۴: ۱۷)، جایی در شرق عدن، شاید صرفاً دهکده ای بوده با کلبه های ابتدایی، که در اطراف آن دیواری به منظور دفاع از فرزندان مطرود ساخته شده بود.

چند همسری (پیدایش ۴: ۱۹) بلافاصله پس از قتل وارد خانوادۀ قائن شد. خدا در ابتدا مقرر کرده بود که یک زن و یک مرد به وسیلۀ ازدواج با هم زندگی کنند (پیدایش ۲: ۲۴). ولی انسان به زودی راه دیگری در پیش گرفت.

استفادۀ اولیه از فلزات

آدم هنوز زنده بود که اخلافش روش استفاده از مس و آهن را فرا گرفتند و وسایل موسیقی اختراع کردند.

تا سال های اخیر تصور می شد که آهن نزد مردمان پیش از قرن ۱۲ ق.م. ناشناخته بود.

اصطلاحاتی که تاریخ نگاران و باستان شناسان برای بیان دوران متوالی پیش از پیدایش تمدن به کار برده اند، عبارتند از:

پالئولیتیک: دوران دیرینه سنگی؛ استفاده از سنگ های غیر تراشیده.

نئولیتیک: دوران نو سنگی؛ استفاده از سنگ ها، استخوان و چوب تراشیده شده.

کالکولیتیک: دروۀ مس-سنگی؛ انتقال از سنگ به فلز.

عصر مفرغ: ۱۲۰۰-۲۵۰۰ ق.م.

عصر آهن: ۱۲۰۰ ق.م. به بعد.

به سال ۱۹۳۳، دکتر «اچ. ای. فرانکفورت»  از موسسۀ شرق، در ویرانه های اَسمَر در ۱۵۰ کیلومتری شمال بابل، تیغه ای آهنی کشف کرد که حدود ۲۷۰۰ ق.م. ساخته شده بود؛ و به این ترتیب کاربرد آگاهانه از آهن را حدود ۱۵۰۰ سال به عقب برد.

از کتیبه های باستاتی چنین بر می آید که ساکنین بابل هرگز با کاربرد فلزات ناآشنا نبوده اند. ابزار مسی در ویرانه های برخی شهرهای پیش از طوفان یافت شده اند.

در منشور وِلد نام ده پادشاه  طویل العمر که پیش از طوفان سلطنت کردند، ذکر شده است و آمده که سومین، پنجمین و ششمین پادشاه در « بَگورگورو» فرمانروایی می کردند. این واژه معنی « شهر کارگران مفرغ»  است و ممکن است روایتی از شهر قائن (۴: ۱۷) باشد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222