میراثی از میهمان نوازی خود به جا بگذار

میراثی از میهمان نوازی خود به جا بگذار

بیایید به فکر یکدیگر باشیم و به هم کمک کنیم تا محبت کنیم و کارهای نیک انجام دهیم” (عبرانیان 10: 24 ترجمۀ فارسی از کتاب مقدس انگلیسی NCV )

خانواده های نمونه به فرزندان خود می آموزند که آن ها مرکز جهان نیستند و نیز گوشزد می کنند که خدا آن ها را آفریده و برای یک مأموریت خاصی شکل بخشیده. و از خود نمونه ای از فداکاری، خدمت، سخاوت و دعا برایشان به جا می گذارند. معمولاً خانواده های معمولی به این کارها نمی پردازند بلکه خانواده هایی که نمونه هستند.

من به خاطر وجود پدر و مادرم، کسی شده ام که اکنون شاهد هستید. اینان کسانی بودند که ارزش اهمیت دادن به دیگران را به من القا کردند.

پدر و مادرم پول زیادی نداشتند، اما هر دوی آن ها از عطایای مهمان نوازی و سخاوت برخوردار بودند. حتی اگر چیز زیادی نداشتند دوست داشتند به دیگران با سخاوت ببخشند. ما خارج از شهر زندگی می کردیم و پدرم یک هکتار باغ را فقط برای کاشت سبزیجات اختصاص داده بود. خانوادۀ ما به هیچ عنوان نمی توانست آن همه سبزی را مصرف کند، اما او به این خاطر مشغول چنین کاری شده بود که بتواند به دیگران هم نفعی برساند. چون پول زیادی برای بخشیدن به دیگران نداشت. بنابراین ما همیشه بیش از نیاز خود می کاشتیم و سپس محصول آن را برای کمک به افراد نیازمند اهدا می کردیم.

خانۀ ما مدام پر از مهمان بود. اگر مردم درد داشتند، در خانۀ ما بودند. اگر مسافر بودند، به خانۀ ما می آمدند. اگر درگیری داشتند، سراغ خانۀ ما می آمدند. اگر رهبر مسیحی معروفی بودند که به شهر ما می آمدند، در خانۀ ما می ماندند. یک روز پدرم حساب کرد که مادرم در طول یک سال، چند وعدۀ غذایی برای مهمانان خانۀ ما پخته بود. با کمال تعجب متوجه شدیم که بیش از هزار وعدۀ غذایی آماده کرده بود! من با  نگرش “زندگی ات را برای دیگران فدا کن” بزرگ شدم. والدینم به من یاد دادند که زندگی تنها دور من نمی چرخد بلکه برای کمک به دیگران است.

این کاری است که خانواده های نمونه با آن مشغولند. آن ها به یکدیگر یاد می دهند که محبت کنند و کارهای نیک انجام دهند؛ خدمت کنند و ببخشند.

نمونۀ بارز این سخاوت و بخشندگی، خانوادۀ کرنیلیوس در کتاب اعمال رسولان است: «او و همۀ خانواده‌اش پرهیزکار و خداترس بودند. او سخاوتمندانه به نیازمندان صدقه می داد و پیوسته به درگاه خدا دعا می کرد.» ( اعمال رسولان 10: 2 )

چه میراث بی نظیری! آیا دوست نداری یک روز مردم در مورد تو و خانواده ات این گونه بنویسند؟

چه فرزندی داشته باشی، چه نداشته باشی، خدا از تو می خواهد چنین میراثی از خود به جا بگذاری. اطراف تو پر است از کسانی که سنشان کمتر از توست یا شاید سن ایمانی آن ها کمتر از توست. آیا حاضری زحمتِ کمک به آن هابرای تبدیل شدن به چیزی که خدا از آن ها می خواهد، به عهده بگیری؟ همین امروز برای کمک به آنها وقت بگذار تا مأموریت خدا برای زندگی خود را کشف کنند.

تبادل نظر:

• چه نوع میراثی از خود به جا می گذاری؟ برای این کار چه تلاشی می کنی؟
• در صورتی که فرزندی نداری، چه کسانی در زندگی تو هستند که آن ها را تشویق کنی به دیگران کمک کنند؟
• از چه راه هایی می توانی خانۀ خود را به روی دیگران باز کنی و آن ها را خدمت کنی؟

نوشتۀ کشیش ریک وارِن- 30 ژوئیۀ 2022

ترجمۀ اِلما غریبیان